Α’ ΜΕΡΟΣ
Ο Ελευθέριος Βενιζέλος μετά την υπογραφή της Συνθήκης των Σεβρών 28-7/10-8-1920 και αφού έχουν περατωθεί οι εργασίες της Συνδιασκέψεως Ειρήνης στο Παρίσι παίρνει με την ελληνική αντιπροσωπία το δρόμο της επιστροφής για την Ελλάδα.
Στο σταθμό των Παρισίων και συγκεκριμένα στην αποβάθρα για την Λυών, δύο απότακτοι φιλοβασιλικοί αξιωματικοί επιχειρούν να τον δολοφονήσουν.
Το αποτέλεσμα, να τραυματισθεί στο αριστερό χέρι και να παραμείνει στην πόλη του Φωτός για να του προσφερθούν οι πρώτες βοήθειες.
Την ίδια εποχή στην Αθήνα, ο φιλοβενιζελικός κόσμος εξοργισμένος διαπράττει ακρότητες, πράξεις αντεκδίκησης σε βάρος των πολιτικών αντιπάλων, με αποκορύφωμα την σύλληψη και εκτέλεση του Ιωνα Δραγούμη από τάγμα Ασφαλείας.
Ο Βενιζέλος πληροφορούμενος το γεγονός θλίβεται ιδιαίτερα και αποστέλει συλλυπητήριο τηλεγράφμα στην οικογένεια του θύματος με το ακόλουθο περιεχόμενο:
«Δεν δύναμαι να λησμονήσω τας υπηρεσίες τας οποίας προσέφερε από την νεότητά του ο υιός σας προς την πατρίδα. Ετρεφα ανέκαθεν την ελπίδα ότι θα μπορούσε στο μέλλον να παράσχη ακόμη επιφανεστέρας υπηρεσίες. Ο φρικώδης του θάνατος με βυθίζει σε θλίψη…».
Η οικογένεια του εκλιπόντος δεν θα απαντήσει ποτέ στο τηλεγράφημα αυτό.
Μετά τα Ιουλιανά έκτροπα ο Βενιζέλος από θύμα θα γίνει θύτης. Το παρακράτος του βενιζελικού κόσμου άφηκε σε δεύτερο πλάνο την απόπειρα με τις όσες ανάρμοστες ενέργειες “εν βρασμώ ψυχής” και μίσους διέπραξε.
Διαπρεπής δημοσιογράφος της εποχής θα γράψει: «Μέσα σε λίγες μέρες χάθηκαν χιλιάδες ψήφοι.
Εάν ο Βενιζέλος διενεργούσε εκλογές μετά την απόπειρα σε βάρος του, θα ‘χε θριαμβεύσει.
Το άδικο αίμα του, στον σταθμό για την Λυών, θα έδινε την πλειοψηφία στον άνθρωπο που βλήθηκε την ώρα που ετοιμαζόταν να ανέβει στο τραίνο με την Μεγάλη Ελλάδα μέσα στην τσάντα του.
Η εθνική ενοχή τουλάχιστον θα τον έβγαζε πρωθυπουργό».
Βέβαια με υποθέσεις δεν γράφεται η Ιστορία.
Αλήθεια πάντως είναι ότι τα έκτροπα των Ιουλιανών δεν είναι ο μοναδικός λόγος που θα χάσει ο Βενιζέλος το 1920 τις εκλογές.
Δυστυχώς θα έχουμε ένα σύνδρομο αιτιών που θα συνεργήσουν προς αυτή την κατεύθυνση. Και θα χρειαστεί ακόμη και ο παράγοντας τύχη να βάλει το χέρι του.
Ενα απρόβλεπτο συμπτωματικό γεγονός, όπως ο θάνατος του τότε βασιλιά Αλέξανδρου που θα αλλάξει όχι μόνο την προκαθορισμένη ημερομηνία των εκλογών αλλά και το χαρακτήρα τους, αφού για πολλούς κρίνεται και το πολιτειακό.
Ο Βενιζέλος θα επιστρέψει στην Αθήνα μετά το τραυματισμό του στο Παρίσι 17/8/1920.
Το Εθνικό Κοινοβούλιο στις 25 Αυγούστου συνέρχεται για να επικυρώσει την Συνθήκη των Σεβρών και σε πανηγυρικό κλίμα να του αποδώσει την υπέρτατη τιμή “Αξιον τέκνον της Ελλάδος. Σωτήρα και Ευεργέτη της Πατρίδος”.
Ο Πρόεδρος του Σώματος, ο Θεμιστοκλής Σοφούλης, θα εκφωνήσει το εγκώμιο του Εθνάρχη αποδίδοντας μια εικόνα του επιβλητικού μεγαλεπίβολου έργου του:
«Αίσθημα πανηγυρικής χαράς συνενώνει ημάς σήμερον αλλά και αίσθημα ευλαβούς ευγνωμοσύνης ότι ηυδόκησε η θεία πρόνοια να ευλογήση δαψιλώς τους ηρωϊκούς αγώνες του ελληνικού λαού και τας υπεράνθρωπους προσπαθείας του ποδηγετούντος αυτόν κυβερνήτου…
Λαοί ομόφυλοι απ’ αιώνων δυναστευόμενοι, λαοί αδελφοί, απ’ αιώνων κεχωρισμένοι ενούνται σήμερον ελεύθεροι εις τους κόλπους της μεγάλης μητρός πατρίδος…
Η Σμύρνη και η μετ’ αυτής η Ιωνία. Η Ιωνία της οποίας εκάστη πτυχή σκεπάζει και μια ελληνική ανάμνησιν.
Η Θράκη, η πολυπαθής και πολυφίλητος Θράκη η περικλείουσα κατά τους χρόνους της Ελληνικής Αυτοκρατορίας τους θερμοτέρους και ισχυροτέρους παλμούς του γένους και τα Δωδεκάνησα, η μικρά αυτή κοιτίς αγνού πολιτισμού…
Οπου κυματίζει σήμερον η Ελληνική σημαία δεν υπάρχουν δήμιοι και θύματα. Υπό την σκιάν της ελληνικής σημαίας παρακάθηνται Ελληνες, Μουσουλμάνοι και Ισραηλίται και άλλοι λαοί που θα ζήσουν μαζί μας ελεύθεροι πολίται μιας σωστής και χρηστής πατρίδος με ίσα δικαιώματα και ίσαι υποχρεώσεις…
Κύριοι συνάδελφοι η Μεγάλη Ελλάς και ο Ελευθέριος Βενιζέλος είναι δύο ονόματα αποτελούντα μιαν αχώριστον έννοιαν εν τη εθνική συνειδήσει εν τη συνειδήσει της ανθρωπότητος όλης.
Ας χαιρετίσωμεν, λοιπόν και ημείς τα δύο αυτά ένδοξα και πεφιλημένα ονόματα δια μιάς και της αυτής επευφημίας:
Ζήτω ο Ελευθέριος Βενιζέλος!».
ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ
*Kαθηγητής – συγγραφέας
