Συχνά – πυκνά σχολιάζεται ότι στα Χανιά έχουµε τη νοοτροπία ενός “Γαλατικού χωριού”, υπό την έννοια ότι βροντοφωνάζοµε πάντα ‘‘ΟΧΙ’’ σε λογής – λογής σχέδια που αφορούν -κυρίως- το περιβάλλον.
‘‘Όχι’’ σε φαραωνικά ξενοδοχεία σε περιοχές Natura, “όχι” σε φαραωνικά σχέδια για ανεµογεννήτριες, “όχι” στις εξορύξεις, “όχι” στους πυλώνες υπερ-υψηλής τάσης, “όχι” στους υδρογονάνθρακες, “όχι” στην αλλοίωση της φυσιογνωµίας της πόλης µας, “όχι” στη βεβήλωση των ιστορικών µας µνηµείων, “όχι” σε δεξαµενές καυσίµων, “όχι” στο τσιµέντωµα των δηµόσιων χώρων. Η λίστα µπορεί να µακρύνει κι άλλο…
«Μα καλά θα πείτε σε κάτι ναι;», διερωτήθηκε πρόσφατα συνάδελφος στην Αθήνα, σχολιάζοντας διαδοχικά πρωτοσέλιδα των “Χ.ν.” για τις αντιδράσεις των τελευταίων ηµερών από τις τοπικές κοινωνίες, αναφορικά µε επιχειρούµενες “επενδύσεις”.
∆υστυχώς, αυτή είναι η εικόνα που βγάζουµε προς τα “έξω”, αλλά δεν φταίνε οι πολίτες αυτού του τόπου. Για τα αλλεπάλληλα και πολλαπλά ‘‘όχι’’ που διατυπώνουν οι Χανιώτες (αλλά και οι υπόλοιποι Κρητικοί) φταίει πρώτα και κύρια η αδυναµία/αδιαφορία των τοπικών Αρχών να απαντήσουν σε αυτά τα ερωτήµατα πριν… καν διατυπωθούν.
Με λίγα λόγια, ζητήµατα που αφορούν στο χωροταξικό και στους όρους µε τους οποίους κάποιος µπορεί να επενδύσει είτε στην ενέργεια, είτε στον τουρισµό, θα έπρεπε να τα έχει λύσει εδώ και δεκαετίες η Κρήτη.
Θυµηθείτε πόσο χρόνια πριν, µιλούσαµε για την Κρήτη που θα λειτουργεί ως “µπαταρία της Ελλάδας” και για τις νέες προκλήσεις που έπρεπε να αντιµετωπίσει το νησί. Είδατε κάποια ουσιαστική συζήτηση, κάποια απόφαση που να βάζει σαφείς όρους και προϋποθέσεις για τέτοιες επενδύσεις;
Στον τοµέα του τουρισµού δε, τα πάντα αφέθηκαν στον αυτόµατο. Σαν χάρτινο καραβάκι που το παρασύρει το ρεύµα, τα Χανιά (αλλά και όλη η Κρήτη νοµίζω) πορεύονται στον… αυτόµατο, αδυνατώντας να παρουσιάσουν µια ξεχωριστή ταυτότητα που θα τα καταστήσει προορισµό επιλογής κι όχι… επιβολής.
Γιατί µη γελιόµαστε, αν αύριο – µεθαύριο οι µεγάλοι tour operators αποφασίσουν ότι για τους “Χ” λόγους δεν θέλουν πια να κατευθύνουν τουρίστες στον τόπο µας, αλλά επιλέξουν το Μαρόκο, την Κύπρο, την Τουρκία ή άλλο µεσογειακό προορισµό, τότε θα µείνουν τα πεντάστερα να θυµίζουν τις εποχές που νοµίζαµε πως τα αυγά ήταν χρυσά.
Όχι λοιπόν, δεν είναι τρελοί αυτοί οι… Γαλάτες.
Είναι απλά άνθρωποι που βλέπουν µια απίστευτη προχειρότητα και ασέβεια απέναντι στο περιβάλλον του τόπου τους, είναι άνθρωποι που βρίσκονται ξαφνικά στη δίνη εξελίξεων για τις οποίες όφειλαν να τους είχαν ενηµερώσει και προστατεύσει οι τοπικές Αρχές.
