Στην Ελλάδα δεν υπάρχουν ενδημικά Ωδικά πουλιά.
Στην Κρήτη έρχονται αποδημητικά Ωδικά πουλιά, τον Μάρτιο ή τον Απρίλιο.
Φεύγουν τον Σεπτέμβριο ή Οκτώβριο.
Το μελωδικότερο Ωδικό πουλί είναι το Αηδόνι. Φωλιάζει συνήθως σε ρεματιές που ‘χουν πολύ πράσινο. Πρώτα έρχεται το αρσενικό για να φτιάξει την φωλιά. Λίγο αργότερα έρχεται και το θηλυκό. Το Αηδόνι κελαηδεί συνήθως τη νύχτα για να προσελκύσει σύντροφο. Τα ξημερώματα, το κελάηδημά του γίνεται πιο δυνατό και περισσότερο μελωδικό.
Το Αηδόνι έχει καφέ χρώμα. Στην περιοχή του στήθους, το χρώμα του είναι το μπεζ της άμμου. Τα χρώματά του είναι τέτοια που οι εχθροί του να μην το εντοπίζουν.
Είναι ένα πουλί που σπάνια βλέπει ο άνθρωπος. Ακούει το κελάηδημά του αλλά πολύ δύσκολα το βλέπει, γιατί το Αηδόνι κρύβεται μέσα σε πυκνούς θάμνους ή συστάδα χαμηλών δέντρων.
Το θηλυκό Αηδόνι γεννά το Μάρτιο 4 έως πέντε αυγά που τα κλωσσάει 13 ή 14 μέρες. Τα αηδονάκια αναπτύσσονται γρήγορα. Μέσα σε 3 ή 4 μέρες από την εκκόλαψή τους αρχίζουν να πετούν σε κοντινές αποστάσεις. Το Αηδόνι τρέφεται κυρίως με έντομα, κάμπιες, σκουλήκια και μικρές αράχνες.
Το Αηδόνι δεν ζει στην αιχμαλωσία, όπως άλλα Ωδικά πουλιά. Όταν κλειστεί σε κλουβί, βάζει τα πόδια του στο λαιμό, μ’ αποτέλεσμα να ψοφήσει. Μετά τον Δρακώνα Κισσάμου, είναι μια υπέροχη ρεματιά. Το κελάηδημα των Αηδονιών ακούγεται από πολύ μακριά.
Ένας Δρακωνιανός, κατάφερε να πιάσει με ξόβεργα δύο Αηδόνια. Πίστευε ότι ήταν ζευγάρι. Έκανε μεγάλες χαρές, τα φιλοξένησε σε ένα υπέροχο κλουβί και φρόντιζε πολύ για την τροφή τους. Τα Αηδόνια δεν εκελάηδησαν. Τα βρήκε σε λίγες μέρες ψόφια.
Ποτέ δε ζούμε στη σκλαβιά
δε κελαηδούμε και δε μας αρέσουν τα κλουβιά.
Καλύτερα μιας ώρας ελεύθερο πουλί
παρά τέσσερα χρόνια μέσα στο κλουβί.
