Oταν δημιουργείς με τις θέσεις σου τις αμφισβητούμενες, μια φανατισμένη λαϊκή βάση, αυτή θα στραφεί στους πιο ακραίους εκφραστές της. Αλλά ο κίνδυνος μεταφέρεται στο μέλλον της δημοκρατικής πορείας της χώρας.
Δυστυχώς για τον τόπο μας, λίγες είναι οι περίοδοι που συναντούμε πολιτική ομαλότητα και βρίσκουμε μονιασμένο τον λαό μας, στην αντιμετώπιση εθνικών θεμάτων. Το «σαράκι» του διχασμού υπερισχύει της εθνικής ενότητας. Όταν ο Λαός μας βρέθηκε ενωμένος μεγαλούργησε.
Ο θρίαμβος των Βαλκανικών πολέμων το 1912, η ενότητα του Λαού μας το 1940 για την αντιμετώπιση του Ιταλικού φασισμού, η αποκατάσταση της Δημοκρατίας το 1974 αναίμακτα, είναι αποτέλεσμα της εθνικής ομοψυχίας.
Υπάρχουν όμως και περίοδοι που ο εθνικός διχασμός μας έφερε καταστροφές και αιματοχυσίες.
Ο διχασμός του 1915, ο εμφύλιος πόλεμος του 1944 – 49, η πολιτική ανωμαλία και το βασιλικό πραξικόπημα στις 15/7/1965 και πού είχαν σαν επακολούθημα την επτάχρονη δικτατορία, οδήγησαν την χώρα σε καταστροφές, αλλά και στην συρρίκνωση είτε της Δημοκρατίας, είτε του ελληνισμού.
Πριν λίγες μέρες υπεγράφη μία συμφωνία για το λεγόμενο «Μακεδονικό», ύστερα από διαμάχη δεκαετιών με τους γείτονες. Μεγάλη μερίδα των πολιτικών, με κύριο στόχο τα εκλογικά οφέλη, μιλά για προδοσία και δήθεν ξεπούλημα των ιερών και οσίων της φυλής μας, τροφοδοτώντας ένα επικίνδυνο διχασμό!
Από την μία μεριά οι «προδότες» και από την άλλη οι «μακεδονομάχοι – πατριώτες»!
Για δεκαετίες μένει άλυτο ένα εθνικό πρόβλημα που με την «κακομοιριά» που μας δέρνει, κάναμε ισότιμο συνομιλητή ένα κράτος ανύπαρκτο πριν 27 χρόνια!!
Τόσες δεκαετίες, όλοι αυτοί που χύνουν σήμερα «κροκοδείλια» δάκρυα, άφησαν ένα τεράστιο κενό, που αυτό το προβληματικό κράτος κατάφερε να το εκμεταλλευτεί και όλος ο κόσμος να το έχει αναγνωρίσει σαν «Μακεδονία» σήμερα.
Η.Π.Α., Ρωσία, Κίνα, Γερμανία, Ευρώπη, Ασία, Αφρική όλη η υφήλιος «Μακεδόνες» αποκαλούν τους γείτονές μας. Σκέτο «Μακεδονία» ! 147 κράτη του ΟΗΕ !
Οι τότε «μακεδονομαχικές» κυβερνήσεις δεν έκαναν ούτε ένα διάβημα διαμαρτυρίας στις χώρες αυτές, που η μία μετά την άλλη, τους αναγνώριζε σαν «Μακεδονία». Και δεν φτάνει μόνο αυτό ! Δεχτήκανε σύνθετη ονομασία, που φέρνει το όνομα «Μακεδονία» ! Πρώην γιουγκοσλαβική ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΤΗΣ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑΣ, με την υπογραφή τους! Δεν υπάρχει το «Μακεδονία»; Υπάρχει!!
Και σήμερα μας λένε. Πουλήθηκε το όνομα της «Μακεδονίας» γιατί η Ελλάδα… δέχτηκε σύνθετη ονομασία! Η πολιτική υποκρισία, η πολιτική «ταχυδακτυλουργία», στο μεγαλείο τους.
Ο στόχος όλων των «τεθλιμένων» είναι ξεκάθαρος. Πιστεύουν ότι μπορούν να αποκομίσουν οφέλη, για ένα ευαίσθητο για το Λαό θέμα και που δυστυχώς η αναποφασιστικότητα και ο «μπαμπούλας» του πολιτικού κόστους, το άφησαν να «σαπίσει».
Λέγαμε ότι οι παλαιοί πολιτικοί μας, χάραζαν την πολιτική τους με βάση το κριτήριο του πολιτικού κόστους ή της ψηφοθηρίας και που μόνο ζημιά έφεραν στην Ελλάδα και την οδήγησαν στην οπισθοδρόμηση.
Κρίμα που νέοι πολιτικοί ακολουθούν τις ίδιες πρακτικές. Βέβαια δύσκολο είναι να περιμένει κανείς εκσυγχρονιστική πολιτική, απαλλαγμένη από τα βαρίδια του παρελθόντος, από πολιτικούς δημιουργήματα της οικογενειοκρατίας.