Είναι ίσως, οι τελευταίοι υπερασπιστές µιας Κρήτης που χάνεται.
Ούτε τρελλοί ούτε ανάποδοι είναι οι Γαλάτες – Χανιώτες, σωστά τα λέτε στο άρθρο σας κύριε Περάκη. Σαν πολίτες ενός ωραίου και ιστορικού τόπου αναρωτιόμαστε αν σε λίγα χρόνια ο τόπος αυτός θα θυμίζει κάτι από τον προηγούμενο εαυτό του. Αν η τσιμέντο μανία, οι ψευτοαναπλασεις, η καταστροφή του πρασίνου, η έλλειψη αισθητικής και οράματος αφήσουν τίποτε όρθιο. Όλα αυτά που προβάλλονται ως ανανέωση του προσώπου της Πόλης δεν είναι τίποτε άλλο από έλλειψη σεβασμού προς το πραγματικό πρόσωπο της Πόλης. Ενα στυγνό τσιμεντωμα είναι, καμμία ανάδειξη της ομορφιάς της, έτσι που κανείς Γαλάτης – Χανιώτης τρελλος ή μη, δεν πιστεύει πλέον πως τα Χανιά θα είναι στο εξής σημείο αναφοράς και έλξης για επισκέπτες. Καμμία αίγλη, καμμία ατμόσφαιρα καμμιά ιδιαίτερη και αξιοποιημενη περιοχή. Το παλιό λιμάνι που μας απόμεινε έτσι κι αλλιώς δεν σηκώνει αναπλάσεις..Κατά τα άλλα έχουμε να παρουσιάσουμε άφθονες ράμπες, άφθονα πεζοδρόμια και άφθονες καφετέριες δηλαδή σπάνιας ομορφιάς πράγματα που δεν υπάρχουν αλλού πουθενά..Α, και άφθονα ξενοδοχεία και τραπεζοκαθίσματα, πράγματα επίσης, που μας κάνουν να ξεχωρίζουμε από άλλες πόλεις και μας καθιστούν πόλο έλξης !!!Λυπάμαι που αυτή είναι η πραγματικότητα, λυπάμαι που όλα αυτά (υποτίθεται) γίνονται για εμάς αλλά χωρίς εμάς, γιατί εμείς ερχόμαστε πρό τετελεσμένων και διαπιστώνουμε ότι κυκλοφορούμε και ζούμε σε μία άλλη πόλη, αγνώριστη ,σε μια πόλη που δεν θα μπορούμε να την υπερασπιστούμε όταν ακούμε σχόλια αρνητικά. Και για να μην είναι μονόπλευρη η κριτική μας άποψη θα έλεγα ότι το ίδιο ισχύει και για τις άλλες δύο μεγάλες πόλεις Ρέθυμνο -Ηρακλειο οι οποίες έχουν αλλοιωθεί και στριμωχτει και ασφυκτιούν στα πλαίσια της τουριστικής “ανάπτυξης” χωρίς να αφήσουν τα απαραίτητα περιθώρια αναπνοής και ανάδειξης αρχέγονων σημείων και στοιχείων αναφοράς π.χ. αμμουδιές πνιγμένες στην ομπρέλα και την ξαπλώστρα, παραλίες ολόκληρες εξαφανισμένες από ξενοδοχειακά συγκροτήματα (βλέπεις θάλασσα μόνο από ντροουν), μνημεία εξαφανισμένα μέσα στον πυκνό αστικό ιστό , πράσινο υπό διωγμόν, για να μην αναφερθώ και στα επί μέρους αρχιτεκτονικα εξαμβλωματα σε ιδιωτικό και δημόσιο τομέα, όπου η έννοια της αρμονίας και της απλότητας που χαρακτηρίζει την πραγματική ομορφιά έχει εκλείψει.. Συμπέρασμα κύριε Περάκη; Όταν ζητάς το αυτονόητο σήμερα υπάρχει κίνδυνος να θεωρηθεις ουτοπικός τρελο-Γαλατης…
(ζητώ κατανόηση για το μακροσκελές σχόλιο)