Κύριε διευθυντά,
τα σχολικά κτήρια πρέπει να αποτελούν ένα τύπο κτηρίου που να επιδρά στη φιλοσοφία ακόμα τη σκέψη και την καθημερινή πρακτική των νέων. Μια γενική διαπίστωση παρατηρώντας τα μεγάλα σχολικά συγκροτήματα είναι, κακός σχεδιασμός, μέτριες κατασκευές, ελλιπής συντήρηση, με τις έννοιες ιστορία, αισθητική, αρχιτεκτονική, πολύ μακριά τους.
Η Σχολική Κοινότητα στο Γυμνάσιο – Λύκειο Κολυμβαρίου αγωνίζεται και εργάζεται σκληρά ώστε οι μαθητές μας να μην περνούν τις ώρες τους σε ένα ακαλαίσθητο και μονόχνωτο περιβάλλον, τόσο εντός του συγκροτήματος όσο και εκτός, στον περιβάλλοντα χώρο.
Γονείς, μαθητές, καθηγητές με τον αγώνα τους (έρανος, κινητοποίηση με την επιτροπή αγώνα, κ.λπ), Δήμος Πλατανιά και Αντιπεριφέρεια με τη συμβολή τους, πετύχαμε την ανακατασκευή του συγκροτήματος, με μοναδικό στόχο και φιλοδοξία τη δημιουργία ενός σχολείου όμορφου, καθαρού, φωτεινού, λειτουργικού, ασφαλούς εντός και εκτός του κτηρίου, κόσμημα για ολόκληρη την περιοχή.
Παράλληλα, ένα σχολείο που να έχει πόρτες και αυλές ανοικτές στην κοινωνία, στους νέους, να εξελίσσεται στο πιο ζωντανό κύτταρο, εστία μάθησης, ψυχαγωγίας και δημιουργικής απασχόλησης των μαθητών μας και όχι μόνο.
Σ’ αυτή τη λογική, προσπαθούμε καθημερινά έτι περισσότερο να βελτιώσουμε εσωτερικούς χώρους – ανακαίνιση βιβλιοθήκης, διακόσμηση, αφίσες, ζωγραφική σε τοίχους και αίθουσες. Επίσης, δημιουργούμε και δράσεις για τη βελτίωση του περιβάλλοντος χώρου, στα γήπεδα μπάσκετ και βόλεϊ, δενδροφύτευση και συντήρηση του περιβάλλοντος χώρου (καλλωπιστικά και αρωματικά φυτά) με τη βοήθεια και συνέργεια του Δήμου Πλατανιά.
Πολλές φορές όμως οι προσπάθειες αυτές ακυρώνονται από την καταστροφική δράση ορισμένων μελών της Σχολικής μας κοινότητας και άλλων σχολείων (βανδαλισμοί στη θερμοπρόσοψη, κακόγουστα «γκράφιτι» στους τοίχους, υβριστικά συνθήματα, εικόνες για τις οποίες δεν δίνουμε «συγχαρητήρια» ούτε στους μαθητές αυτούς, ούτε στους γονείς τους. Σε μια κανονική κοινωνία και ειδικά στους χώρους των σχολείων, τέτοια θέματα δεν πρέπει να υπάρχουν, που εκ των ουκ άνευ προκαλούν δεύτερες σκέψεις για αστυνομία, τοποθέτηση καμερών, κλπ.
Αυτούς τους δημόσιους χώρους που φιλόξενα μας προσφέρονται, πόσο ανάγωγοι μπορούμε να γίνουμε με τη συμπεριφορά μας; Αντί της συμμετοχής με τη γνώμη και τις ιδέες τους στις παραπάνω δράσεις, προτιμούν καταστροφή και μουτζουροποίηση. Όλοι μα όλοι οι χρήστες των χώρων αυτών πρέπει να καταλάβουν καλά ότι ένα σχολείο όμορφο και ανοιχτό πλησιάζει τους μαθητές, τους δίνει ευθύνη για την προστασία του και μέσα σε αυτό κτίζουν το μέλλον τους φυσιολογικά, όπως πρέπει και τους αξίζει.
Στέλιος Παπαδάκης
καθηγητής
Αγαπητέ καθηγητά κ. Στ. Παπαδάκη, οι «καταστροφές» στο σχολείο που μας παρουσιάζεται προϋποθέτουν την είσοδο νεαρών ατόμων εντός του αύλειου χώρου, που σημαίνει πως η περίφραξη του σχολείου δεν διαθέτει τις απαραίτητες προδιαγραφές ασφαλείας που να την αποτρέπουν. Εφόσον δεν εκπληρωθεί αυτή η προϋπόθεση της ήπιας λύσης ασφαλείας, η εγκατάσταση καμερών είναι παράνομη και εκ των ων ουκ άνευ χρωστάτε μία δημόσια συγγνώμη για τη λάθος αναφορά της ως επιβεβλημένη λύση.
Εφόσον οραματίζεστε ένα σχολείο που να έχει πόρτες και αυλές ανοικτές θα έπρεπε να γνωρίζετε πως για τα γκράφιτι σε μια κοντινή πόλη, τα Χανιά, εφαρμόζεται ένα πρότυπο «Μοντέλο αντιμετώπισης του προβλήματος των γκράφιτι» που έχει εξαφανίσει από την πόλη τους γκραφιτάδες εδώ και μια 5ετία. Με την εφαρμογή του «Μοντέλου» τα Χανιά έχουν καταστεί η πρώτη και μοναδική πόλη στην Ελλάδα όπου έχει σταματήσει το πρόβλημα των γκράφιτι, ασφαλώς χωρίς την βοήθεια από κάμερες ασφαλείας οι οποίες αποδεδειγμένα είναι εντελώς άχρηστες για την αντιμετώπιση των γκράφιτι.