ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΑΝ. ΓΑΛΙΤΗΣ
Συγγραφέας ο ομότιμος
καθηγητής
του Πανεπιστημίου ΑθηνώνΠεριοδικό ΑΝΑΠΛΑΣΙΣ
αρ. τεύχους 442
Αύγουστος 2009
Το αιώνιο σύμβολο της ανυποχώρητης αγωνιστικότητας αυτός, που έχει χαρακτηρισθεί ως ένσαρκος άγγελος των προφητών. Για να μην υπάρχει τόπος στην Ελλάδα που να μην έχει μια εκκλησία, ένα ξωκκλήσι, ένα προσκυνητάρι προς τιμήν του προφήτη Ηλία.
O σημαντικός όμως καθηγητής στη Θεολογική Σχολή Αθηνών ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΓΑΛΙΤΗΣ, εκδότης του ξεχωριστής ποιότητας και αγωνιστικότητας με τον τίτλο «ΑΝΑΠΛΑΣΙΣ», αφιέρωσε ένα έμπνεο κείμενο στην μνήμη του και στην ανάγκη του, σε κάθε εποχή.
Χθες ήταν η μεγάλη γιορτή κι εμείς σήμερα παρουσιάζουμε όλες τις σημαντικές αναλύσεις για τον ένσαρκο άγγελο προφήτη Ηλία.
ΤΟ ΔΙΕΡΩΤΗΜΑ ΓΙΑΤΙ Η ΤΟΣΗ ΜΕΓΑΛΗ ΤΙΜΗ ΣΤΟΝ ΠΡΟΦΗΤΗ ΗΛΙΑ
Ήταν η χρονιά που άρχισε η μεγάλη εθνική, πολιτική, οικονομική, ακόμα και εκκλησιαστική κρίση στον κόσμο και στην Ελλάδα ιδιαίτερα.
Το εισαγωγικό αυτό άρθρο 2 σελίδων το υπογράφει καθηγητής και εκδότης ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΑΝΤ. ΓΑΛΙΤΗΣ τον οποίο τότε περίπου τον καλέσαμε, με την ευλογία του πατρός Αντωνίου, στον άγιο Κωνσταντίνο για να πραγματοποιηθεί ένα σημαντικό πνευματικό γεγονός.
Στο κείμενό του αυτό ο καθηγητής Θεολογίας – και ιδιαίτερα ευαίσθητος κριτικός των εκκλησιαστικών μας καταστάσεων ΔΙΕΡΩΤΑΤΑΙ γιατί τόση μεγάλη τιμή στον προφήτη Ηλία.
ΘΕΡΜΟΣ ΖΗΛΟΣ ΚΑΙ ΑΚΑΜΠΤΟ ΦΡΟΝΗΜΑ
Λέγοντας, γιατί άραγε;
«Είναι διαίσθηση της διαχρονικότητας του μηνύματος, του έργου του;
Είναι ο θερμός του ζήλος, το ακάματο φρόνημα, η ανυποχώρητη αντίσταση στο παντοίο κακό, ο αμείλικτος έλεγχος της κρατικής αυθαιρεσίας που είναι αιώνια πλην ανεκπλήρωτα ζητούμενα. Για να τιμάται ισάξια και στις άλλες ορθόδοξες χώρες καις τον χριστιανικό κόσμο γενικώτερα. Ο αριθμός αυτών που φέρουν το όνομα του συναγωνίζεται επάξια αυτού, άλλων λαοφίλων αγίων. Γιατί στην Παλαιά Διαθήκη δεν συναντούμε ναούς και σπάνια βλέπουμε φορείς του ονόματός του (αν εξαιρέσουμε τις λίγες περιστάσεις μοναχών και κληρικών).
Ο ΠΡΟΦΗΤΗΣ ΗΛΙΑΣ ΣΥΝΗΓΕΙΡΕ ΤΑ ΠΛΗΘΗ
Δεν συμβαίνει όμως το ίδιο με τον προφήτη Ηλία. Γιατί ούτε αυτός ο Πατριάρχης Αβραάμ, ούτε ο θεόπεμπτος Μωϋσής, ούτε ο μεγαλοφωνόπατος Προφήτης Ησαΐας συγκίνησαν τη λαϊκή ευσέβεια, την οποία μόνον ο Προφήτης Ηλίας τη συνήγειρε. Αλλά, γιατί άραγε; που οφείλεται αυτή η ξεχωριστή αγάπη; Είναι η διαίσθηση της διαχρονικότητας του έργου μας, όποια απάντηση κι αν δεχθούμε, ακόμη κι εκείνη την πεζή των λαογράφων, αυτό που ενδιαφέρει είναι το μήνυμα. Μήνυμα ιδιαζόντως επίκαιρο στην τραγική εποχή του και στη δική μας.
Η παραλληλότητα με τη δική μας εποχή είναι ολοφάνερη (με όλα τα σύγχρονα Βόρεια και Νότια κράτη και τις καταστροφικές αντιδικίες τους.
Ο ΗΛΙΑΣ ΗΤΑΝ ΠΟΛΕΜΙΟΣ ΤΗΣ ΚΡΑΤΙΚΗΣ ΑΥΘΑΙΡΕΣΙΑΣ.
Στην εποχή του ΑΧΑΑΒ (873-854) αλλά και σε όλες τις εποχές ως το κρατικό Βασίλειο που είχε οικοδομηθεί από τον Μέγα Δαυΐδ και είχε στεριωθεί από το σοφό Σολομώντα τον 10ο π.Χ. αιώνα είχε διαιρεθεί, με ό,τι αυτό συνεπάγεται.
Με δυσκολία αποφεύχθηκε η εμφύλια σύρραξη και ο εθνικός διχασμός, που παρέμεινε στα βαθύτερα επίπεδα των λαϊκών αντιθέσεων, χωρίς να λείψουν πολλές φορές, οι αιματηρές συγκρούσεις.
