Philippe Engelhard Εκδόσεις Α.Α. ΛΙΒΑΝΗ
Μετάφραση: Αγγελος Φιλιππάτος
Διαρκής ο τρίτος παγκόσμιος οικονομικός πόλεμος… Αυτός μεγιστοποιεί τη φτώχεια, την πείνα, την ανισότητα, την ανεργία, την εγκληματικότητα, την απόγνωση, αλλά και τους κινδύνους κοινωνικής παγκόσμιας έκρηξης για απέραντη δυστυχία.
Με ανευθυνο-υπεύθυνους τους πλανητάρχες, υποπλανητάρχες, ανθυποπλανητάρες, αλλά και τους εκβιαστές της νέας υπερεκμετάλλευσης των πάντων μέσα σ’ έναν κόσμο που βρίσκεται σε αναβρασμό σε όλο τον πλανήτη που τώρα ιδιαίτερα βρίσκεται σε μέγιστη ανισορροπία με συνεχείς εθνοτικές, εθνικιστικές και γεωστρατηγικές συγκρούσεις, αλλά και με εγκληματικές μαφίες που πολλαπλασιάζονται σε βάρος της ειρήνης της κοινωνικής ευστάθειας με αυξανόμενη την αστάθεια σε όλα τα επίπεδα της σύγχρονης ζωής στον κόσμο. Αλλά και στη χώρα μας, η οποία εκβιάζεται και αδικαιολόγητα ιστορικά αυτοχειριάζεται παραδομένη στους διεθνείς εκβιαστές της μέσα σ’ αυτό το αδιέξοδο ενός χρεοκοπημένου σύγχρονου πολιτισμού ο κόσμος και ο λαός μας περισσότερο απ’ ό,τι άλλο αντιμετωπίζει το παράδοξο:
Ενώ ποτέ μέχρι σήμερα ο κόσμος μας δεν είχε παραγάγει τόσο πλούτο η φτώχεια κερδίζει συνεχώς έδαφος, ακόμα και στις πλούσιες χώρες… Ομως τι θα γίνει με φτωχές και περίπου χρεοκοπημένες χώρες όπως η Ελλάδα στην οποία δραματικά απειλή η αυξανόμενη φτώχεια και πείνα;
Αλήθεια φτάνουν οι όποιοι κυβερνητικοί ανασχηματισμοί με αποτέλεσμα να εντείνεται η αβεβαιότητα και να αυξάνεται η ανθρωποφαγία;
ΕΚΑΤΟΜΜΥΡΙΑ ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΠΕΘΑΙΝΟΥΝ ΚΑΘΕ ΧΡΟΝΟ ΑΠΟ ΠΕΙΝΑ ΕΝΩ ΜΠΟΡΟΥΣΑΝ ΝΑ ΖΗΣΟΥΝ
Οκτώ εκατομμύρια ψυχές ανθρώπων πεθαίνουν από πείνα κάθε χρόνο χωρίς να μπορούν να επιβιώσουν. Αυτός ο αριθμός είχε υπολογιστεί πολλά χρόνια πριν την κυκλοφορία του βιβλίου του καθηγητή Sahs. Για να έχει αυξηθεί ανησυχητικά στην τελευταία πενταετία του 20ού αιώνα τότε που κυκλοφόρησε και στην Ελλάδα (1999) το βιβλίο του καθηγητή Philippe Engelhard (εκδόσεις Λιβάνη). Αυτοί όμως οι άνθρωποι πέθαιναν από φτώχεια, κάθε χρόνο μέσα σ’ έναν κόσμο αφθονίας. Με πρόσθετη τραγωδία τον θάνατο 1,5 δισ. ανθρώπων του πλανήτη μας από πείνα, ανέχεια, φτώχεια.
ΟΛΟΚΛΗΡΩΤΙΚΟΣ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΟΣ ΠΟΛΕΜΟΣ ΔΙΑΡΚΕΙΑΣ
Μια κατάσταση που μεταβάλλεται σε παγκόσμια τραγωδία, αφού κάθε χρόνο αυτοί που πεθαίνουν από πείνα φθάνουν, περίπου, στο ύψος του πληθυσμού μιας χώρα όπως η Ελλάδα. Για να γίνεται όμως, αυτή, η τραγωδία απαράδεκτη γιατί αυτοί οι άνθρωποι θα ήταν δυνατό να σωθούν, να επιβιώσουν, να ζήσουν με μια μικρή βοήθεια.
Η οποία, όμως, δεν εξασφαλίζεται γιατί ο πολιτισμός μας είναι τόσο δραματικά απάνθρωπος υπερ-εξουσιαστικός και υπερ-εκμεταλλευτικός από εγκληματίες… του συνεχούς οικονομικού πολέμου που διεξάγεται. Ενός πολέμου, ο οποίος εδώ και χρόνια έχει γίνει ολοκληρωτικός και ανελέητος.