Αλλά η ζημιά δεν έγινε μόνο στα εθνικά μας θέματα είτε της οικονομίας, είτε της παιδείας, με μια τέτοια πολιτική. Δημιουργήθηκε ένα σημαντικό τμήμα του Λαού μας επιρρεπές προς τις πολιτικές ανακρίβειες, στην συνθηματολόγο πολιτική και στις ανέφικτες υποσχέσεις.
Διαπαιδαγωγήθηκε ένα μεγάλο τμήμα του Λαού μας, από μια δημαγωγική πολιτική και είναι δύσκολο σήμερα να το πείσεις με λογικά επιχειρήματα, όταν για χρόνια το έχουν «φλομώσει» στο ψέμα.
Δεν είναι λοιπόν εύκολο να συμβιβασθεί με τους κανόνες που απορρέουν από την αριστοτέλεια αρχή ότι «η πολιτική είναι η επιστήμη του εφικτού και όχι του ευκταίου».
Για το σημερινό «Μακεδονικό» πρόβλημα, δυστυχώς αυτά τα κριτήρια δηλαδή του πολιτικού κόστους ή οφέλους και της ψηφοθηρίας, κάνουν «κουμάντο» στην χάραξη της στάσης των περισσοτέρων κομμάτων.
Έτσι λοιπόν πατριδοκάπηλοι και εθνικιστές πρωτοστατούν στην εκμετάλλευση αυτού του εθνικού θέματος και πολλαπλασιάζονται αντί να λιγοστεύουν. Αυτοί επωφελούνται απ’ αυτή την εκκρεμότητα, εφ’ όσον υπάρχει και όχι αυτοί που παίζουν τον «παπά»!
Όταν δημιουργείς με τις θέσεις σου τις αμφισβητούμενες, μια φανατισμένη λαϊκή βάση, αυτή θα στραφεί στους πιο ακραίους εκφραστές της. Αλλά ο κίνδυνος μεταφέρεται στο μέλλον της δημοκρατικής πορείας της χώρας.
Το πολιτικό σύστημα με τα κατεστημένα κόμματά του, έφεραν την οικονομική χρεωκοπία της χώρας και συγχρόνως μια σοβαρή έκφραση της άκρας Δεξιάς. Με την σημερινή στάση τους αυτές οι πολιτικές δυνάμεις, στο «Μακεδονικό», πάλι τροφοδοτούν ακροδεξιές κατευθύνσεις, στην λαϊκή βάση. Πρέπει να γνωρίζουν ότι για άλλη μια φορά τα κατεστημένα κόμματα, θα γίνουν υπαίτια στην ισχυροποίηση των αρνητών της Δημοκρατίας!
Στις δήθεν αυθόρμητες λαϊκές κινητοποιήσεις, που ευτυχώς κάθε μέρα που περνά «ξεθυμένουν» κυριαρχούν τα εμφυλοπολεμικά μηνύματα και τροφοδοτούν τις αντιδημοκρατικές δυνάμεις του εθνικισμού. Ας το ‘χουν υπ’ όψη τους οι συνοδοιπόροι τους.
Μεγάλο τμήμα των πολιτικών μας δυστυχώς αφήνει όλους αυτούς, να αποτελέσουν τον δείκτη πάνω στον οποίο θα στοιχηθεί η εξωτερική μας πολιτική. Αν είναι δυνατό! Οι διεθνολόγοι, που δεν υπολογίζουν πολιτικό κόστος και δεν «ψαρεύουν» ψήφους, αλλ’ ούτε χαράσσουν καμιά πολιτική με βάση τις «σφυγμομετρήσεις», μας λένε ξεκάθαρα, ότι μόνο όταν κατακτήσεις μια χώρα ύστερα από πόλεμο, μπορείς να επιβάλεις όλες τις θέσεις σου. Όταν μια συμφωνία προέρχεται ύστερα από ειρηνικό διάλογο, είναι συμβιβαστική.
Δεν μπορεί μόνο η μια πλευρά να τα πάρει όλα. Επομένως έπρεπε να κάνουμε πόλεμο ή έπρεπε να σέρνεται αυτό το πρόβλημα, ξεχασμένοι απ’ όλο τον κόσμο;
Είναι γεγονός αναμφισβήτητο ότι ο Λαός μας έχει ένα αιώνιο ελάττωμα. Να μην είναι μονιασμένος όταν πρέπει να κλείσουμε κάποιο εθνικό θέμα. Δυστυχώς σ’ αυτό έχει ευθύνες ο «πολιτικός κόσμος»!
Υπογράφει ο Βενιζέλος την ιστορική συνθήκη των Σεβρών. Προδότης ο Βενιζέλος και απόπειρα δολοφονίας του την άλλη μέρα κιόλας και μάλιστα στο Παρίσι!
Υπογράφει ο Καραμανλής την αυτοδιάθεση της Κύπρου το 1960, μαζί με τον Μακάριο. Προδότης ο Καραμανλής, από τους αντιπάλους του!
