» Από τη δεύτερη Παλαιστινιακή ιντιφάντα (εξέγερση), τότε που στη Γάζα είχε τον έλεγχο η Παλαιστινιακή αρχή και το αρχηγείο του ο Γιασέρ Αραφάτ – την τροµοκρατία όµως ασκούσε όπως και σήµερα ο Ισραηλινός στρατός παραβιάζοντας τις συµφωνίες του Όσλο
24 χρόνια συµπληρώνονται φέτος που ως µέλος αντιπροσωπίας δηµάρχων και δηµοτικών συµβούλων (αποτελούµενη από το δήµαρχο Καισαριανής Γιώργο Κατιµερτζή, το δήµαρχο Πετρούπολης Γιώργο Γιώγο, το δήµαρχο Καρδίτσας Χρήστο Τέγο, το δήµαρχο Ευρώτα Βαγγέλη Βαλιώτη, τον δήµαρχο Χαιδαρίου Μιχάλη Σελέκο, τη δηµοτική σύµβουλο Κερατσινίου Ελένη Παπαδοπούλου και το δήµαρχο Μηθύµνης Χανίων Σπύρο ∆αράκη) επισκεφθήκαµε τα πολύπαθα παλαιστινιακά εδάφη.
Μεταφέραµε φάρµακα και σχολικά είδη, συναντηθήκαµε µε τον τότε ηγέτη Γιασέρ Αραφάτ και την παλαιστινιακή ηγεσία στη ΓΑΖΑ – ΡΑΜΑΛΑ – ΒΗΘΛΕΕΜ – ΑΛΜΠΙΡΑ – ΜΠΙΖΑΛΑ και επισκεφτήκαµε τον υπουργό της παλαιστινιακής Αρχής στην Ιερουσαλήµ κ Φεϊζάλ Χουσεϊνί, δηλώσαµε την αλληλεγγύη της Τοπικής Αυτοδιοίκησης της χώρας µας στον αρµόδιο υφυπουργό των Παλαιστινίων για την αυτοδιοίκηση στο διάτρητο από σφαίρες υπουργικό γραφείο και δεχτήκαµε τις δολοφονικές σφαίρες του στρατού κατοχής κατά την αποχώρησή µας απ’ αυτό.
Η επίσκεψή µας αυτή, είχε επίσης σα σκοπό να αναδείξει τον ρόλο της Τοπικής Αυτοδιοίκησης, θεσµού καταξιωµένου στη λαϊκή συνείδηση, όχι µόνο στη λύση των καθηµερινών προβληµάτων, αλλά και σαν εκφραστή της λαϊκής θέλησης για τα πανανθρώπινα ιδανικά της ελευθερίας, της δηµοκρατίας και της κοινωνικής προόδου.
Για την επίσκεψή µας αυτή, το µόνο που ήταν δεδοµένο ήταν η αγάπη του παλαιστινιακού λαού, πρόγραµµα δεν µπορούσαµε να γνωρίζουµε λόγω του ότι εκεί διεξάγεται ένας πόλεµος χωρίς αρχές και δεν µπορείς να ξέρεις ανά πάσα στιγµή σε όποιο σηµείο και αν βρίσκεσαι αν θα αποκλειστείς, αν θα χτυπηθείς ή αν σκοτωθείς.
Με λίγα λόγια θα σας περιγράφω το χρονικό της επίσκεψής µας από το ηµερολόγιο που κράτησα.
∆ευτέρα 18/12, ώρα 1 π.µ.: Αναχώρηση από το αεροδρόµιο Αθηνών, όπου µας χαιρέτησε ο πρέσβης της παλαιστινιακής αρχής στην Ελλάδα κ. Αµπντάλα.
Άφιξη στο αεροδρόµιο του Τελ – Αβίβ στις 3 π.µ., όπου και έγινε σκληρός έλεγχος από τις ισραηλινές αρχές, λόγω του ότι µεταφέραµε υλικό, κυρίως για σχολεία και για τραυµατίες
Άφιξη στις 6 π.µ. στην Ιερουσαλήµ. Γίνεται συνάντηση στις 9 π.µ. µε τον Γενικό Πρόξενο της Ελλάδας κ. Πέτρο Παναγιωτόπουλο, του οποίου η βοήθεια κατά τη διάρκεια της παραµονής µας ήταν σηµαντική. Μας ανακοινώνεται η επιθυµία του προέδρου Αραφάτ να δεχτεί την ελληνική αντιπροσωπεία στη Γάζα. Με τη συνοδεία του Γενικού Προξένου, περνούµε το ισραηλινό µπλόκο και µέρος του υλικού που κρατούσαµε.