ΑΝΘΡΩΠΟΦΑΓΙΚΟΣ ΤΕΛΙΚΑ Ο ΚΑΤΑΝΑΛΩΤΙΚΟΣ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ
Ομως, ως “καταναλωτικός” πολιτισμός έχει καταλήξει, μαζί με τα προϊόντα, να “τρώει” τώρα τους ίδιους τους ανθρώπους, αφού αυτοί δεν έχουν πια τις δυνατότητες να καταναλώσουν πεθαίνοντας από πείνα…
Για να έχει διαμορφωθεί εδώ και χρόνια μια παγκόσμια πανευρωπαϊκή, αλλά και πανελλήνια, αναλγησία και απανθρωπιά. Προς όφελος των σύγχρονων υπερεκμεταλλευτικών οικονομικών μηχανισμών, οι οποίοι, κυριολεκτικά, εξουθενώνουν τους ανθρώπους με απάνθρωπες μεθόδους. Οπως γίνεται με ιδιαίτερη σκληρότητα τα 5 τελευταία χρόνια στη χώρα μας. Για να έχει μεταβληθεί η Ελλάδα σε μια απέραντη φυλακή που φυλακίζει τους εκπτωχευμένους πολίτες με κρατικές επιβολές και “ανθρωποφαγικούς” καταναγκασμούς των πεινώντων με υποσχέσεις περίεργων… διασφαλίσεων.
ΠΩΣ ΘΑ ΜΠΕΙ ΤΕΛΟΣ ΣΤΗΝ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΔΙΕΘΝΗ ΤΡΑΓΩΔΙΑ;
Ποιανού όμως πράγματος; Μήπως της εξάλειψης της πείνας, της ανισότητας, της υπερ-εκμετάλλευσης της δραματικής ανεργίας των νέων ή της εξασφάλισης μιας αξιοπρεπούς ζωής; Ομως, πώς θα μπει τέλος σ’ αυτή στην ελληνική, την ευρωπαϊκή και την πανανθρώπινη τραγωδία με τόσους πεινώντες και υποθνήσκοντες από φτώχεια και εξαθλίωση πολίτες;
Αλλά από το 1921 ως το 2001 η φτώχεια αυξήθηκε. Θέρισε και θερίζει ζωές τόσες πολλές: στην Ασία, στη Νότια Αμερική, στην Αφρική κυρίως, που ο μισός πληθυσμός των λαών της ζωής, ουσιαστικά αβοήθητος στην τραγωδία της έσχατης φτώχειας μέσα στην οποία ζουν. Μια κατάσταση (που συνδυαζόμενη με τις πολλές μολυσματικές ασθένειες) μεγαλώνει την τραγωδία της ζωής τους.
ΟΙ ΣΤΡΑΤΙΕΣ ΤΗΣ ΦΤΩΧΕΙΑΣ ΠΛΗΘΥΝΟΝΤΑΙ
Στην πρώτη πενταετία του 21ου αιώνα η φτώχεια μεγάλωσε, στη δεύτερη πενταετία παραμεγάλωσε και στην τρίτη πενταετία, που ολοκληρώνεται το 2015, η πείνα – ανεργία – ανισότητα – υπερεκμετάλλευση γίνονται μια εφιαλτική πραγματικότητα για δύση και ανατολή, για Βορρά και Νότο. Μέσα σ’ αυτό τον κύκλο της οδυνηρής φτώχειας βρίσκεται και η Ελλάδα, με ένα μεγάλο ποσοστό του δυσπραγούντος λαού μας να έχει περάσει σε καταστάσεις κάτω από το όριο της φτώχειας. Για να προστίθενται καθημερινά στρατιές πεινώντων και ανέργων παρά τις όποιες αποπροσανατολιστικές ευδαιμονιστικές υποσχέσεις των κυβερνητών και παρακυβερνητών μας.
ΑΙΧΜΑΛΩΤΗ
Η ΕΛΛΑΔΑ
ΣΕ ΣΥΝΕΧΕΙΣ
ΕΚΒΙΑΣΜΟΥΣ
Τώρα, με συνεχιζόμενους (μετά τη διεξαγωγή των αυτοδιοικητικών εκλογών, αλλά και των ευρωεκλογών) τους δεινούς, γερμανικούς και τροϊκανικούς εκβιασμούς η ελληνική τραγωδία της μεγαλύτερης εκπτώχευσης πείνας, δυστυχίας και ανεργίας ο ελληνικός λαός έχει φθάσει στα έσχατα όρια της αντοχής του. Με τη δυστυχία να απλώνεται σαν νεκρικό σάβανο στο σώμα της Ελλάδας και του λαού μας. Οπως όμως συμβαίνει και σε άλλες χώρες της Ευρώπης και του κόσμου. Για να αρχίσει να σχηματίζεται ο πανευρωπαϊκός και παγκόσμιος κύκλος της οργής και της μαζικής διαμαρτυρίας των πεινώντων της γης.
