Οχι τι “έσχες”, αλλά “πόθεν”!!

Και τι δεν ακούσαμε για το απαράδεκτο παραπλανητικό “πόθεν έσχες”, των πολιτικών μας.
Παρερμηνεύεται η έννοια των δύο σε εισαγωγικά λέξεων. Αντί για το “πόθεν” σωστό θα ’ταν, να υπάρχει το “τι έσχες”. Μας αραδιάζουν τα οικόπεδα και τις καταθέσεις, που έχουν επώνυμοι ευρωβουλευτές στο εξωτερικό και αρχηγοί κομμάτων τους λογαριασμούς σε ξένες τράπεζες και πόσα τα αυτοκίνητά τους. Ο καθ’ ένας μεριμνά για λογαριασμό του. Κοιτάει την πάρτη του. Με γειά του με χαρά του!
Τι εξυπηρετεί αυτή η ομολογία, να μαθαίνει ο ελληνικός λαός, τι έχει ο κάθε πολιτικός, που τον έστειλε στο κοινοβούλιο, χωρίς να ξέρει την προέλευσή του; Μήπως να χαίρεται γι’ αυτούς, που έχουν πολλά και να λυπάται για κείνους, που στερούνται;
Τι νοιάζει τον κυρ. Αντώνη και τον κάθε Ελληνα, που ζει στην ανέχεια, πόσα έχει ο άλφα και πόσα χρωστάει ο δεινά που δεν τα πληρώνει και δεν ιδρώνει τ’ αυτί κανενός, ενώ εκείνου, που δεν μπορεί να εξοφλήσει την Εφορία του τον στήνουν στον τοίχο;
Το εκνευριστικό είναι, ότι μερικοί πολιτικοί καμώνονται τους αριστεριστές. Οταν δηλώνουν την συνολική περιουσιακή τους κατάσταση, αντιπαρέρχονται το εκρηκτικό πρόβλημα των ψηφοφόρων τους, που βρίσκονται παρασάγγας μακρυά απ’ τα εισοδήματα ενός μέσου εργαζομένου. Αδιαφορεί εν τοιαύτη περιπτώσει, αν η οικονομική του θέση δεν συνάδει με τη σχέση που πρέπει να υπάρχει μεταξύ αυτού και του εκλογέα του.
Ενας πολιτικός, που ζει στην πολυτέλεια και του περισσεύουν, να κάνει αγορές και καταθέσεις είναι ζήτημα αν καταλαβαίνει τις αγωνίες και το δράμα του εργαζομένου, που προσλαμβάνεται για 4ωρη εργασία, απασχολείται περισσότερο από 8ωρο με γλίσχρα αμοιβή! Ο πολύς κόσμος σε τι να πιστέψει για να μείνει σταθερός στις πολιτικές του καταβολές;
Τι θα τον παρακινήσει για να πολεμήσει υπέρ των ιδεών, που του ενέπνευσε ο πολιτικός;
Οι αποκαλύψεις – δηλώσεις τι “έσχες” οδηγούν σε λάθος εκτιμήσεις. Υπάρχουν, ίσως, έντιμοι τρόποι απόκτησης.
Γιατί είναι ανακόλουθο να προβάλλονται; Δεν ωφελεί σε τίποτα να ξέρει ο πολίτης, τι έχει ο πολιτικός και να μην καθορίζεται η προελευσή του. Σε αυτή την περίπτωση καταφεύγουν σε αμφίσημες δικαιολογίες που οι έντιμοι άνθρωποι μπορούν να διακρίνουν τη σωστή διάσταση.
Σε μια πτωχευμένη χώρα, που τα περιουσιακά της στοιχεία έχουν εκχωρηθεί για 99 χρόνια δεν νοείται η κρατική επιχορήγηση ν’ αγκαλιάζει όχι μόνο τους εκπροσώπους του λαού αμείβοντάς τους με παχυλές αποζημιώσεις αλλά συγγενείς, συνεργάτες και φίλους που τοποθετούνται σε θέσεις, πολλοί από τους οποίους να… κάθονται!!
Ο θεσμός της δήλωσης του “πόθεν έσχες” κατάντησε θέατρο του παραλόγου όπου θριαμβεύει η γελοιότητα και ο αποτροπιασμός.
Ας τον εφαρμόσουν στη σωστή του βάση ή ας τον καταργήσουν!