Ο πρόεδρος Αραφάτ µας δέχεται για περίπου 1 ώρα. Του εκθέσαµε τον σκοπό της επίσκεψής µας και την αγάπη του λαού µας και ο ίδιος µας δήλωσε ότι θεωρεί την επίσκεψή µας, αυτές τις τραγικές ώρες του λαού του, µεγάλη τιµή και επιβεβαίωση των αδιατάρακτων δεσµών φιλίας των δύο λαών. Μας ενηµέρωσε για την τραγική κατάσταση που περνά ο λαός του, αλλά και ταυτόχρονα ότι ο αγώνας και η ενότητα του λαού θα φέρει τη νίκη. Ανταλλάχθηκαν συµβολικά δώρα από τις δύο αντιπροσωπείες και εν συνεχεία µε τη συνοδεία του δηµάρχου της Γάζας µεταβήκαµε στο δηµαρχείο της πόλης. Εκεί ενηµερωθήκαµε από τον δήµαρχο για την κατάσταση στην πόλη.
Υπάρχουν πολλά στρατόπεδα προσφύγων, εξαθλίωση λόγω του αποκλεισµού, πείνα, έλλειψη εφοδίων, έλλειψη υγειονοµικού υλικού. Σε τρία τετραγωνικά χιλιόµετρα διαµένουν 80.000 άτοµα.
Την Τρίτη 19/12 και ώρα 8 π.µ επισκεφτήκαµε µνηµεία της Ορθοδοξίας.
Ώρα 10 π.µ. έγινε επίσκεψη στον υπουργό της παλαιστινιακής αρχής στην Ιερουσαλήµ, κ. Φεϊζάλ Χουσεϊνί, όπου και ενηµερωθήκαµε για την κατάσταση. Κυριότερο πρόβληµα είναι η ανεργία, 205.000 εργάτες χωρίς δουλειά, εξαιτίας της κατάστασης. Ώρα 12 το µεσηµέρι επισκεφθήκαµε το υπουργείο Τοπικής Αυτοδιοίκησης του οποίου ο υπουργός είναι ο διαπραγµατευτής των Παλαιστινίων στα Ηνωµένα Έθνη. Μας δέχτηκε ο υφυπουργός, τραυµατισµένος από σφαίρες. Το υπουργείο είχε σχεδόν καταστραφεί από τις ρουκέτες και τους πολυβολισµούς. Η πολιτική ηγεσία µε το προσωπικό παραµένει µέσα σε αυτό µε κίνδυνο να σκοτωθούν ανά πάσα στιγµή από τους ελεύθερους σκοπευτές. Το υπουργείο βρίσκεται λίγα µέτρα από τη γραµµή αντιπαράθεσης.
Κατά την αναχώρησή µας από το υπουργείο το αυτοκίνητό µας δέχτηκε επίθεση µε δακρυγόνα και πολυβολισµό. Εγκαταλείψαµε το αυτοκίνητο µε κίνδυνο της ζωής µας. Μετά από αυτό φύγαµε για τη Ραµάλα, όπου και γίναµε δεκτοί από τον δήµαρχο που µας ενηµέρωσε για την κατάσταση στην πόλη, η οποία έχει αποκλειστεί. Την ηµέρα αυτή είχε κηρυχθεί γενική απεργία µε καθολική συµµετοχή.
