Ό,τι του φανεί του Λολοστεφανή

Οι μέρες περνούν μέσα στο τσουνάμι της παραλλαγής “Όμικρον”. Αν ανάψει φωτιά, θα κάψει όλο το δάσος… Κάποιοι προσπαθούν να πείσουν την κοινωνία -με ορθό, στοχευμένο, επιστημονικό λόγο- για την αναγκαιότητα του εμβολιασμού, κάποιοι χώνονται στο πληκτρολόγιο τους και έχουν αφοσιωθεί στο μακάβριο χόμπι της λαϊκής επιδημιολογίας (το απόγευμα έχουμε “λαϊκή απογευματινή” με φθηνό εισιτήριο) και κάποιοι είναι παντελώς αδιάφοροι για τη μεγάλη δοκιμασία της ελληνικής κοινωνίας και της ευρωπαϊκής οικογένειας των κρατών.
Η κυβέρνηση προσπαθεί να μηδενίσει το λάθος των πολιτικά παράταιρων επιλογών. Μια δύσκολη εξίσωση για δυνατούς λύτες. Ίσως ακόμη και αν τη λύσουν την εξίσωση, να μην μπορέσουν να εξηγήσουν πως την έλυσαν. Όπως εύστοχα γράφει ένας αναλυτής «Η συμβατική σκέψη μετράει τον αντίκτυπο των αποφάσεων με τα “χθεσινά” κριτήρια». Έχει δίκιο. Κάθε μέρα είναι μια διαφορετική ημέρα. Τα δεδομένα αλλάζουν με πρωτόγνωρη δυναμική· και ο “Λολοστεφανής” το μακρύ του και το κοντό του. Η κορωνόπληκτη κοινωνία έχει συσσωρεύσει γνώση αλλά και κόπωση από τη δοκιμασία.
Είμαστε ήδη πολύ κοντά στον ρυθμό εμβολιασμού με τον μέσο όρο της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Κάτι καταφέραμε. Βραχυπρόθεσμα κάτι καταφέραμε, αλλά πρέπει να εμβολιαστεί και ο αναπτυσσόμενος κόσμος. Τάχιστα.