«Η συχνά επαναλαµβανόµενη φράση, ειδικά τα τελευταία χρόνια, “όλοι είναι ίδιοι” που συνήθως αφορά την πολιτική και χαρακτηρίζει τους πολιτικούς, εκτός από ισοπεδωτική είναι και επικίνδυνη. Η ευκολία που προφέρεται αλλά και η απλούστευσή της κρύβουν ένδεια επιχειρηµάτων, σκέψης και διαλόγου. Ωστόσο σήµερα, στη µικρή αυτή εδώ την παρέµβαση, το “έλα µωρέ, όλοι είναι ίδιοι” θα µας απασχολήσει για τα επαγγέλµατα, αφού και γι’ αυτά προφέρεται µε πολλή ευκολία.
Μεγάλη ευκολία.
“Έλα µωρέ, όλοι είναι ίδιοι”, όταν δυσαρεστηθούµε (και µε το δίκιο µας) µ’ έναν δηµοσιογράφο, όταν πέσουµε σ’ έναν αγενή ταξιτζή, όταν συµπεριφερθεί άσχηµα ένας οδηγός λεωφορείου, όταν συναντήσουµε “απαράδεκτο γιατρό”. Αφορµή γι’ αυτό το σχόλιο, στάθηκε η διάσωση έξι ανθρώπων που κινδύνευαν βόρεια της Πάρου την περασµένη Τετάρτη, όταν το ταχύπλοο σκάφος όπου επέβαιναν έβαλε νερά και στη συνέχεια βυθίστηκε. Οι έξι επιβάτες κινδύνεψαν σοβαρά και η διάσωσή τους έγινε από το πλήρωµα του επιβατηγού πλοίου “Blue Star Paros” που εκτελούσε δροµολόγιο στην Πάρο για Νάξο. Οι δύο πλοίαρχοι µαζί µε το υπόλοιπο πλήρωµα του πλοίου, µε την πείρα τους και τον επαγγελµατισµό τους, έσωσαν τους έξι ναυαγούς. Είναι άδικο, λοιπόν, επειδή ο πλοίαρχος του “Blue Horizon” και κάποια µέλη του πληρώµατος εγκατέλειψαν αβοήθητο κι άφησαν να πνιγεί στο λιµάνι του Πειραιά τον Αντώνη Καργιώτη ή επειδή κάποιος άλλος πλοίαρχος έκανε πρόσφατα ένα λάθος (σοβαρό δεν λέω) στο λιµάνι της Μυκόνου, να “τσουβαλιάζουµε” πλοιάρχους και ναυτικούς και µε απίστευτη ευκολία να καταλήγουµε στο συµπέρασµα “όλοι είναι ίδιοι”. Είναι µη ηθικό, πράξεις απαράδεκτες, ακατανόητες και καταδικαστέες, επαγγελµατιών να συµπαρασύρουν µε άδικους χαρακτηρισµούς, να διασύρουν και να απαξιώνουν άλλους σωστούς και έντιµους επαγγελµατίες. Όπως λοιπόν γράψαµε και θα γράφουµε για τον πλοίαρχο και τους υπόλοιπους ναυτικούς που οδήγησαν στον θάνατο τον Αντώνη Καργιώτη, έτσι θα πρέπει να συγχαίρουµε και τους ναυτικούς που βοήθησαν να διασωθούν οι έξι άνθρωποι στην Πάρο ή αυτούς που µε επαγγελµατισµό και υπευθυνότητα, εν µέσω άσχηµων καιρικών συνθηκών, καταπλέουν όχι στα καλύτερα λιµάνια που διαθέτει η χώρα µας».
Το άρθρο είναι της Χριστίνας Παπασταθοπούλου.
Εγώ αντέγραψα.
Υ.Γ. Ενώ γράφω αυτό το κείµενο, το Πανελλήνιο βιώνει ένα µεγάλο συγκλονισµό… Η Μαρινέλλα, µια αξιοσηµείωτη µορφή του ελληνικού πενταγράµµου, βιώνει οριακές στιγµές αγωνίας για τη ζωή της.
Ας ευχηθούµε µε προσευχές της καρδιάς, να το ξεπεράσει. Γένοιτο.
Πάντως, κλονίστηκε κατά την ώρα της µουσικής ερµηνείας, στην οποία είχε αφοσιώσει την ψυχή και η ζωή της µε τόση συνέπεια και πάθος.
«Για το χειροκρότηµα… Για το χειροκρότηµα…» Συνήθιζε να λέει γλυκά και χαριτόλογα!
Αυτό το χειροκρότηµα, ας γίνει παρηγοριά και πανάκεια κι ελπίδα.
