“Ο ∆ρόµος είχε τη δική του ιστορία, κάποιος την έγραψε στον τοίχο µε µπογιά…” µας τραγουδούσε ο Μάνος Λοΐζος κι όλοι εµείς γνωρίζαµε πολύ καλά ποιες ήταν οι ιστορίες και σε ποιους τοίχους είχαν γραφτεί.
Σε έναν τοίχο στην οδό Μπουνιαλή, αφιέρωσα πολύ χρόνο µέχρι να καταλάβω την ιστορία που έγραφαν τα παιδιά µε όλα αυτά τα σχήµατα, τα ιδεογράµµατα, την ένταση στις γραµµές και την αλληλεπίδραση των χρωµάτων.
Τελικά έβγαλα νόηµα. Χάρηκα που µέσα από τον γραµµένο τοίχο, διαπίστωσα ότι τα παιδιά µας, παρά το ότι χρειάζονται ορισµένα µαθήµατα, προτροπές συµβουλές, περί αισθητικής και τρόπου επικοινωνίας µηνυµάτων, έχουν αντιληφθεί τι παίζεται και αντιδρούν, τραβώντας µε τη δική τους “βία” στα δακτύλια τους, τις δικές τους πινελιές, στους δικούς τους τοίχους, µιας και η πόλη ας µη γελιόµαστε, τους ανήκει δικαιωµατικά.
Αποκωδικοποιώντας λοιπόν τον τοίχο, διάβασα για τη χαρά των εφήβων µας, που ο ∆ικηγορικός Σύλλογος Αθηνών, διέγραψε τον Κωσταντίνο Πλεύρη οριστικά κι αµετάκλητα από µέλος του. ∆ιότι δεν ανέχεται η δηµοκρατία και η δικαιοσύνη, κανέναν χαιρετισµό που να µνηµονεύει καµία θηριωδία, ούτε ψήγµα Ναζισµού, µήτε να αφήνει µυρωδιά από κανένα φουγάρο κανενός στρατοπέδου αφανισµού ανθρώπων και ψυχών.
Αποκωδικοποιώντας τον τοίχο, διέκρινα την ψιλή κουβέντα των νέων µας που σχετίζεται µε τον εθελοντισµό και τις εκατοντάδες φιάλες αίµατος που χαρίστηκαν µε αγάπη στην αιµοδοσία που πραγµατοποιήθηκε στο κτήριο του ∆ήµου στην Κυδωνίας. Όπως λένε τα παιδιά στον τοίχο τους: «εµείς για αυτές τις 741 φιάλες αίµατος και τα 68 δείγµατα µυελού των οστών, µπορούµε να νιώθουµε περήφανοι».
Αποκωδικοποιώντας τον τοίχο, διάβασα τον προβληµατισµό τους, το παράπονο τους θα έλεγα, που ενώ ωρυόµαστε για το κάψιµο του συµβόλου της Ελληνικής Σηµαίας, υπάρχουν σηµαίες σε σπίτια και υπηρεσίες που έχουν αφεθεί στη µοίρα των καιρών και τη χλεύη των εχθρών. Τα παιδιά µας, δεν έχουν άδικο για τον εξευτελισµό ενός συµβόλου, όταν οι ίδιοι οι υπέρµαχοί του, επιτρέπουν το κουρέλιασµά του.
Αποκωδικοποιώντας τον τοίχο, είδα µε έκπληξη θα έλεγα, πως τα νέα παιδιά αναγνωρίζουν και χτυπάει η καρδιά τους πολύ έντονα και ρυθµικά, στη λέξη Μαµά, στη λέξη Μπαµπά… ∆εν είδα πουθενά στον τοίχο γραµµένες τις λέξεις έστω και µε ιδεογράµµατα, Γονέας 1 ή Γονέας 2. Άλλωστε είναι αρκετά κακόηχο και απωθητικό για το συναίσθηµα και την αύρα µέσα στο σπίτι της οικογένειας, να λέει το παιδί: “Γονέα 1 θα µου φέρεις ένα ποτήρι πορτοκαλάδα; Γονέα 2 χαµήλωσε τη µουσική διαβάζω γιατί γράφω αύριο τεστ”.