Ο “ΥΠΑΡΚΤΟΣ” ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΜΟΣ ΒΡΥΧΑΤΑΙ
Οπως συμβαίνει στη Γαλλία, στην Πορτογαλία, στην Ισπανία, στην Ιταλία, στο Μεξικό, στη Βραζιλία παντού. Με εξεγέρσεις τύπου Γαλλικού Μάη του 1968.
Τώρα μετά την πτώση του “υπαρκτού σοσιαλισμού” ο μετέπειτα κυρίαρχος υπαρκτός καπιταλισμός αγκάλιασε ως λαβίδα θανάτου την παγκόσμια ελπίδα και προσδοκία για έναν καλύτερο κόσμο. Τώρα, ο κόσμος μας είναι εφιαλτικά χειρότερος, γιατί είναι “ανθρωποφάγος”. Παρά τις παραπλανήσεις, τις διαφημίσεις και τις εγκληματικές υποσχέσεις για… τραπεζικές διασφαλίσεις…
Μα ο χρηματο-πιστωτικός – τραπεζικός “πολιτισμός” δεν δημιούργησε τη σημερινή τραγωδία. Με διακυβέρνηση της Ευρώπης από τον κ. Σόιμπλε της σκληρότητας με τον αμερικανικό παγκόσμιο καταναγκασμό, με τον κινεζικό εμποροκρατισμό και με τον ρωσικό ενεργειακό εκβιασμό και πολεμισμό. Για να ζούμε τώρα με τον εφιάλτη της αυξανόμενης φτώχειας.
ΕΠΙΚΙΝΔΥΝΗ ΑΥΞΗΣΗ ΑΝΤΙ ΜΕΙΩΣΗΣ ΤΗΣ ΦΤΩΧΕΙΑΣ
Ομως, ο καθηγητής στο Πανεπιστήμιο Κολούμπια των Η.Π.Α. Τζεφ Σακς, βοηθός του γενικού γραμματέα του Ο.Η.Ε. Κόφφι Ανάν προώθησε ένα σχέδιό του για τη μείωση ακόμα και εξάλειψη της φτώχειας…
Το σχέδιο αυτό πρότεινε -μέσω Ο.Η.Ε.- τη δημιουργία ενός συστήματος βοήθειας από κάθε χώρα του 0,7% από το δικό της Α.Ε.Π. Για να δημιουργηθεί ένας εξελικτικός τρόπος για την εξάλειψη της φτώχειας. Με πρόταση έναρξης αυτής της διαδικασίας από το 2006. Για να καταστεί δυνατή κατ’ αρχή και το 2015 η μείωση της φτώχειας, με περαιτέρω ανάπτυξη αυτού του σχεδίου. Ομως, το σχέδιο αυτό τι έγινε; Αντίθετα από το όραμα η φτώχεια βρυχάται, έκτοτε. Για να φθάσει σήμερα στα επικίνδυνα όρια μιας ανεξέλεγκτης αντιμετώπισής της. Ομως ο καθηγητής της οικονομίας Τζεφ Σακς (Jeff Sachs) έγραψε ένα βιβλίο με τίτλο: “The End of Povetry” (το τέλος της φτώχειας). Με αποτέλεσμα τώρα να αντιμετωπίζουμε την αρχή της μεγάλης φτώχειας.
ΚΥΡΙΑΡΧΗ Η ΑΘΕΑΤΗ ΑΥΤΟΚΡΑΤΟΡΙΑ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΟΥ ΠΟΛΕΜΟΥ
Πάντως, το περιοδικό ΤΙΜΕ (14 Μαρτίου) είχε εξώφυλλο και 16σέλιδο αφιέρωμα για το πρόβλημα της φτώχειας που συνεχώς εξαπλωνότανε ακόμα και σε αναπτυγμένες χώρες σ’ όλο τον κόσμο. Ενα μείζονος σημασίας πρόβλημα για την αντιμετώπιση του οποίου ο οικονομολόγος Jeffrey Sachs πρότεινε λύσεις.