Στο Βόρειο Βασίλειο του επονομαζόμενο «του Ισραήλ», η κατάσταση ήταν απελπιστική (όπως και σήμερα παραμένει δύσκολη).
Με την κρατική αυθαιρεσία, διαφθορά και απομάκρυνση του λαού από τις πατροπαράδοτες αξίες του. Αυτή η καταλυτική προσπάθεια άρχισε από τον ιδρυτή του Νέου κράτους, τον Ιεροβοάμ. Για να φθάσει στο αποκορύφωμά της όταν ο (Βασίλειος Αχαάβ (873-854 π.Χ.) νυμφεύθηκε τη δυναμική Ιεζάβελ, κόρη του Βασιλιά της Τύρου. Τότε η Ιεζάβελ έφερε μαζί της ως «προίκα» τη λατρεία του Βάαλ που θέλησε να την επιβάλει ως κρατική.
ΥΠΟΝΟΜΕΥΣΗ ΤΗΣ ΠΙΣΤΗΣ ΚΑΙ ΦΟΝΟΙ ΤΩΝ ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΩΝ ΗΓΕΤΩΝ
Αυτή, υπονόμευσε με κάθε τρόπο την πίστη του λαού. Εφόνευσε τους θρησκευτικούς ηγέτες, κατέστρεφε τους ιερούς τόπους και ναούς και στη θέση τους ανήγειρε βωμούς Φοινικών θεών και εγκατέστησε εκατοντάδες «προφητών» της νέας θρησκείας. Τα μέτρα απέδωσαν, και πλήθος λαού εγκατέλειψε την λατρεία του ενός θεού και προσχώρησε στην Νέα θρησκεία της πολυθεΐας.
Τότε εμφανίζεται ο Ηλίας. Παρουσιάζεται στον Αχααβ και τον ελέγχει δριμύτατα, επισύροντας την οργή και τη δίωξη της Ιεζάβελ.
Όμως, ο Ηλίας κρύβεται σε μια σπηλιά στο όρος Χωρήβ. Στο μεταξύ η διαφθορά οργιάζει με κέντρο το παλάτι, αλλά όταν ο Αχααβ και η Ιεζάβελ κατόρθωσαν, με δόλια μέσα τους διεφθαρμένους συνεργούς πολίτες και κρατικούς λειτουργούς να σφετεριστούν την περιουσία κάποιου αθώου φονεύονται με νομιμότατο τρόπο (πόσα όμως τέτοια φονικά συμβαίνουν στο σημερινό δυτικό και ανατολικό κόσμο μας) στο Βορρά και στο Νότο.
ΕΠΟΧΕΣ ΠΑΡΑΛΛΗΛΕΣ ΑΛΛΑ ΤΩΡΑ ΛΕΙΠΕΙ
Ο ΤΡΟΠΟΣ
Με αφορμή αυτό το γεγονός ο Ηλίας βγήκε από την απομόνωση επιστρέφοντας στον Δημόσιο έλεγχο.
Εμφανίστηκε στον Αχαάβ και τον έλεγξε με σκληρότατη γλώσσα, συγκλονίζοντας τον μέχρις εξουθενώσεως.
Έκτοτε, σε λίγο καιρό πέθανε ο Αχαάβ. Τον διαδέχτηκε ο γυιός του Οχοζίας, για να επισύρει και αυτός τον καυστικό έλεγχο του Ζηλωτή προφήτη Ηλία. Αυτόν που έμεινε στην ιστορία ως το αιώνιο σύμβολο της ανυποχώρητης αγωνιστικότητας…
Όμως μας θυμίζουν τίποτα όλα αυτά;
Για να πει ο καθηγητής Γεώργιος Αντ. Γαλίτης ότι: Τότε αν μας θυμίζουν μπορούμε να ομιλούμε για εποχές παράλληλες. Με τη διαφορά, ότι μας λείπει ο προφήτης.
Η ΑΝΑΓΚΗ ΚΑΥΤΗΡΙΑΣΜΟΥ
ΤΩΝ ΣΥΓΧΡΟΝΩΝ ΠΛΗΓΩΝ ΤΗΣ ΠΑΝΔΗΜΙΑΣ ΤΟΥ ΚΑΙΡΟΥ
Στις καταστάσεις που ζήσαμε κι εμείς με αυθαιρεσίες αιματηρές, συγκρούσεις, διαφθορά, συστηματική υπονόμευση των αξιών και της πίστης. Με άδικες αποφάσεις, οργανωμένες προσπάθειες παραχώρησης του ελληνικού είναι μας με αλλοίωση της ταυτότητάς μας στο όνομα μιας πολυπολιτισμικότητας που ισοπεδώνει και υποσκάπτει τα θεμέλια του λαού μας όπως και την εποχή του Αχαάβ και του Οχοζία. Τότε, που ο Ηλίας «Ήταν σαν Φωτιά» και ο λόγος του έκαιγε σαν Λαμπάδα…. Τώρα χρειαζόμαστε έναν ζηλωτή Ηλία που με τον κοφτερό προφητικό λόγο του θα σταματήσει τη γάγγραινα, θα καυτηριάσει τις πληγές, θα αναστείλει την πανδημία του κακού και θα αναμορφώσει τα κοινωνικά και πολιτικά μας ήθη.
Πότε όμως; διερωτάται ο καθηγητής Γαλίτης, όπως διερωτώνται και εκατομμύρια πολίτες σε όλο τον κόσμο αλλά και στη χώρα μας.
Υ.Γ.
Αφιερωμένο στον εορτάζοντα ζηλωτή της Υγείας
Ηλία Γαβριλάκη
