Αγαπώ τα Χριστούγεννα για τις νύχτες τους, προπάντων γι αυτές. Τις φωτεινές, αργόσυρτες, ήσυχες νύχτες τους, τότε που όλοι στο σπίτι κοιμούνται. Αυτές που τις περνώ μ’ ένα βιβλίο στο χέρι, έτσι για το πρόσχημα, κρατώντας συντροφιά στο στολισμένο δέντρο. Τα πιο πολλά στολίδια του, παλιά σχεδόν όσο κι εγώ, φυλαγμένα με προσοχή και αγάπη από χρόνο σε χρόνο, φορτωμένα αναμνήσεις, νοσταλγία, λάμψη και υποσχέσεις.
Αγαπώ τα Χριστούγεννα για τις όμορφες μελωδίες τους, για τις Χριστουγεννιάτικες ιστορίες τους και τα φωτεινά σκοτάδια τους. Για τα στολισμένα παράθυρα, για τα αλαζονικά ή και ταπεινά Χριστουγεννιάτικα δέντρα, για το αίσθημα ευφορίας που εύκολα μετατρέπεται σε μελαγχολία, για την προσμονή που μπορεί να κρύβει τη διάψευση.
