Όχι στην “ανάπλαση” διάλυση του Δημοτικού Κήπου!

Κύριε διευθυντά,
ο Δήμαρχος Σημαντηράκης είπε, αναφερόμενος σην επιθυμία πολλών Χανιωτών να μείνουν τα ζώα και η λίμνη με τις πάπιες στον Δημοτικό Κήπο, πως σέβεται τα βιώματα των Χανιωτών που αυτοί συνδέουν με τα ζώα του Δημοτικού Κήπου.
Σεβασμός, όμως, που δεν συνοδεύεται από ανάλογες πράξεις, δεν είναι σεβασμός. Είναι απλή κοροϊδία!
Ο Χανιώτης μιλάει με ζεστασιά και νοσταλγία για τα αγρίμια και τις πάπιες στον Κήπο. Αυτός είναι ο Κήπος που θέλει και αγαπάει και δεν τον θέλεί διαφορετικό, τον θέλει με τα ζώα του.
Ο Δήμαρχος, όμως, θέλει να αλλάξει τον Δημοτικό Κήπο και να τον κάνει εντελώς διαφορετικό από ό,τι είναι τώρα. Το πιο βασικό αυτής της αλλαγής: Ο Κήπος δεν θα έχει πια ζώα!
Ο Δήμαρχος εξηγεί πως στηρίζει αυτή την απόφαση στη διεθνή πρακτική και στον σεβασμό των δικαιωμάτων των ζώων.
Η μεγάλη πλειοψηφία των Χανιωτών θέλει τα Χανιά να έχουν πάρκα με πολύ πράσινο, με λουλούδια, με παιδικές χαρές, με λίμνες για πάπιες, με αγρίμια και άλλα ζώα της Κρήτης.
Αυτός είναι και ο λόγος που αγαπούν τον Δημοτικό Κήπο όπως είναι. Διαθέτει αυτά που ζητούν από κήπους ή από φυσικά πάρκα. Αν αυτές οι επιθυμίες τους εκπληρωθούν, στο σύνολό τους, σε διαφορετικά πάρκα της πόλης, θα δεχτούν κάποιες αλλαγές στον Δημοτικό Κήπο, αλλά θα επιμείνουν στο να είναι ο Δημοτικός Κήπος ένας κήπος και όχι παιδική χαρά μέσα σε ένα χωράφι. Με την “ανάπλαση” που σχεδιάζουν οι Δημοτικές Αρχές μετατρέπουν τον Κήπο σε παιδική χαρά -στον χώρο που είναι τώρα τα ζώα και η λίμνη με τις πάπιες, θα επεκταθεί η παιδική χαρά. Ο μισός Κήπος θα είναι παιδική χαρά, και πολύ φοβάμαι πως ο υπόλοιπος θα μείνει στο κακό χάλι που είναι και τώρα, χωρίς λουλούδια, με ξεραμένα φυτά και γυμνό χώμα. Στην ουσία η “ανάπλαση” αυτή καταργεί τον Δημοτικό Κήπο, αυτό το σημαντικό σημείο αναφοράς της πόλης μας.
Η μεγάλη πλειοψηφία των Χανιωτών θέλει λοιπόν, το ξαναλέω, τα Χανιά να έχουν πάρκα με πολύ πράσινο, με λουλούδια, με παιδικές χαρές, με λίμνες για πάπιες, με αγρίμια και άλλα ζώα της Κρήτης.
Για να εκπληρωθούν αυτές οι επιθυμίες των Χανιωτών, τα Χανιά δεν έχουν πλέον μόνο τον Δημοτικό Κήπο στη διάθεση .τους. Υπάρχουν επίσης, το πάρκο Ειρήνης και Φιλίας και το στρατόπεδο Μαρκοπούλου.
Ο κάθε σχεδιασμός για το καθένα από αυτά τα πάρκα, λογικά, πρέπει να λαμβάνει υπόψη του και τα άλλα δύο πάρκα. Αυτές οι επιθυμίες των Χανιωτών δεν χρειάζεται να πραγματοποιηθούν όλες μαζί σε ένα από τα πάρκα, κάτι τέτοιο θα ήταν παράλογο: Όταν έχω ένα μεγάλο διαμέρισμα με πολλά δωμάτια στη διάθεσή μου, γιατί να προσπαθώ να βολέψω σε έναν χώρο σαλόνι, κουζίνα, κρεβατοκάμαρα, δωμάτιο για τα παιδιά και δωμάτιο για επισκέπτες;
Ο σχεδιασμός για τα τρία πάρκα πρέπει λοιπόν να είναι συνολικός και για τα τρία. Να λέει: Δέντρα και φυτά θα έχουμε και στα τρία πάρκα, μεγάλη παιδική χαρά θα έχουμε στο μεσαίο και στο μεγάλο, ίσως και μικρή στο μικρό, λίμνη με πάπιες θα έχουμε π.χ. μικρή στο μικρό και μεγάλη στο μεγάλο πάρκο, στο μεγάλο πάρκο θα αφιερώσουμε μια πολύ μεγάλη έκταση στα αγρίμια και σε μερικά άλλα τοπικά ζώα, μια έκταση χωρίς κλουβιά, έτσι ώστε να τηρούνται όλες οι προδιαγραφές και όλοι οι νόμοι και να υπάρχει σεβασμός απέναντι στα δικαιώματα των ζώων.
Σωστό είναι, λοιπόν, ο Δήμαρχος να αφήσει τον Δημοτικό Κήπο προσωρινά όπως είναι και να ξεκινήσει έναν γενικό σχεδιασμό για τα τρία πάρκα. Όταν ο σχεδιασμός θα έχει ολοκληρωθεί, μπορεί να μεταφέρει τα ζωάκια από τον Δημοτικό Κήπο στο τότε μεγάλο φυσικό πάρκο Μαρκοπούλου. Τα ζώα “άντεξαν” δεκαετίες τώρα στον Κήπο, θα “αντέξουν” και έως ότου δημιουργηθεί πιο κατάλληλος γι’ αυτά χώρος στο πάρκο Μαρκοπούλου. Άλλωστε, δεν υπάρχει σχέδιο για το που θα μεταφερθούν τα ζώα όταν πρέπει να φύγουν από τον Κήπο, πως δεν μπορούν να επιβιώσουν στην ελευθερία είναι αυτονόητο. Καλύτερα από τον Κήπο θα βρουν, δηλαδή μόνο σε έναν πιο κατάλληλο γι’ αυτά κήπο.
Ο Δήμαρχος έχει το καθήκον να αξιοποιήσει τρία πάρκα με ορθολογικό τρόπο και ακολουθώντας τις επιθυμίες των Χανιωτών, αυτός, όμως, επιλέγει να καταστρέψει το μόνο πάρκο που είναι σε λειτουργία, κάνοντας του κεφαλιού του, και αφήνοντας τ’ άλλα να ρημάζουν.
Καλό δικό του και της πόλης θα ήταν να τα σκεφτεί όλα αυτά και να αφήσει, προσωρινά, τον Δημοτικό Κήπο και τα ζώα του στην ησυχία τους. Μετά, να αρχίσει επιτέλους να δημιουργεί αντίς να γκρεμίζει! Μεγαλείο δείχνει αυτός που αλλάζει γνώμη όταν καταλάβει πως έκανε λάθος. Ανάλογα είναι δείγμα βλακείας, φανερής σε όλους, όταν επιμένει στο λάθος του.