Αποκωδικοποιώντας τον τοίχο, διαπίστωσα ότι στην κάτω δεξιά γωνία, υπήρχε το µήνυµα, «εµείς θα βάλουµε τα δυνατά µας να εισαχθούµε σε ∆ηµόσιο Πανεπιστήµιο». Απλό λιτό µήνυµα, εκεί σε µία γωνιά, λες και λένε τα παιδιά «εµείς, ξέρουµε την αλήθεια…».
Αποκωδικοποιώντας τον τοίχο, απόρησα χαµογελώντας, µε ένα πολύ σηµαντικό µήνυµα που στέλνουν τα παιδιά µας, υπερθεµατίζοντας, ότι, τα έντονα χρώµατα στους τοίχους, οι περιπετειώδεις συναισθηµατικά αιχµές στις γραµµές τους, λένε το τεράστιο ΟΧΙ σε κάθε µορφή βίας, κάθε έκφραση κι έκφανση της αλλοπρόσαλλης συµπεριφοράς ορισµένων ανδρών προς τις γυναίκες τους, έως και αφαιρώντας τους τη ζωή. Τα παιδιά µας γνωρίζουν, αντιλαµβάνονται, µπορούν να απαντήσουν, θέλουν τον τρόπο τους και τον χρόνο τους.
Οπότε, σα βρεθείτε µπροστά σε τοίχους που έχουν των παιδιών µας τις ιστορίες, µην αιφνιδιάζεστε, µην εκνευρίζεστε. ∆ιαβάστε τα σχήµατα της γραφής των και πείτε µέσα σας, «ναι παιδί µου σε άκουσα».
ο παρατηρητικός –
Μ.π.Λ.
Ορίστε και η αποκωδικοποίηση των γκράφιτι του τοίχου αυτού από έναν συμπολίτη σας που ασχολείται με την αντιμετώπιση των γκράφιτι στα Χανιά εδώ και 13 χρόνια, ξεκινώντας το 2011 από την τότε “Ομάδα Εθελοντών Προστασίας του Περιβάλλοντος” του Δήμου Χανίων. Σχεδόν όλες οι υπογραφές ή αλλιώς tag-ιές είναι πρώην Χανιωτών γκραφιτάδων που έχουν σταματήσει απότομα το γκράφιτι λόγω της εφαρμογής στα Χανιά του “Μοντέλου αντιμετώπισης του προβλήματος των γκράφιτι”. Μόνο οι Kaser και Koast της ομάδας NXD είναι νέοι γκραφιτάδες που ξεκίνησαν τη δράση τους τον Σεπτέμβριο 2023 αφού έμαθαν να κάνουν γκράφιτι στην αυλή του σχολείου τους στην Αμπεριά και ήδη έχει υπάρξει η γνωστή μέριμνα ώστε και αυτοί να σταματήσουν απότομα τη δράση τους ομοίως.
Οι γκραφιτάδες στα Χανιά μέσω των αναρχομηδενιστικών πρακτικών του γκράφιτι προκαλούν αποκλειστικά και μόνο φθορές σε δημόσια και ιδιωτική περιουσία προκειμένου με αυτόν τον τρόπο να προκαλέσουν ενόχληση και μόνο της κοινωνίας και ταυτόχρονα να αυτοπροβληθούν ως άτομα αφού δεν διαθέτουν καμία άλλη ικανότητα να το πράξουν αλλιώς. Προσωπικά θεωρώ τουλάχιστον ατυχή την παρούσα γραπτή απόπειρα ωραιοποίησης των βανδαλισμών με γκράφιτι στα Χανιά. Είναι κρίμα να γκρεμίζεις αυτά που άλλοι χτίζουν με κόπο.