ΑΝΕΚΑΘΕΝ μας έκανε εντύπωση η κατασκευή μεγάλων εθνικών οδών (Αθήνα – Θεσσαλονίκη, Εγνατία, Ιονία κ.λπ.), ενώ στη Μεγαλόνησο δεν προβλεπόταν κάτι ανάλογο.
ΚΙ ΑΥΤΟ δεκαετίες τώρα, λες και το νησί είναι ξεχασμένο από την πολιτική και τους πολιτικούς μας.
ΙΔΙΑΙΤΕΡΑ τις εποχές των παχιών αγελάδων για τη χώρα, με τα πακέτα και τα «δάνεια» εξ Εσπερίας, δεν είδαμε κάποιο σημαντικό έργο ή κάποια καίρια παρέμβαση στον Β.Ο.Α.Κ. Παρά μόνο σποραδικά μπαλώματα.
ΙΣΩΣ σ’ αυτό να φταίνε και οι ντόπιοι πολιτικοί που με τις παρεμβάσεις τους (για ψηφοθηρικούς – τοπικιστικούς λόγους) απέτρεπαν την εκπόνηση μιας κοινής «στρατηγικής» μελέτης επ’ ωφελεία όλης της νήσου.
Ο ΒΟΡΕΙΟΣ Οδικός Άξονας Κρήτης (Β.Ο.Α.Κ.) παραμένει ακατάλληλος ως δρόμος. Είναι άκρως επικίνδυνος σε πάρα πολλά σημεία του, θανατηφόρος σε άλλα και πάντα… πρώτος στα παραπόνων των ξένων επισκεπτών του νησιού. ΜΕ τον τίτλο «Γεφύρι της Αρτας» – ο αυτοκινητόδρομος της Κρήτης, ο δημοσιογράφος Γ. Λιάλος της εφημερίδας «Η Καθημερινή» (Οικονομική, 19-10-14) περιγράφει… γλαφυρά την τραγική κατάσταση του νευραλγικότερου δρόμου της Κρήτης. Παράλληλα τονίζει την ανάγκη ανακατασκευής του, με απευθείας προσβάσεις στα λιμάνια και τα αεροδρόμια των μεγάλων κρητικών πόλεων.
ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΤΙΚΑ επίσης αναφέρει πως το 2013 έγιναν στον Β.Ο.Α.Κ. 291 τροχαία: με 56 νεκρούς και 92 σοβαρά τραυματίες. «Με ό,τι αυτό σημαίνει για τον κοινωνικό ιστό και την οικονομία του νησιού», όπως συμπεραίνει.
ΔΗΛΑΔΗ, πόσους νεκρούς θα πρέπει να μετράμε κάθε χρόνο στον «Μινώταυρο» του Β.Ο.Α.Κ., ώστε να αξιωθούμε ενός ασφαλούς και με ευρωπαϊκές προδιαγραφές δρόμου στην Κρήτη; Αναρωτιόμαστε μόνο, αν ο Β.Ο.Α.Κ. ήταν… σιδηρόδρομος και όχι αυτοκινητόδρομος, θα ήταν καλύτερα τα πράγματα, για το νησί;