Στις 2.30 µ.µ. επισκεφτήκαµε το Λύκειο Θηλέων της πόλης, όπου και φοιτούν 750 µαθήτριες. Μιλήσαµε µε τους καθηγητές και τα παιδιά που µας ενηµέρωσαν ότι σε πολλά παιδιά δεν τους επιτρέπεται να έρθουν στην πόλη από τα χωριά τους, µε αποτέλεσµα να χάνουν τα µαθήµατά τους. Μοιράσαµε σχολικά εφόδια (µεγάλη συγκίνηση, όλοι έκλαιγαν µε λυγµούς). Ώρα 3 µ.µ. έγινε επίσκεψη στο πανεπιστηµιακό νοσοκοµείο της Ραµάλα, όπου ενηµερωθήκαµε από την υπουργό Υγείας (υπουργός ήταν η χήρα του Αµπού Νιντάλ) και το επιστηµονικό προσωπικό για την κατάσταση του Νοσοκοµείου και των τραυµατιών. Το Νοσοκοµείο εξειδικευµένο σε τραυµατισµούς ορθοπεδικής φύσης, περιθάλπει κυρίως τραυµατισµένα παιδιά στα άνω και κάτω άκρα από σφαίρες µεγάλου διαµετρήµατος, οι οποίες περιέχουν χηµική ουσία, που νεκρώνει µεγάλη περιοχή γύρω από το τραύµα και αργότερα επιφέρει τον θάνατο. Πολλοί τραυµατίες, όσο το επιτρέπουν οι συνθήκες, µεταφέρονται στο εξωτερικό.
Στη συνέχεια πήγαµε στην πόλη της Αλµπίρα, που µαζί µε τον δήµαρχο επισκεπτόµασταν σπίτια που µόλις είχαν χτυπηθεί από στρατιώτες και εποίκους που βρίσκονταν απέναντι.
Χτυπήµατα µε βαριά πολυβόλα, διάτρητοι τοίχοι, κρεβάτια, ψυγεία, τηλεοράσεις. Τα παιδιά έκλαιγαν στα πόδια µας, αγκαλιάζοντας τους γονείς για να αποµονωθούν τα χωριά, µε αποτέλεσµα η µεταφορά αγαθών και φαρµάκων να είναι σχεδόν αδύνατη. Τραυµατίες πεθαίνουν και έγκυες γυναίκες γεννούν στον δρόµο.
Οι δήµαρχοι κάνουν ό,τι είναι δυνατόν, αξιοποιώντας κατά τον καλύτερο τρόπο την ξένη βοήθεια και τη δυνατότητα της παλαιστινιακής αρχής. Στη γύρω περιοχή προκειµένου να γίνουν οι εβραϊκοί οικισµοί, έχουν εκριζωθεί χιλιάδες αιωνόβια ελαιόδεντρα. Ο δήµαρχος και εκπρόσωποι της παλαιστινιακής αρχής εµψύχωναν συνεχώς τον κόσµο. Οι δήµοι της Αλµπίρα και της Ραµάλα δέχονται συνεχώς επιθέσεις τέτοιου είδους και έχουν αρκετά θύµατα. Μετά πήγαµε στην Ορθόδοξη Λέσχη όπου συζητήσαµε µε τον πρόεδρο της ελληνο – παλαιστινιακής φιλίας. Τέτοιες λέσχες είναι πέντε στην Παλαιστίνη και αυτή της Ραµάλα έχει 1.100 µέλη.
Την Τετάρτη 20/12 και ώρα 9.30 π.µ. επισκεφτήκαµε το Ναό της Γέννησης. Στις 11 π.µ. συνοδευόµενοι από τον Γενικό Γραµµατέα του υπουργείου Τοπικής Αυτοδιοίκησης, επισκεφτήκαµε το δηµοτικό σχολείο της Μπιζάλα, όπου φοιτούν 320 παιδιά. Το σχολείο ήταν διάτρητο από τους πολυβολισµούς και τα χτυπήµατα των ρουκετών. Μοιράσαµε σχολικά εφόδια.
Εν συνεχεία µεταβήκαµε στη Νοµαρχία της Βηθλεέµ. Είχαµε σύσκεψη στην οποία συµµετείχαν ο γεν. γραµµατέας του υπουργείου Τοπικής Αυτοδιοίκησης, ο υπεύθυνος της νοµαρχίας Βηθλεέµ και δέκα δήµαρχοι του Νοµού της Βηθλεέµ. Οι 26 κοινοτάρχες δεν µπορούσαν να µετέχουν λόγω του αποκλεισµού και της αποµόνωσης.
