«[…] Στις αρχές Νοεμβρίου (1919) στα δεκάδες ελληνικά και συμμαχικά πλοία που ήταν αγκυροβολημένα στον όρμο της Σμύρνης, οι σάλπιγγες ήχησαν, ακινησία, τα πληρώματα στάθηκαν σε στάση προσοχής και οι μπάντες άρχισαν να παιανίζουν τον ελληνικό εθνικό ύμνο. Αποχαιρετούσαν το ελληνικό πολεμικό “Έλλη” που απέπλεε με προορισμό τον Τάραντα της Ιταλίας, απ’ όπου θα παραλάμβανε τον Έλληνα πρωθυπουργό. Η εικόνα επιβεβαίωνε πλήρως τα λόγια του Βενιζέλου προς τον Κλεμανσό: κανείς δεν μπορούσε πλέον να αγνοήσει τη νέα κατάσταση που είχε δημιουργήσει η παρουσία της Ελλάδας στη Σμύρνη.» […]
«Την Τρίτη 3 Νοέμβριου (1920) το βράδυ, ο Στέφανος και η Πηνελόπη Δέλτα επισκέφτηκαν τον Βενιζέλο στο σπίτι του. Αντίκρισαν ένα θέαμα αποκαρδιωτικό. Οι υπουργοί έμοιαζαν με βαρυπενθούντες συγγενείς και έκλαιγαν με αναφιλητά. Ανάμεσα τους ο Βενιζέλος ίσιος, αλύγιστος, έστεκε σα δέντρο που το δέρνει η φουρτούνα και που δε λυγά! Ο Στέφανος Δέλτας με έκδηλη αγωνία ρώτησε “Μας εγκαταλείπετε αλήθεια, κ. Πρόεδρε; Φεύγετε;”. Ο Βενιζέλος απάντησε: “Δε σας εγκαταλείπω, με πειράζει να το πιστεύετε, ούτε θα έφευγα ποτέ. Ας μην είμαι και βουλευτής. Είμαι πολεμιστής!» […]
«Στις 19 Σεπτεμβρίου (1922) η προφητική επιστολή του Βενιζέλου που είχε στείλει δυόμισι μήνες νωρίτερα στον Δαγκλή, δημοσιευόταν στον “Ελεύθερο Τύπο” του Καβαφάκη. Οι αναγνώστες έκπληκτοι, διαπίστωναν ότι οι προβλέψεις του είχαν επαληθευτεί πλήρως. Την ίδια μέρα ο Μεταξάς σημειώνει στο Ημερολόγιό του “Σήμερον επιστολή Βενιζέλου εις Ελεύθερον Τύπον. Ακριβώς αι ιδέαι μου!” Μετά τον Σαγγάριο η βασιλική κυβέρνηση δεν μπορούσε πια να αποκρύψει την αποτυχία. Στις 2 Οκτωβρίου ο Γούναρης παραδέχτηκε στη Βουλή ότι οι Τούρκοι δεν είχαν υποταχθεί». […]
«Λίγο προτού η τουρκική καταιγίδα σαρώσει τα πάντα, ο Στεργιάδης έλεγε στον Γεώργιο Παπανδρέου: “Καλύτερα να μείνουν εδώ να τους σφάξει ο Κεμάλ, γιατί αν πάνε στην Αθήνα θα ανατρέψουν τα πάντα”. Στις 22 Σεπτεμβρίου (1922) το “Ελεύθερον Βήμα” έδινε μια εικόνα της φρίκης που ακολούθησε: “Η Σμύρνη ολοκαυτώθη. Ο Ελληνισμός της εσφάγη. Αι γυναίκες της, αι παρθένοι, εγένοντο θύματα αιματηράς ασελγείας. Ο Μητροπολίτης Χρυσόστομος εκρεουργήθη αγρίως”» […]
«Vae Victis, ουαί τοις ηττημένοις, λοιπόν; Όχι, ήταν η απάντηση του Βενιζέλου. Ήταν αποφασισμένος να διαπραγματευθεί ως εμπόλεμος, και όχι ως ηττημένος. Η εντύπωση αυτή ενισχύθηκε όταν στην αίθουσα της Διάσκεψης εισήλθαν ο Πανκουαρέ και ο Κόρζον: Εσταμάτησαν και οι δύο προ του Βενιζέλου και συνωμίλησαν επιδεικτικότατα και φιλικότατα μαζί του. Εφέρθησαν προς τον ηττημένον όπως είχαν συνηθίσει να φέρωνται προς τον νικητήν! Η σκηνή επιβεβαίωνε ότι εκείνη την ώρα, το μοναδικό όπλο που διέθετε η Ελλάδα ήταν το κύρος του Βενιζέλου» […]
Από τον 2ο τόμο της μοναδικής στο είδος της 1152(!) σελίδων βιογραφίας “Βενιζέλος: ο άνθρωπος, ο ηγέτης” που έγραψε ο γενικός διευθυντής του Εθνικού Ιδρύματος Ερευνών και Μελετών “Ελευθέριος Κ. Βενιζέλος”, Νικόλαος Εμμ. Παπαδάκης – Παπαδής, τα παραπάνω αποσπάσματα. Στον απόηχο της δημιουργίας της ομώνυμης αριστουργηματικής ταινίας στην οποία επίσης αναφέρθηκα στις προηγούμενες Στάσεις (Παρασκευή 2 Δεκεμβρίου), με αφορμή την προβολή της στο Πνευματικό Κέντρο της Πόλης μας. Σαν να έβλεπα μια άκρως ενδιαφέρουσα ταινία, όταν διάβαζα το περί ου ο λόγος βιβλίο και σαν να διάβαζα ένα άκρως ενδιαφέρον βιβλίο όταν έβλεπα την ταινία…
Τα Νικολοβάρβαρα…
Του Αγίου Νικολάου σήμερα 6 του μήνα, του Αγίου Σάββα χθες, της Αγίας Βαρβάρας προχθές. Χρόνια πολλά στους εορτάζοντες και στις εορτάζουσες, Νικόλαους και Νικολέτες, Σάββες και Σαββίνες και βέβαια στις Βαρβάρες.
«Άγιος Νικόλας φώναξε, Σάββας απηλοήθη (αποκρίθηκε) κι Αγία Βαρβάρα έτρεξε να πάει να λειτουργήσει», μας λέει σε μια απ’ τις πολλές παροιμίες για τις πρώτες γιορτές του Δεκέμβρη, ο λαός μας, που επιμένει να τις ονομάζει “Νικολοβάρβαρα”, για να δείξει πόσο κοντά και συνδεδεμένες είναι μεταξύ τους. «Μαζώχτε ξύλα κι άχερα και σύρτε για το μύλο/ τι Άγιο Νικόλας έρχεται τα χιόνια φορτωμένος», μας λέει σε μια άλλη…
«Προστάτης των θαλασσινών αλλά και στήριγμα σας/ ο Άγιος Νικόλαος να βρίσκεται κοντά σας», μας λέει στην πρώτη σημερινή της μαντινάδα η Νεκταρία Θεοδωρογλάκη. «Όταν φουρτούνα συναντάς δεν πρέπει να λυγίζεις,/ στον Άγιο Νικόλαο με πίστη να ελπίζεις», η παραγγελία της στη δεύτερη.