Υπογράφει ο Καραμανλής την συνθήκη ένταξης της Χώρας στην Ε.Ο.Κ. Ξεπούλησε την Ελλάδα ο Καραμανλής και απουσιάζει επιδεικτικά η τότε αντιπολίτευση από την υπογραφή της (ΠΑΣΟΚ – Κ.Κ.Ε.)
Υπογράφει ο Τσίπρας την συμφωνία για το «Σκοπιανό» που ταλαιπωρεί την χώρα για δεκαετίες. Προδότης ο Τσίπρας!
TO ΠΑΘΗΜΑ ΤΟΥ ΚΥΠΡΙΑΚΟΥ
Δυστυχώς τα παθήματα του παρελθόντος δεν μας συνετίζουν. Ας δούμε τι πάθαμε για το Κυπριακό. Κάθε νέα συμφωνία που ερχόταν, ήταν χειρότερη της προηγούμενης. Και έχουν περάσει 44 χρόνια κατοχής του μισού νησιού!
Το 1960 ο Καραμανλής με τον Μακάριο, υπέγραψαν την συνθήκη για την αυτοδιάθεση της Κύπρου. Την άλλη μέρα σύσσωμη η αντιπολίτευση, χαρακτήριζε τον Καραμανλή προδότη. Και ρωτούσε ο Καραμανλής τον Μακάριο: «πες μου παπά, πώς γίνεται να υπογράψουμε μαζί την συμφωνία κι εσύ να’ σαι ήρωας κι εγώ προδότης».
Το 1964 ο ελληνισμός απέρριψε το σχέδιο Ατσεσον για το Κυπριακό. Όσοι το πολέμησαν στην Ελλάδα και στην Κύπρο, μάλλον ήθελαν να κάνουν πολιτική επένδυση και μάλιστα σε εθνικό θέμα.
Ο τότε πρωθυπουργός Γ. Παπανδρέου έλεγε για το σχέδιο «Μας δίνουν μια πολυκατοικία και μας ζητούνε ένα ρετιρέ». Σήμερα οι Τούρκοι, ύστερα από 54 χρόνια, δεν κατέχουν ένα ρετιρέ, αλλά την μισή πολυκατοικία!
Έχοντας λοιπόν υπ’ όψη τις καταστροφικές συνέπειες για τον Ελληνισμό, είτε εξ αιτίας του διχασμού, είτε εξ αιτίας μιας πολιτικής που διαμορφώνεται με άξονα το πολιτικό κόστος ή όφελος και την ψηφοθηρία, έχουμε καθήκον και υποχρέωση να μη αφήσουμε έδαφος για να φυτρώσει ξανά ο σπόρος του διχασμού. Για ένα «ξεθυμασμένο» θέμα. Για ένα θέμα που όλος ο κόσμος μας έχει γυρίσει την πλάτη και επιδεικτικά μας αγνοούσε.
Οι πολιτικοί πρέπει να καθοδηγούν τον Λαό και όχι να δημαγωγούν, καπηλευόμενοι τον πατριωτισμό των Ελλήνων και να προσπαθούν με κολακείες να τον καταστήσουν περιούσιο Λαό. Ότι δηλαδή μόνο ο Λαός μας δεν μοιάζει με τους άλλους πολιτισμένους Λαούς. Και δυστυχώς από περιούσιος Λαός, γίναμε καταφρόνημα της Ευρώπης!
Με την πολιτική λοιπόν που ακολουθήθηκε για δεκαετίες στο «Μακεδονικό» και που είχε εμπλακεί στις προσωπικές στρατηγικές των πολιτικών, ακόμη και σε πτώση κυβέρνησης, μετατράπηκε αυτό το πρόβλημα σε «κάρβουνο»! Σε «κάρβουνο» που όταν είναι αναμμένο και το πιάσεις καίγεσαι ενώ όταν είναι σβηστό λερώνεσαι. Κάποτε όμως έπρεπε να πιάσουμε αυτό το «κάρβουνο». Και χρειαζόταν πολιτικό θάρρος!
Ο τόπος οφείλει σ’ αυτές τις κρίσιμες ώρες, να ακούσει την φωνή ενός μεγάλου πολιτικού, για όσα έλεγε στις 29 Απριλίου 1929. Είναι του Εθνάρχη Ε. Βενιζέλου «Εκείνο που επιβάλλεται είναι να μην είμεθα άκρος νασιοναλισταί. Να μη ξεχνούμε ότι υπάρχουν κι άλλες πατρίδες και ότι έχουν κι άλλοι δικαιώματα. Δεν πρέπει να είμεθα άπληστοι».
Το παράδοξο όμως είναι, ότι αυτή την παραίνεση την άκουσαν αυτοί που δεν υπήρξαν οπαδοί του και την αγνοούν αυτοί που λένε πως είναι μάλιστα και συγγενείς του!
Οφείλουμε τουλάχιστον να ακούσουμε την φωνή της Ιστορίας μας. Ποτέ πια διχασμός! Γιατί ο διχασμός μας άφησε χαμένες πατρίδες, νεκρούς, εμφύλιους πολέμους, εθνικές καταστροφές.
* Ο Βασίλης Πεντάρης είναι π. βουλευτής Χανίων