Η Βηθλεέµ εδώ και 33 χρόνια αντιµετωπίζει δύσκολες µέρες από την περικύκλωση. Το σύνολο των θυµάτων, των τραυµατιών και των ζηµιών, είναι η µεγαλύτερη τα τελευταία 100 χρόνια. 20 νεκροί, 1500 τραυµατίες, 1600 κατοικίες καταστράφηκαν, µεταξύ των οποίων τζαµιά, εκκλησίες, σχολεία και εργοστάσια. Οι δρόµοι γύρω από την πόλη έχουν σκαφτεί µε µπουλντόζες. Το Ισραήλ έχει δώσει ιδιαίτερο βάρος στον εποικισµό, οι κυριότεροι απ’ αυτούς είναι του Γκίλο και του Ασιόν. Έχει ιδρύσει ειδικό υπουργείο για τους εποίκους που διαχειρίζεται το 20% του κρατικού προϋπολογισµού. Οι οικισµοί ενισχύονται επίσης από το εξωτερικό, συνήθως ξεκινούν µε την ανέγερση ενός µνηµείου και στη συνέχεια επεκτείνονται µε τη βοήθεια του στρατού κατοχής και δίδονται στους εποίκους ειδικά κίνητρα, όπως η µη πληρωµή φόρων και χαριστικά δάνεια.
Στη συνέχεια επισκεφτήκαµε το πολιτιστικό κέντρο του καταυλισµού Ιµτα, όπου µας υποδέχτηκαν τα παιδιά των προσφύγων του καταυλισµού, τραγουδώντας τους εθνικούς ύµνους Ελλάδας και Παλαιστίνης. Εκεί συναντηθήκαµε και µε την αποστολή της Αρχιεπισκοπής Αθηνών, αποτελούµενη από τους πατέρες Νικόδηµο και Γαβριήλ, που µετέφεραν και αυτοί βοήθεια σε φάρµακα. Μετά πήγαµε στο αρχηγείο της Αστυνοµίας, όπου εκφράσαµε τα συλλυπητήριά µας για τον θάνατο σηµαντικού στελέχους της παλαιστινιακής αστυνοµίας και του παλαιστινιακού αγώνα γενικότερα.
Αργά το βράδυ µας αποχαιρέτησε ο υπεύθυνος δηµοσίων σχέσεων της παλαιστινιακής αρχής, µας ευχαρίστησε για ό,τι κάναµε γι’ αυτούς και µας ευχήθηκε να συναντηθούµε σύντοµα σε µια ελεύθερη και δηµοκρατική Παλαιστίνη.
Στη συνέχεια αναχωρήσαµε για το αεροδρόµιο Μπεν Γκουριόν του Τελ Αβίβ, όπου µας έγινε πολύωρος έλεγχος που θύµιζε γκεσταµπίτικη ανάκριση και εν συνεχεία αναχωρήσαµε για το ταξίδι της επιστροφής στην πατρίδα µας.
Η εµπειρία µου αυτή µε έκανε να πειστώ ακόµα περισσότερο για τον µεγάλο ένοχο που είναι ο ιµπεριαλισµός, για τα ανεξάντλητα αποθέµατα δύναµης των λαών, την ανάγκη αλληλεγγύης µεταξύ τους και την επιβεβαίωση ότι το δίκιο δεν χαρίζεται αλλά κατακτάται.
Ο αγώνας του Παλαιστινιακού λαού
Ο Παλαιστινιακός λαός αγωνίζεται από το 1967 για την ανάκτηση των Κατεχοµένων από το Ισραήλ εδαφών του, για τη δηµιουργία Ενιαίου, Κυρίαρχου και Ανεξάρτητου Κράτους µε πρωτεύουσα την Ανατολική Ιερουσαλήµ. Αγωνίζεται για να σταµατήσει να είναι πρόσφυγας στα δικά του εδάφη, στη δική του πατρίδα. Η αξιοπρέπεια του, οι θυσίες του, η µεγάλη προσφορά αίµατος, έχουν προκαλέσει το θαυµασµό και το σεβασµό όλων των προοδευτικών και τιµίων ανθρώπων του πλανήτη Κράτη, λαοί, κινήµατα σε καθηµερινή βάση εκφράζουν την αλληλεγγύη τους και καταδικάζουν την Ιµπεριαλιστική πολιτική. Ο αγώνας του είναι καθαρά εθνικοαπελευθερωτικός – αµυντικός και εποµένως δίκαιος. Είναι σύµφωνος µε τους κανόνες και τις αρχές του ∆ιεθνούς ∆ικαίου µε το ∆ικαίωµα κάθε λαού στην Αυτοδιάθεση. Ο Ιµπεριαλιστικός Σιωνισµός µε πρόσχηµα δήθεν τις «ρουκέτες» της Χαµάς εµφανίζει το Κράτος του Ισραήλ ως δήθεν «αµυνόµενο» και ως εκ τούτου νοµιµοποιείται στην εξαπόλυσή του. Όµως έντεχνα αποσιωπάται το γεγονός ότι το δικαίωµα της επιλογής του είδους και του τρόπου του Εθνικοαπελευθερωτικού αγώνα ανήκει στο σκλαβωµένο αγωνιστή λαό και όχι στον επιτιθέµενο κατακτητή.