Ομως από παλιότερα ο Φιλίπ Ενγκελάρναντ καθηγητής Οικονομίας και συγγραφέας και μελετητής για τα προβλήματα του τρίτου κόσμου είχε γράψει το διεθνές γνωστό βιβλίο του “Ο τρίτος παγκόσμιος πόλεμος έχει αρχίσει”. Το έργο κυκλοφόρησε στη Γαλλία (εκδόσεις Arlea το 1997). Δύο χρόνια αργότερα σε μετάφραση Αγγελου Φιλιππάτου κυκλοφόρησε (1999) στις εκδόσεις Λιβάνη ΝΕΑ ΣΥΝΟΡΑ.
Η ΠΕΙΝΑ ΣΤΟΝ Β’ ΠΑΓΚΟΣΜΙΟ ΠΟΛΕΜΟ ΚΑΙ ΜΕΤΑ ΩΣ ΤΩΡΑ
Το βιβλίο αυτό, με πλείστα όσα ενδιαφέροντα (για τα οποία έχω ξαναγράψει) αναφέρεται τόσο στην πολυσέλιδη εισαγωγή του συγγραφέα και σχεδόν σε όλα τα κεφάλαια στο μείζονος σημασίας επεκτεινόμενο πρόβλημα της φτώχειας. Σε νότο και Βορρά, σε Ανατολή και Δύση. Ολα τα κεφάλαια του βιβλίου επισημαίνουν, παρουσιάζουν και αναλύουν όλες τις παραμέτρους της προηγούμενης αναστάτωσης του κόσμου. Με κορυφαία – την πείνα στον β’ παγκόσμιο πόλεμο και σε όλη τη διάρκεια του ψυχρού πολέμου. Και μετά απ’ όλες αυτές τις δραματικές συνθήκες ο συγγραφέας εξετάζει τις συνθήκες φτώχειας στην τελεταία δεκαετία του 20ού αιώνα με προτάσεις – προβλέψεις για τις επερχόμενες γεωοικονομικές και πολεμικές στρατηγικές που διαμορφωνότανε εξαιτίας των μεγάλων ελέγχων των ενεργειακών πηγών. Ιδιαίτερα στην Ανατολή, τη Μεσόγειο, Αφρική, Ρωσία, Αμερική κ.α.
ΔΥΣΤΥΧΙΑ ΣΤΗΝ ΕΥΡΩΠΗ ΠΟΥ ΑΛΛΟΤΕ ΕΥΗΜΕΡΟΥΣΕ
Ομως, εντός αυτού του πλαισίου ο συγγραφέας στο βιβλίο του παρουσιάζει και όλες τις ανατροπές που δημιουργήθηκαν με διαμορφώσεις και παραμορφώσεις που συντελέσθηκαν σε Βορρά και Νότο. Για να τονίσει ότι: από το 1980 υπάρχει στον Βορρά και ιδιαίτερα στην Ευρώπη μια αύξηση της φτώχειας και της ανεργίας. Ενώ η Ευρώπη που άλλοτε ευημερούσε είχε το 1975 τριάντα οκτώ εκατομμύρια φτωχούς και το 1997 έφτασε στα πενήντα εκατομμύρια. Με άνοιγμα των ανισοτήτων, άνοδο της ανεργίας, μείωση του ευρωπαϊκού ρυθμού ανάπτυξης.
ΕΓΚΛΗΜΑΤΙΕΣ ΚΑΤΑ ΑΝΘΡΩΠΟΤΗΤΑΣ ΟΙ ΠΛΑΝΗΤΑΡΧΕΣ
Για να αναφερθεί (σελ. 259 του βιβλίου) ότι τον Δεκέμβρη του 1995 ο αριθμός των Βρετανών που ζούσαν κάτω από τα όρια της φτώχειας είχε υπερβεί τα έξι εκατομμύρια. Τώρα τα τελευταία χρόνια της οικονομικής κρίσης η φτώχεια έχει πάρει τεράστιες διαστάσεις, σε όλες τις “ηπείρους”. Με ορισμένες χώρες όπως π.χ. το Μεξικό η φτώχεια να έχει ξεπεράσει το 60-65% του πληθυσμού.
Ισως, γι’ αυτό το πρόβλημα να χρειασθεί να επιστρέψουμε γιατί πλέον γίνεται τόσο οδυνηρό και εγκληματικό για όλους τους κυβερνώντες και παρακυβερνώντες του πλανήτη. Ανάμεσα στους οποίους συμπεριλαμβάνονται και οι ελληνικές πλειοψηφικές και μειοψηφικές διακυβερνήσεις που καταβύθισαν χώρα και λαό (όσο κι αν αλλάζουν ανασχηματιστικά) στο σημερινό δραματικό κατάντημα φτώχειας, ανεργίας, ανισότητας και ξένης επικυριαρχίας… με παράλυση των ψυχοπνευματικών αντιστάσεων του λαού.
