Τόση φασαρία στον πλανήτη ολάκερο για το άδειο πουκάμισο του Τζόκοβιτς.
Κάθομαι και σκέφτομαι τους στίχους του ποιητή Σινόπουλου «το γκρίζο φως του απογεύματος στον τοίχο απέναντι» μετά από όλα αυτά δεν θα μου μιλήσει ποτέ.
Και ποιος είμαι εγώ άλλωστε να πιάνω κουβέντα με τον “τοίχο” και με τους διάσημους τενίστες;
Και το αποβλακωτικό σύνθημα των αντιεμβολιαστών στη Βόρεια Ελλάδα “Ελλάς – Σερβία – Ορθοδοξία” πού να απόσωσε και αυτό τώρα μετά από τόση ξεφτιλέ γκλαμουριά;
Ο Τζόκοβιτς ο «κύριος επίγειος θεός» απλά νουθετεί άδεια καθίσματα.
Αλλά δεν διαμαρτύρομαι, γιατί εμένα μου αρέσει το μπάσκετ και η διαμαρτυρία είναι σημάδι γι’ αυτούς, πως τους βολεύει η κόλαση που ζουν.
Ας πάρει τώρα τη σφεντόνα ο “Νόλε” να κυνηγά αλογόμυγες.
Ευτυχώς, μάλλον που η κυβέρνηση της Αυστραλίας δεν έχει μπει σε αυτό το καρουζέλ γραφειοκρατικής ευθυνοφοβίας.
Εκεί η “τζιζ” αρμοδιότητα δεν γυρίζει ανέγγιχτη.
Τι να πεις;
“Κάποιος πρέπει να ξεβουλώνει… τα φρεάτια”.
Γ.ΟΥΝΤ.
