Τση ξεφουρνιάς σου νοστιμιές τα διάπαντα βαστούνε,
χαράς σ’αυτούς το φούρνο σου που θα συνοριστούνε.
Τα φάδια τα πνεματικά η μπένα σου στελιώνει
και είναι “όπως το ψωμί” ο στίχος σου στημόνι.
Βαστάς μολύβι ποίησης απού ‘χει πλέριο θάρρος
να σκώσουνε οι στίχοι σου των λέξεων το βάρος.
Ωδές οδών ουράνιων ξετρέχει το μολύβι
και λάμδα αλοπρόσαλλο τσ’ ελπίδας απού θλίβει.
Ο ποιητής σε Σίμωνος του Κυρηναίου ρόλο
με στίχο τσ’ αρμηνολογιάς,με στίχο μυροβόλο.
Eπλασες “όπως το ψωμί” σε σκάφη σεντεφένια
κι απού γευτεί ετσά ψωμί πλάθει του χίλια παίνια.
Ευκολο δύσκολα ρωτάς, με λέξεις παιχνιδίζεις
την πάτρια μητρίδα γη τση ποίησης πρεπίζεις.
Δικαίωμα ρητορικές να κάνομ’ ερωτήσεις
τ’ αλεύρι σου στο ζυμωτό έχει καρπούς τση ζήσης.
Καμπάνα κάνω την καρδιά
να διπλοτελαλίζει
χρόνους πολλούς η μπένα σου
“ψωμί” να ξεφουρνίζει.
Αγαπητερά και γκαρδιακά
