Αξιωθήκαμε κι εφέτος, να γιορτάσουμε, για μια ακόμη φορά, την Υψωση του Τιμίου και Ζωοποιού Σταυρού μία από τις μεγαλύτερες εορτές της Χριστιανοσύνης…
Η αναφορά που γίνεται παρακάτω και είναι σχετική με τον τρόπο που δημιουργήθηκε ο Τίμιος Σταυρός που σταυρώθηκε ο Χριστός μας, είναι έργο του Παναγιώτη Σωτήρχου, βραβευμένου ποιητή και λογοτέχνη. Περιλαμβάνεται στην συλλογή διηγημάτων του: “Η γειτονιά των Αγγέλων”.
– Μετά την ανάγνωση αυτής της αναφοράς, τα συμπεράσματα του καθενός μας είναι προσωπικά και εξαρτώνται από την κρίση, την αντίληψη και την πίστη του καθενός μας…
– Κάποιο βράδυ, τρεις Αγγελοι, που συμβόλιζαν την Αγία Τριάδα, επισκέφθηκαν τον Αβραάμ, στην Μαμβρή που κατοικούσε με τη γυναίκα του την Σάρρα, και του ζήτησαν φιλοξενία.
Φεύγοντας το πρωί, αφού τους ευχαρίστησαν, άφησαν, – ίσως κατά θεία βούληση – και τα μπαστούνια τους εκεί…
Κάποιο (πρωινό, τα πρόσεξε η Σάρρα και αφού τα θεώρησε άχρηστα, σκέφθηκε να τα κάψει. Ομως, μόνο πυκνό καπνο έβγαζαν και δεν καιγόταν. Εκνευρισμένη, τα πέταξε πάλι σε μια γωνιά της αυλής.
– Εκεί παρέμειναν, μέχρι το βράδυ εκείνο, που επισκέφθηκε τον Αβραάμ ο ανιψιός του ο Λωτ, πολύ στενοχωρημένος. Του εξομολογήθηκε ότι ένα βράδυ που ήταν μεθυσμένος, αμάρτησε με τις ίδιες του τις κόρες.
– Δεν ήξερε τί να κάνει για να καταλάβει ότι ο Θεός τον συγχώρησε…
– Ο Αβραάμ, του υπέδειξε τότε να πάρει τα τρία μπαστούνια των Αγγέλων.
Να τα φυτέψει, να τα ποτίζει από τον Ιορδάνη ποταμό και εάν τα δει να ριζώσουν, να βλαστήσουν και να ενωθούν να κάμουν ένα δέντρο, αυτό θα ‘ναι και η απόδειξη ότι τον συγχώρεσε ο Θεός. Ετσι κι έγινε…
Οταν ο Λωτ, είδε μετά από κάμποσο καιρό, ότι τα μπαστούνια ενώθηκαν κι έγιναν ένα δέντρο που είχε ένα τεράστιο κορμό, η χαρά του ήταν μεγάλη, που κατάλαβε ότι ο Θεός τον συγχώρεσε…
– Οταν, μετά από πολλά χρόνια, άρχισε να χτίζεται ο μεγαλοπρεπής ναός του Σολομώντα, προσπάθησαν να χρησιμοποιήσουν κάπου, τον ξύλο από τον τεράστιο κορμό. Ομως, πουθενά δεν έκανε, ούτε και δουλευόταν στο χέρι, τόσο σκληρό που ήταν… Εκνευρισμένοι, το πέταξαν οι μαστόροι σ’ ένα ύψωμα, το γνωστό σε όλους μας Γολγοθά…
– Μετά από χίλια χρόνια που καταδικάστηκε ο Χριστός μας σε Σταυρικό θάνατο, οι Εβραίοι, βρήκαν μπροστά τους το ξύλο. Το πήραν κι έφτιαξαν ένα τεράστιο σταυρό. Το πιο δυνατό και λαμπρό “Σύμβολο” σ’ όλο τον κόσμο.
Με το αίμα του Χριστού που ποτίστηκε, έγινε ευλογημένο… Μ’ αυτό το ξύλο, βρήκαν πάλι οι άνθρωποι τον χαμένο τους παράδεισο, που τον είχαν χάσει, όταν οι πρωτόπλαστοι έφαγαν από τον απαγορευμένο καρπό. (η πρώτη ύλη, το δέντρο δηλ. ήταν από ξύλο) – Με ξύλο λοιπόν, έπρεπε πάλι, να τον ξαναβρούν…
– Μετά την Σταύρωση για πάρα πολλά χρόνια ο Σταυρός αφού είχε περιέλθει πολλές φορές και σε χέρια αλλοθρήσκων, κανείς δεν ήξερε πού βρισκόταν και που ήταν θαμμένος.
– Ομως, το 326 μ.Χ. πήγε στα Ιεροσόλυμα η Αγία Ελένη -που η εκκλησία μας την ανεκήρυξε και ισαπόστολο- μαζί με τον γιο της τότε Ρωμαίο αυτοκράτορα Μεγάλο Κων/νο.
Μετά την βάπτιση του, λιγο πριν πεθάνει έγινε Χριστιανός και τον ανεκήρυξε και αυτόν η εκκλησία μας σε Αγιο. Στη μητέρα του Αγία Ελένη αποδίδεται η εύρεση του Τιμίου Σταυρού στα Ιεροσόλυμα, ανάμεσα από βασιλικούς. Σ’ εκείνο το μέρος έχτισε και τον ναο της Αναστάσεως που σώζεται μέχρι σήμερα. Γιορτάζουν μαζί στις 21 Μαΐου.
– Ο Σταυρός, αποτελεί το μεγαλύτερο φυλαχτό αρκεί να πιστεύομε στη δύναμή Του.
Την Υψωση του Τιμίου Σταυρού γιορτάζει η εκκλησία μας στις 14 Σεπτεμβρίου.
Είναι ημέρα νηστείας και γιορτάζει ο Σταυρός και η Σταυρούλα.
Σε όσους γιόρτασαν κι εφέτος εύχομαι κι εγώ “Χρόνια πολλά”.
Υ.Γ. Η τοιχογραφία της φιλοξενίας του Αβραάμ υπάρχει στην Ευαγγελίστρια Χαλέπας ανεβαίνοντας την σκάλα, για την αίθουσα του καφέ.
* Η Μάνια Μπριντάκη Χατζησταυράκη είναι συντ/χος νηπιαγωγός