Γιώργος Κιαγιάς

Υ.Γ.
Αποσπάσματα από σχόλια στην σελίδα μου στο Facebook.
Γρηγόρης Γ.: Τα παιδιά ας δουν τα ζώα σε φωτο…ας δουν κατσικια (γεματος ο κόσμος) αγριμι στο κλουβί θέλουν;
Γιώργος Κιαγιάς: Κύριε Γρηγόρη, τι θα λέγατε αν τα αγρίμια είχαν μεγάλο χώρο στην διάθεσή τους, στο στρατόπεδο Μαρκοπούλου ως φυσικό πάρκο, και μάλιστα χώρο που δε θα θύμιζε κλουβί. Τότε θα ήταν εντάξει; Ή έχετε μαξιμαλιστικές απόψεις και θέλετε να μην υπάρχουν καθόλου πάρκα με ζώα;
Γρηγόρης Κ.: Ακριβώς πιστεύω ότι δεν είναι σωστό να υπάρχουν ζώα εκθέματα χωρίς την ελευθερία τους… δεν καταλαβαίνω γιατί ένα παιδάκι πρέπει να δει το αγρίμι κι όχι ένα κατσίκι ελεύθερο στο ακρωτήρι ή στο χωριό του..
Γιώργος Κιαγιάς: Το παιδάκι όμως θέλει να δει και να χαϊδέψει το αγρίμι, όπως μας δείχνει η πραγματικότητα. Η πραγματικότητα μας δείχνει επίσης πως η μεγάλη πλειοψηφία των ανθρώπων σε όλο το κόσμο θέλει πάρκα με ζώα και έτσι αυτά υπάρχουν παντού στον κόσμο. Προσωπικά πιστεύω πως αν τα ζώα έχουν αρκετό χώρο και δεν είναι σε κλουβιά δεν υπάρχει πρόβλημα για τα ζώα. Φυσικά δε θα ήθελα να δω ένα λιοντάρι στο κλουβί ή σε ένα μικρό πάρκο, αλλά για ζώα που έτσι κι’ αλλιώς δεν μετακινούνται μακριά από το σημείο που έχουν τροφή και προστασία και που τα ίδια αγαπούν την παρέα του ανθρώπου δε βλέπω πρόβλημα.
Λεφτέρης Φ.:… όπως επίσης οτι τα εξημερωμένα ζώα όπως κατσίκια, κότες, πάπιες κ.τ.λ, είναι σχεδόν αδύνατον να ζήσουν χωρίς την ανθρώπινη μέριμνα.. Αν αφήσεις 10 πάπιες στη φύση έτσι χύμα το πιο πιθανό είναι να γίνουν τροφή για άλλα ζώα.. Η ζωή στη φύση δεν είναι όπως την έχουν πολλοί στο μυαλό τους (που δεν έχουν πατήσει ποτέ πόδι στη φύση)… Στη φύση επιβιώνει ο δυνατότερος, ο πιο έξυπνος..
Γιώργος Κιαγιάς:… ούτε ο άνθρωπος δεν έχει την απόλυτη ελευθερία που ίσως ονειρεύεται, κλεισμένος κάθε μέρα όλη τη μέρα σε ένα γραφείο…δεν υπάρχει λοιπόν επίγειος παράδεισος ούτε για τον άνθρωπο ούτε για τα ζώα. Οι αξίες της ζωής είναι μεταξύ τους αντικρουώμενες. Τα πάντα είναι ένας συμβιβασμός.