Ο Μ. Κατσανεβάκης μας έχει προσφέρει θαυμαστά δημοσιεύματα για την ιστορία του τόπου μας και με καλύτερο το πολυσέλιδο στα “Χ.ν.” για την περίοδο της τουρκοκρατίας.
Όταν όμως ασχολείται με την περίοδο της Μάχης Κρήτης – Κατοχή, κάποιες φορές δεν μπορεί να είναι αμερόληπτος. Η αναφορά πολλών ασχολουμένων με την ιστορία στους Άγγλους που βρέθηκαν με αποστολές στην Κρήτη κατά την κατοχή είναι συνήθως ότι υπηρέτησαν τα συμφέροντα της πατρίδας τους και όχι της Ελλάδας.
Δεν έχω καμία ιδιαίτερη συμπάθεια και διάθεση να υπερασπιστώ όποιον από αυτούς. Όμως γνωρίζω ότι ένα ήταν το συμφέρον όλων εκείνη τη ζοφερή περίοδο. Η συντριβή του ναζισμού και η απελευθέρωση των υπό κατοχή χωρών.
Έτσι σαν μια γροθιά θα πρεπε να δρουν όλοι ασχέτως εθνικότητας. Στο μεγαλύτερο αντιστασιακό γεγονός στην Κρήτη, το σαμποτάζ στο αεροδρόμιο Ηρακλείου ο νεαρός Γάλλος που σκοτώθηκε, οι Άγγλοι κ.λπ. ωφέλησαν την πατρίδα τους;
Οι Ιερολοχίτες που “έμειναν” στο Ελ Αλαμέιν, στο Ρίμινι και αλλού θα ελευθέρωναν εκεί τη χώρα τους ή πολέμησαν για μια συμμαχική νίκη.
Oι Νεοζηλανδοί και Αυστραλοί που έφτασαν ως εδώ από τις μακρινές χώρες τους πολέμησαν για τη δική τους πατρίδα ή για να ηττηθεί ο Ναζισμός;
Στην Κρήτη κατά την Κατοχή, και κατά περιόδους, μερικοί και όχι με μια παρουσία, έφθασαν ένας αντισυνταγματάρχης, επτά ταγματάρχες, οκτώ λοχαγοί, δυο υπολοχαγοί, επτά υπαξιωματικοί και 15 ασυρματιστές, αν τα λογάριασα καλά. Για τη δράση του “Αλέκο” κάτι έχω καλό διαβάσει, για το ποιους χαρακτηρισμούς έδωσε ο Μιχάλης αλήθεια είναι ότι δεν γνωρίζω.
Έτσι μόνο καταχωρώ μικρό κείμενο με φωτογραφίες από το βιβλίο μου “Μνήμες Σαμαριάς” σχετικά με τον Αλέκο. Όσο για τις λίρες πραγματικά υπάρχουν αμέτρητες ιστορίες για χιλιάδες χιλιάδων από αυτές. Τη δεκαετία του 1970 που εξερευνούσαμε σπήλαια των Κεραμιών, μας προσέγγισαν χωριστά δυο – τρεις από την περιοχή και καθένας ανέφερε την άποψη του για το πού βρίσκεται κρυμμένος ο θησαυρός σε λίρες του ΕΛΑΣ. Δεν το ανακαλύψαμε δυστυχώς.
