Πολλές μεθόδους έχει ο σατανάς για να κάνει ζημιά στον άνθρωπο. Μια απ’ αυτές είναι να ρίξει τον χριστιανό στην απελπισία, μετά ειδικά από κάποιο αμάρτημα. Πάρα πολλοί «χάνουν την πίστη» τους με το διαβολικό του σατανά ότι δεν πρόκειται να σωθούν, κάτι που πολλάκις το καταφέρνει. Τρομερά τα κάτεργα της απελπισίας.
Λησμονούν πολλοί χριστιανοί, ότι υπάρχει το μέγα έλεος του Θεού και η άφατη φιλανθρωπία Του. Λησμονούν πως μέσα στην εκκλησία μας κατοικεί νέφος λαμπρό και εξαίσιο μαρτύρων που είναι υποδείγματά μας, τα πειστήρια ότι η αληθινά χριστιανική ζωή δεν είναι ακατόρθωτη. Και δεν έχουν εμπιστοσύνη στη θεία χάρη, που συμπληρώνει όσοι μας λείπουν και θεραπεύει τις ασθένειες και τις αδυναμίες της υπάρξεώς μας, αρκεί να το θελήσουμε.
Για να στηρίξει τους απαισιόδοξους ο άγιος Συμεών ο Νέος Θεολόγος έγραψε έναν σπουδαίο λόγο «εις εκείνους οπού λέγουν ότι δεν είναι δυνατόν εκείνοι οπού ευρίσκονται μέσα εις τον κόσμον και έχουν φροντίδες κοσμικές, να φθάσουν εις την τελειότητα της αρετής».
Αναφέρω ένα απόσπασμα του λόγου του αυτού με δική μας μετάφραση, ευχόμενος όλους να μας διδάξει και να μας στηρίξει: «Αδελφοί μου πολυπόθητοι. Πολύ καλό και ψυχωφελέστατο πράγμα είναι να κηρύττομε σε όλους το μέγα και άπειρο έλεος του Θεού που έχει σε όλους τους αδελφούς μας Χριστιανούς το ανεξιχνίαστο πέλαγος της ευσπλαχνίας και της αγαθότητος του Θεού που έχει σε μας. Εγώ, λοιπόν, καθώς το βλέπετε και καθώς το ξέρετε κάλλιστα, ούτε νηστείες πολλές και υπερβολικές έκανα, ούτε αγρυπνίες, αλλά ούτε άλλες σκληραγωγίες υπερβολικές του σώματος, αλλά γνώρισα την αναξιότητά μου. Εστοχάσθηκα τις αμαρτίες μου. εκατηγόρησα τον εαυτό μου και ταπεινώθηκα και ο εύσπλαχνος και Πανάγαθος Κύριος με αυτό με έσωσε όπως το λέγει και ο θείος Δαβίδ: «Εταπεινώθην και έσωσέ με».
Και, για να σας το πω με λίγα λόγια, επίστευσα μονάχα στα λόγια του Θεού και με δέχθηκε ο Κύριος και Θεός μου μ’ αυτή την πίστη. Επειδή δε και το να αποκτήσει κανείς την ταπείνωση βρίσκει πολλά εμπόδια που τον εμποδίζουν να μη βρει την πίστη και να πιστέψει στα λόγια του Θεού, δεν είναι κανένα εμπόδιο να τον εμποδίσει, γιατί αν το θελήσομε εξ όλης της ψυχής μας να βρούμε την πίστη, αμέσως χωρίς κανέναν κόπο τη βρίσκομε, επειδή και η πίστις είναι χάρισμα του παναγάθου Θεού που μας το χάρισε φυσικά να το έχομε στην προαίρεσή μας και όταν θέλομε να το έχομε… διότι και εκείνοι που ευρίσκονται μέσα στους πειρασμούς και τις ταραχές, αν και πολιτεύονται καθώς πρέπει, σώζονται και αξιώνονται να λάβουν από τον Θεό μεγάλα καλά, μονάχα από την πίστη που έχουν προς Αυτόν.
Λοιπόν, λυπηθείτε την ψυχή σας, αδελφοί, και πιστέψετε με όλη σας την καρδιά αδίστακτα στον Κύριό μας και στα λόγια Του. Και μισήσετε αυτά τα ψεύτικα πράγματα του κόσμου και αφήσετέ τα ως προσωρινά που είναι. Προσέλθετε στον Θεό, γιατί χωρίς τον Θεό δεν είναι τίποτε στον κόσμο. Ολα τα πράγματα είναι ένα τίποτα όταν λείπει ο Θεός».
Αγαπητοί μου αναγνώστες συναμαρτωλοί, αλλά και συσωζόμενοι από το έλεος του Θεού: η θεοφιλής ψυχή βλέπει τα του κόσμου «σκιάς ασθενέστερα και ονείρου απατηλότερα» (Εξόδιος Ακολουθία).
Ο,τι κι αν αγγίξει αισθάνεται να γίνεται θρύψαλα της ματαιότητας. Μέσα της όμως συντελείται ένα μέγα και άρρητο γεγονός: η αγάπη της με τον Θεό. Ο θείος έρωτας πυρακτώνεται και η ψυχή υπερπληρώνεται από την γλυκύτητα της ενώσεως. Από τη μακαριότητα του ουρανού. Από την ακέντητη χαρά ότι έχει βρει τον προορισμό της και επομένως ο βίος της αξιοποιείται και δοξάζεται. Μια ψυχή μακαρία στα εύσπλαχνα χέρια του Θεού!
Μην ανησυχούμε. Μην πανικοβαλλόμαστε. Μην ταρασσόμαστε. Πίστη και εμπιστοσύνη στον Θεό. Ταπείνωση και Μετάνοια ακούγοντας το αισιόδοξο κάλεσμα του Χριστού: «Μη ταρασσέσθω υμών η καρδία, πιστεύετε εις τον Θεόν και εις εμέ πιστεύετε» (Ιωάνν. 14, 1).
*Θεολόγος – τ. Λυκειάρχης
