Πολλά ειπώθηκαν για τη μη θρησκευτική ορκωμοσία του νέου πρωθυπουργού αλλά και μελών του νέου υπουργικού συμβουλίου. Ενθεν και ένθεν απόψεις που στην πλειοψηφία τους μη βασιζόμενες σε στοιχεία πραγματικά, αλλά και με αφοριστικές εκφράσεις, διατύπωναν τη θέση τους.
Πριν αναφερθούμε σε οτιδήποτε άλλο, απλά να σημειώσουμε ότι στο Σύνταγμα της Ελλάδος προβλέπεται ο πολιτικός όρκος όπως και συνέβη στην περίπτωσή μας…
Ομως, επειδή η συγκεκριμένη πράξη του νέου πρωθυπουργού κυρίως έχει προκαλέσει πολλές συζητήσεις ακόμη και μεταξύ των πολιτών οι οποίοι σε κάποιες περιπτώσεις νιώθουν μπερδεμένοι, ίσως το σωστότερο θα ήταν να γνώριζαν ποια η θέση της επίσημης Εκκλησίας. Μια θέση που όμως δεν έχει ποτέ διατυπωθεί -ή τουλάχιστον διαφεύγει του γράφοντος- ώστε να τη λάβουν υπόψη τους οι πιστοί και να μην αναλίσκονται σε συζητήσεις δίχως αρχή και τέλος.
Ωστόσο, αυτές τις τελευταίες ώρες “κυκλοφορεί” στο διαδίκτυο η θέση και η τεκμηριωμένη άποψη ενός πεφωτισμένου -κατά κοινή ομολογία- ιεράρχη, του μητροπολίτη Αλεξανδρουπόλεως, Τραϊανουπόλεως και Σαμοθράκης κ.κ. Ανθίμου ο οποίος είχε αναφερθεί στο συγκεκριμένο θέμα με κείμενό του που είχε αναρτηθεί στις 9-1-2013 στην ιστοσελίδα της Ιεράς Μητροπόλεως Αλεξανδρουπόλεως
Ο κ. Ανθιμος επιχειρηματολογώντας τότε ξεκάθαρα σημείωνε γιατί θα ’πρεπε να… καταργηθεί ο θρησκευτικός όρκος.
Κι αν εκ πρώτης όψεως αυτή η θέση ακούγεται σε κάποιους ως αιρετική, θα ήταν χρήσιμο να διαβάσουμε ολόκληρο το κείμενό του για να αποκομίσουμε σαφή εικόνα για το θέμα.
Οι τεκμηριωμένες θέσεις εξάλλου είναι αυτές που έχουμε ανάγκη εν πολλοίς σήμερα και όχι διάφορα συνθήματα που φανατίζουν και διχάζουν τους ανθρώπους.
Το κείμενο του μητροπολίτη Αλεξανδρουπόλεως κ. Ανθίμου που είχε ως τίτλο “Ο θρησκευτικός Ορκος” βρίσκεται στην επίσημη ιστοσελίδα της Ιεράς Μητροπόλεως Αλεξανδρουπόλεως και το παραθέτουμε αυτούσιο παρακάτω:
«Όταν δημιουργήθηκε το Ελληνικό Κράτος, στην προσπάθειά του να μετατρέψει τους επαναστατημένους ραγιάδες σε πολίτες, πήρε την έννοια του όρκου από την Εκκλησία και την έκανε τελετή ορκομωσίας και την έβαλε στα νεοσυσταθέντα τότε δικαστήρια και στον τότε συγκροτούμενο δημόσιο τομέα.
Η Εκκλησία (παρά την απαγόρευση του όρκου που αναφέρεται στο Ευαγγέλιο) συγκατένευσε, από ανάγκη… έπρεπε να βοηθήσει στη σύσταση του Ελληνικού Κράτους, που μην ξεχνάτε ότι η Εκκλησία το ελευθέρωσε, το πλήρωσε και το πληρώνει μέχρι σήμερα.
Σήμερα, νομίζω πλέον ότι ο όρκος δεν χρειάζεται. Αισθάνομαι ευθύνη και ενοχή όταν με επίσημη εκκλησιαστική τελετή, “αναγκάζω” βουλευτές, περιφερειάρχες και δημάρχους να επιορκήσουν… Επειδή, σίγουρα επιορκούν! Αυτό ομολογούν τα ειδικά δικαστήρια, όσα γίνονται κι όσα δεν γίνονται στη Χώρα.
Για μας τους χριστιανούς, η επίκληση του Ονόματος της Αγίας και Ομοουσίου και Αδιαιρέτου Τριάδος είναι πολύ σοβαρή υπόθεση.
Ή στην άλλη περίπτωση, στα δικαστήρια, όταν βάζουν το χέρι τους στο ιερό Ευαγγέλιο με τόση ευκολία και ελαστική συνείδηση! Ο όρκος είναι φοβερό πράγμα, για όποιον πιστεύει. Για όποιον δεν πιστεύει είναι παρωδία. Όμως εμένα με απασχολεί η αμαρτία την οποία φορτώνεται εκείνος που ορκίζεται.
Να καταργηθεί, λοιπόν και από τα δικαστήρια και από την ανάληψη των καθηκόντων των αιρετών ή των υπαλλήλων.
Όχι να πετάμε τα άγια και τους μαργαρίτες… δεν είναι σωστό.
Ας ορκιζόμαστε στην τιμή και στη συνείδησή μας, που ή τα έχει κανείς ή δεν τα έχει. Ή μας τα ενέπνευσε η Δημοκρατία ή δεν μας τα ενέπνευσε!
Βεβαίως είναι έτοιμος ο λαός μας σήμερα να ξεχωρίσει τα πράγματα. Ξέρει την Εκκλησία του, τη βιώνει ως χαρισματικό φορέα και από την άλλη βλέπει την αναγκαστική εμπλοκή της στα δημόσια πράγματα.
Θυμηθείτε τις ορκωμοσίες στις προηγούμενες αυτοδιοικητικές εκλογές! Το πρόβλημα εμφανίστηκε στην ελλαδική κοινωνία ότι ήταν η επιμονή των Επισκόπων να ορκίσουμε τους αιρετούς. Θεός φυλάξοι! Το πρόβλημα για όσους δεξιούς κι αριστερούς εκλεγμένους δεν ήθελαν να ορκιστούν, όπως ακόμα ορίζει το Σύνταγμα, ήταν του συνταγματικού εισαγγελέα! Εμείς οι εκκλησιαστικοί πηγαίνουμε όπου μας προσκαλούν. Ανεπιθύμητοι δεν θέλουμε να είμαστε.
+ Ο Αλεξανδρουπόλεως ΑΝΘΙΜΟΣ».
