Μία από τις πολλές γειτονιές στο Βουλγάρω του δήμου Κισσάμου είναι και ο Μάκρωνας με το φαράγγι του που έγινε τόπος μαρτυρίου την περίοδο της κατοχής εξαιτίας των 62 κατοίκων από τη Μαλάθυρο που έστησαν οι ναζί για εκτέλεση. Ένας μόνο από αυτούς επέζησε βαριά τραυματισμένος για να γίνει αργότερα κληρικός και να διακονήσει την ενορία του χωριού για όλη την υπόλοιπη ζωή του.
Κοντά στον τόπο της εκτέλεσης υπάρχουν δύο καταρράκτες οι οποίοι παραμένουν άγνωστοι ακόμα και για πολλούς κατοίκους του Βουλγάρω επειδή η πρόσβασή τους δεν είναι εύκολη και έτσι παραμένουν απόκρυφοι.
Σε χρόνο, όμως, ανύποπτο πληροφορηθήκαμε πρόσφατα την ύπαρξη τους από τον Βαγγέλη Ψαράκη γεγονός το οποίο μας κίνησε το ενδιαφέρον για να πάμε. Στον Μάκρωνα βρεθήκαμε το πρωί του Σαββάτου με τον Βαγγέλη που μας είχε ζητήσει να επισκεφτούμε τον καταρράκτη προβάλλοντας τον στα “Χανιώτικα νέα”.
Στην παρέα προστέθηκε και ένας ακόμα κάτοικος της γειτονιάς ο Γιώργος Μπασιάς που μας ξενάγησαν μέχρι το σημείο που βρισκόταν ο ένας από τους δύο καταρράκτες. Για την γειτονιά και τον καταρράκτη ο Βαγγέλης υπογράμμισε: «Πριν από δύο χρόνια περίπου έμαθα την ύπαρξή του και ας έχω γεννηθεί εδώ. Στα παιδικά μου χρόνια αυτή η γειτονιά είχε αρκετές οικογένειες όπως είχαν και όλες οι άλλες γειτονιές του χωριού. Σήμερα μένουμε ελάχιστοι…».
Από την μεριά του ο Γιώργος Μπασιάς επεσήμανε: «Εγώ εκτός από αγρότης είμαι και κυνηγός και γνωρίζω πολύ καλά την περιοχή και τους καταρράκτες, αλλά οι περισσότεροι από το χωριό μας τους αγνοούν επειδή παραμένουν “κρυμμένοι” στα πλούσια φυλλώματα δέντρων και θάμνων της άγριας φύσης και ας απέχουν από την γειτονιά του Μάκρωνα περίπου 300 μέτρα. Στον κάτω καταρράκτη θα καταφέρουμε να πάμε με προσοχή αλλά στον πάνω είναι αδύνατον».