Ας ενώσουµε λοιπόν τη φωνή µας µε εκατοµµύρια άλλους σ’ όλο τον κόσµο και ας απαιτήσουµε:
Να σταµατήσουν άµεσα οι συνεχιζόµενες στρατιωτικές επιχειρήσεις του ισραηλινού στρατού ενάντια στον λαό της Παλαιστίνης.
Να αποχωρήσει ο ισραηλινός στρατός κατοχής και οι έποικοι από τα κατεχόµενα παλαιστινιακά εδάφη.
Να απελευθερωθούν όλοι οι πολιτικοί Κρατούµενοι από τις ισραηλινές φυλακές και να επιστρέφουν και οι Παλαιστίνιοι στις εστίες τους.
Να υλοποιηθεί η οµόφωνη απόφαση της Βουλής των Ελλήνων είδη από τον ∆εκέµβρη του 2015 για αναγνώριση ανεξάρτητου Παλαιστινιακού κράτους.
Ανεξάρτητο Παλαιστινιακό κράτος στα σύνορα του 1967 µε πρωτεύουσα την Ανατολική Ιερουσαλήµ.
Και επειδή το έγκληµα είναι διαρκές πρέπει και ο αγώνας να είναι διαρκής µέχρι την τελική δικαίωση και οι αγωνιστές της ειρήνης όπου γης στην πρώτη γραµµή έχοντας κατά νου τα αθάνατα λόγια του Μπρεχτ που ασταµάτητα µας θυµίζουν.
«Όποιος σπίτι µένει σαν αρχίζει ο αγώνας και αφήνει άλλους να αγωνιστούν για την υπόθεση, του πρέπει προετοιµασµένος να ναι.
Γιατί όποιος τον αγώνα δεν έχει µοιραστεί, θα µοιραστεί την ήττα.
Ούτε µια φορά δεν αποφεύγει τον αγώνα αυτός που τον αγώνα θέλει να αποφύγει, γιατί θα αγωνιστεί για την υπόθεση του εχτρού, όποιος για τη δική του υπόθεση δεν έχει αγωνιστεί».
Φωτογραφικό Ντοκουµέντο από την απόπειρα δολοφονίας από τον Ισραηλινό στρατό από την αποχώρηση
µας από το υπουργείο εσωaτερικών της Παλαιστινιακής αρχής στην πόλη της Γάζας (Gaza).
∆ιακρίνεται η σφαίρα στην πόρτα στο τζιπ
Αρχηγείο Αραφάτ στη Γάζα όλη η αντιπροσωπεία.
Ο δήµαρχος Ραµάλα (Ramallah) η αντιπροσωπεία και ο πρόξενος της Ελλάδας κ. Πέτρος Παναγιωτόπουλος
Σύσκεψη στην Νοµαρχία της Βηθλεέµ..
Σηµείωση: Το οδοιπορικό αναφέρεται από 18/12/2000 έως 20/12/2000 και οι ηµεροµηνίες και οι µέρες ανάγονται σ’ αυτό το χρονικό διάστηµα. Επίσης συνοδεύεται από ανάλογο φωτογραφικό υλικό από το προσωπικό αρχείο του Σπύρου Χαρ. ∆αράκη.
* Ο Σπύρος ∆αράκης
είναι πρώην πρόεδρος µαρτυρικής
ΜΑΛΑΘΥΡΟΥ
πρώην δήµαρχος Μηθύµνης και µέλος του
∆.Σ του ∆ικτύου Μαρτυρικών πόλεων και
χωριών της Ελλάδος περιόδου 40΄- 45΄
(ΕΛΛΗΝΙΚΑ ΟΛΟΚΑΥΤΩΜΑΤΑ)
