Ολα πια είναι θέμα χρόνου, τύχης, ειρωνείας. Αξιολογώντας τα γενόμενα… τραγικής ειρωνείας. Κάπου στο Πλατάνι, ελάχιστα χιλιόμετρα από την πόλη των Χανίων, όλοι οι άγιοι της περιοχής – και ευτυχώς είναι πολλοί – συνομολογούν τις νύχτες και από κοινού φυλάττουν τις μέρες μας.
Γιατί πλέον για να κινηθείς στον Βόρειο Οδικό Άξονα της Κρήτης, πρέπει να είσαι καλός παίχτης στην ρουλέτα. Να έχεις την τύχη με το μέρος σου, γνωρίζοντας ταυτόχρονα πως το απευκταίο έχει και την μεγαλύτερη πιθανότητα αφού πια ο νόμος του Μέρφυ είναι κυρίαρχος. Ειδάλλως… έπαιξες κι έχασες.
Και είναι απορίας άξιο αν εν τέλει οι αρμόδιοι κλείνουν τα μάτια ακουσίως ή εκουσίως. Δεν είναι δυνατόν μέρος του βουνού να βρίσκεται στα πρανή ένθεν κακείθεν και σε μήκος 11 και πλέον χιλιομέτρων – από το ύψος του Καλαμίου και μέχρι τον 2ο κόμβο της Σούδας – για μήνες πολλούς και να προβληματίζονται μόνο οι οδηγοί. Οι κραυγές αγωνίας των πολιτών φτάνουν σαν ψίθυροι στ’ αυτιά τους και μετά πάλι σιωπή. Μέχρι τον επόμενο βράχο.
Οι οδηγίες σαφείς… ΧΡΕΙΑΖΕΤΑΙ ΠΡΟΣΟΧΗ!!!
Από τι άραγε;
Να συνάψουμε σύμφωνο φιλίας με το βουνό; Να τοποθετήσουμε φανάρια… τώρα περνούν τα αυτοκίνητα, τώρα περνούν τα βράχια; Να επενδύσουμε στα τάματα και τις λαμπάδες; Μαστιγωτικός και περιπαικτικός ο λόγος της πολιτείας όταν ήδη σαν οδηγός ζεις στην απόγνωση καθώς κινείσαι στον Β.Ο.Α.Κ.
Τον τελευταίο μήνα κάποιες εργασίες αποχωμάτωσης και εκβραχισμών πραγματοποιήθηκαν και πραγματοποιούνται στο ύψος του Πλατανίου και αυτό γιατί μεγάλοι βράχοι έπεσαν στο οδόστρωμα, ευτυχώς χωρίς θύματα για άλλη μια φορά.
Αξίζει να σημειωθεί πως η φωτογραφία τραβήχτηκε στο Πλατάνι το απόγευμα της 21ης Μαρτίου εφιστώντας την προσοχή στους οδηγούς από τα Μέσα Κοινωνικής Δικτύωσης για τα όσα θα επακολουθούσαν με μαθηματική ακρίβεια τις επόμενες μέρες. ΚΑΝΕΙΣ ούτε και τότε ευαισθητοποιήθηκε και τα μεσάνυχτα της 27ης Μαρτίου, ο βράχος αποκολλήθηκε από το βουνό και βρέθηκε και στα δύο ρεύματα κυκλοφορίας δίχως να κινείται κάποιο αυτοκίνητο εκείνη τη στιγμή λόγω του προχωρημένου της ώρας. Το θαύμα είχε και πάλι γίνει. Αν ήταν μέρα και ώρα αιχμής τότε τα όποια «δάκρυα» και τα «λόγια συμπαράστασης» θα προκαλούσαν μόνο οργή.
Στα υπόλοιπα 10 χιλιόμετρα του Β.Ο.Α.Κ. (στα όρια του Δήμου Χανίων ) και στα 2-3 χιλιόμετρα (στα όρια του Δήμου Αποκορώνου κοντά στην εκκλησία του Αγίου Φανουρίου), τα χώματα και οι πέτρες παραμένουν μήνες τώρα ξεχασμένα για να θυμίζουν στους διερχόμενους οδηγούς και να μαθαίνουν στους επισκέπτες, ντόπιους και ξένους, πως η ανθρώπινη ζωή σε τούτο εδώ τον τόπο μετριέται με εργολαβίες.
Και μην ξεχάσουμε… το πρώτο κρουαζιερόπλοιο ανοίγει τη σεζόν, καταπλέοντας στο λιμάνι της Σούδας, την ερχόμενη Κυριακή 2 Απριλίου και ο ΒΟΑΚ θα γεμίσει και πάλι φοβισμένους και μη κατεχάρηδες -όπως τους χαρακτηρίζουμε στην Κρήτη – τουρίστες.
Ο τρόμος καλά κρατεί στην καρμανιόλα του Β.Ο.Α.Κ.…
1 Comment
Αφήστε ένα σχόλιο
Εντός εκτός και επί τα αυτά
Μικρές αγγελίες
Μόνιμες στήλες
Εκτός των βράχων και λοιπόν υλικων που πέφτουν απο τα πρανή, ποινικα κολάσιμη ειναι και η κατάσταση που επικρατεί γενικα στον ΒΟΑΚ. Τα χαντάκια εκατέρωθεν του οδοστρώματος είναι φραγμενα με φερτα υλικά με αποτέλεσμα να δημιουργούνται “λιμνες” στο οδοστρώμα και να αποτελούν κίνδυνο. Ενδεικτικά σας αναφέρω τα εξής σημεια: Εξω απο το κλειστο βενζινάδικο της ΒΡ στι υψος των Τσικαλαριων, τα νερα πανε απο την μια μεριά στην αλλη επειδη εχει μπαζωθει το χαντακι. Επι του κόμβου ΒΙΟΠΑ, αυτο το σημειο το ξέρουν και οι πέτρες καθως ειναι εδω και χρόνια. Βρύσες απέναντι απο το κλειστό βενζινάδικο στο υψος του κέντρου Κονταρος. Πλησίον του κόμβου Βρυσων. Εξω απο το ξενοδοχείο Υδραμις στα Δραμια και σε μθα απόσταση 200 μέτρων το ενα ρεύμα γινεται ποταμι. Τα καμμενα δέντρα στις Βρύσες μετρούν αναποδα για να πέσουν στο οδοστρώμα. Ενα δεντρο πλησιον εκκλησιας Αγιου Φανούριου εχει γυρει καθως ειναι ξερο και περιμένει υπομονετικά να πεσει. Υα μπορούσα να σας αναφέρω σημεια μέχρι το πρωΐ και αυτό δείχνει την αδιαφορία της Περιφέρειας που εχει την ευθύνη για τον κυριο οδικό αξονα του νησιού. Επισης δείχνει και την αδιαφορία της ΕΛ.ΑΣ και των εισαγγελικών αρχών στην απόδοση ευθυνών. Δυστυχώς αυτην την πραγματικότητα ζούμε και θρηνούμε καθε μερα αθωες ψυχές.