«Ο λόγος που ο κόσμος γίνεται όλο και πιο κακόβουλος και κακοήθης και οι άνθρωποι όλο και πιο ανικανοποίητοι, δύσθυμοι, εγωιστές και απάνθρωποι, είναι γιατί κανείς πια δεν παίρνει το δρόμο της ολιγαρκείας και της απόλυτης αφοσίωσης στο θέλημα μου».
Η ψυχή γνωρίζει αυτό που ο Νούς δεν μπορεί να καταλάβει. Η ώρα της ψυχής έχει φτάσει. Μόνο εκείνος που θα μπορέσει να ακούσει τη φωνή της θα καταφέρει να συνεχίσει.
Οι άνθρωποι έχουν απομακρυνθεί τόσο πολύ από τον πραγματικό τους στόχο, που καμία ανθρώπινη δύναμη, δεν μπορεί να τους επαναφέρει και να τους αποτρέψει από το κυνήγι της ύλης και των απολαύσεων της. Για αυτό το λόγο οι λαοί χρειάζεται να ξυπνήσουν, αλλά όπως φαίνεται μόνο μέσα από τις πληγές, τη δυστυχία και τις δοκιμασίες θα το μπορέσουν αυτό.
Έχει φτάσει η στιγμή της απόλυτης απαξίωσης, της ματαιότητας, της μεγαλομανίας, της εγκόσμιας δόξας σαν το απόλυτο επίτευγμα και της αχόρταγης απόλαυσης. Στον αντίποδα, έχει αρχίσει να αχνοφαίνεται και να γίνεται παραδεκτή, από λιγοστούς προς στιγμήν ανθρώπους, η δύναμη και η αιώνια αξία των πνευματικών αγαθών. Μέχρι ο εγωισμός, που λειτουργεί σαν το αντίθετο της αγάπης, καθώς το ένα αποκλείει απόλυτα το άλλο, πάψει να είναι η αγαπημένη ενασχόληση της ανθρωπότητας, όλα θα πηγαίνουν από το κακό στο χειρότερο.
Η παραφροσύνη και η υπερβολή, σε ένα κόσμο που το ‘’έχει παρακάνει’’ αρχίζει να μην υποφέρετε ούτε από τους ίδιους που το έχουν δημιουργήσει. Το λυσσομάνημα των στοιχείων της φύσης, τα δυστυχήματα, οι ασθένειες αυτής της εποχής είναι ίσως οι τελευταίες απόπειρες να σωθεί ότι θα μπορούσε και θα έπρεπε να σωθεί. Όλα τα σημάδια γύρω μας δείχνουν πως η κατάσταση ωθεί στην τελική λύση και αυτό πολύ εύκολα μπορεί να το διαπιστώσει κάποιος, από την παρακμή κάθε ευγενικής αξίας γύρω μας. Οπότε ο καιρός, που ότι έχουμε σπείρει θα θερίσουμε, είναι πάρα πολύ κοντά.
Η αντίληψη ότι η υλική ζωή είναι κάτι πολύ εφήμερο έχει αρχίσει να επιβεβαιώνετε τρανά και κραυγαλέα. Ποιος δε βλέπει καθαρά πια, πως ο πνευματικός κόσμος βασιλεύει πάνω σε κάθε ύπαρξη σε κάθε σώμα; Μόνο βοηθητικοί παράγοντες είναι η ύλη και η υλική ζωή και όχι ο σπουδαιότερος σκοπός της ζωής μας. Ποιος είναι αυτός που πιστεύει στην αιώνια ζωή της ψυχής και δεν αντιλαμβάνεται τα λάθη και τις αστοχίες; Ακόμη εκείνοι που πηγαίνουν στην εκκλησία, θεωρώντας ότι η συμμετοχή τους είναι η μεγάλη απόδειξη και το κριτήριο για την πίστη τους και για την χριστιανική τους προέλευση, πολύ λίγη ουσιαστική πίστη υπάρχει στους περισσότερους από αυτούς.
Όμως παρά τις προειδοποιήσεις οι άνθρωποι συνεχίζουν να στέκουν αδιάφοροι. Και τα σημάδια κάθε μέρα πληθαίνουν και κάθε μέρα γίνονται και πιο φανερά. Σταθείτε λίγο και παρατηρήστε, μόνο λίγο χρειάζεται και θα αρχίσετε να βλέπετε.
