Oχι στο μίσος και τον φανατισμό

Αφορμή γι’ αυτό το σημείωμα είναι ένα ρατσιστικό σχόλιο ενός “φίλου” μου στο face book. Δεν θα προχωρήσω σε περιγραφή λεπτομερειών. Η ουσία των γραφομένων του ήταν, ότι όλοι οι μουσουλμάνοι είναι ίδιοι, ότι ο ISIS εφαρμόζει τους νόμους του Iσλάμ, ότι αν αφήσουμε τους μετανάστες να ζήσουν εδώ κινδυνεύουμε εμείς και τα παιδιά μας, σε τελική ανάλυση «όποιος τους θέλει ας τους πάρει στο σπίτι του». Δεν θα κάτσω τώρα εδώ να απαντήσω σε ένα-ένα από τα “επιχειρήματα” αυτού του ανθρώπου, που δηλώνει μάλιστα και πιστός χριστιανός. Όμως δεν μπορώ να μην σχολιάσω την ευκολία με την οποία ένας συμπολίτης μας κατατάσσει τους ανθρώπους χωρίς σκέψη σε κατηγορίες. Χριστιανοί-μουσουλμάνοι, Έλληνες–ξένοι, καλοί-κακοί. Και την ευκολία, που λέει ότι οι «άλλοι», οι «ξένοι», οι «αλλόθρησκοι», φταίνε για όλα τα κακά αυτού του τόπου, τα περασμένα και τα μελλούμενα.
Πραγματικά στεναχωριέμαι, όταν ακούω από νέους ανθρώπους να καταλήγουν σε ρατσιστικά τσιτάτα, με ευκολία να εκφέρουν το μίσος απέναντι σε άλλους ανθρώπους. Και μου έρχονται στο μυαλό, όλα όσα δεινά πέρασε η ανθρωπότητα από τέτοιου είδους απλουστεύσεις και ακραίες θέσεις μίσους και φανατισμού. Εκείνο που συμβουλεύω στον καθένα πριν διολισθήσει στο φανατισμό, το μίσος και το ρατσισμό είναι να διαβάζει, να μαθαίνει πραγματικά τα γεγονότα, να σκέφτεται κριτικά και όχι να αρπάζει στον αέρα το κάθε τυχάρπαστο ρατσιστικό σχόλιο και να το αποδέχεται. Ας διαβάσουμε και ας θυμηθούμε τις πανανθρώπινες αξίες για τις οποίες έχουν θυσιαστεί τόσοι άνθρωποι. Ο φασισμός είναι εδώ και καραδοκεί. Σε κάθε στιγμή και κάθε πλευρά των δύσκολων στιγμών που ζούμε ψάχνει να βρει τη ευκαιρία για να μας ποτίσει με μίσος. Ας μη του δίνουμε αυτή την ευχαρίστηση.