Η πτήση 411 της Ολυμπιακής αεροπορίας στις 9 Αυγούστου του 1978 έφτασε στην αρχή του αεροδρομίου του Ελληνικού, σταμάτησε για λίγο και ο έμπειρος αετός των αιθέρων Σήφης Μηγάδης ανέβασε τις στροφές των κινητήρων του γιγάντιου Boing 747, έλυσε την πέδη του αεροπλάνου κι εκείνο άρχισε να διανύει τα πρώτα μέτρα της διαδρομής του για την Νέα Υόρκη. Όταν πιά είχε πάρει την ανάλογη ταχύτητα ο Μηγάδης τράβηξε το πηδάλιο προς τα πίσω και η μπροστινή ρόδα ξεκόλλησε από το έδαφος. Ακριβώς εκείνο το δευτερόλεπτο ακούστηκε από την δεξιά πλευρά ένας εκκωφαντικός θόρυβος. Επιστροφή στο έδαφος ήταν πλέον αδύνατη. Ένας εκ των τεσσάρων κινητήρων ήταν νεκρός.
Ο Μιγάδης δεν ήταν το πρώτο τυχόν τσουτσέκι, ήταν η πιλοτάρα των πιλοτάρων. Σήκωσε όσο μπορούσε το αεροσκάφος και το έφερε στα 55 μέτρα πάνω από την επιφάνεια της γής. Άρχισε να περνάει πάνω από την Νέα Σμύρνη, την Καλλιθέα και την Συγγρού. Η ταχύτητα είχε κατέβει στα 164 μίλια και το αεροπλάνο δεν μπορούσε να σηκωθεί ή να τρέξει περισσότερο. Την μόνη λύση που έβλεπε ο πιλοτάρας Μιγάδης ήταν να ρίξει το αεροσκάφος επάνω στο όρος Αιγάλεω να σκοτωθούν μόνο το πλήρωμα και οι επιβάτες, γιατί αλλιώς δεκάδες χιλιάδες Αθηναίοι θα γίνονταν παρανάλωμα του πυρός στο έδαφος και στα σπίτια. Ο έμπειρος κρητίκαρος με την θηριώδη μουστάκα προσπάθησε να μην γέρνει το αεροπλάνο γιατί κάθε κλίση θα έδινε την ευκαιρία απώλειας ύψους. Έβαλε τα χέρια του στιβαρά στο πηδάλιο και περνούσε μία-μία τις οικοδομές κάτω από την κοιλιά της ατράκτου. Οι επιβάτες, κυρίως Αμερικανοί, νόμιζαν ότι πετούσαν τόσο χαμηλά για να απολαμβάνουν οι επιβάτες από πιο κοντά τους δρόμους και τα σπίτια της Αθήνας. Στο πιλοτήριο επικρατούσε μόνον σιγή και ο συγκυβερνήτης Κ Φικάρδος διηγήθηκε πως είχε σφιχτεί τόσο πολύ που σε μια στιγμή, βλέποντας τον θάνατο να πλησιάζει είπε μέσα του, τι φοβάσαι ρε, επιτέλους, πέθανε σαν Έλληνας! Όμως ο Κυβερνηταράς Κρητίκαρος δεν το επέτρεψε.
Προσέξτε, δεν απέτρεψε την συντριβή, απλώς δεν επέτρεψε το ατύχημα, σεβάστηκε το μουστάκι του. Χίλιοι Άγιοι μαζί που δημιούργησαν τους φυσικόυς νόμους μαζί με την κατασκευάστρια Αμερικανική εταιρεία πήγαν κόντρα στον Σήφη αλλά δεν τα κατάφεραν. Η ίδια η Boing αναφέρει πως το είδος αυτό του αεροπλάνου δεν είναι δυνατόν να σταθεί στον αέρα με ταχύτητα 164 μίλια την ώρα, εκτός μιάς και μοναδικής περιπτώσεως, να οδηγεί το γιγάντιο κατασκεύασμα ο Σήφης Μιγάδης. Στην ιστορία και τον κατάλογο των αεροσκαφών της εταιρείας το συγκεκριμένο αεροσκάφος θεωρείται πως έχει καταπέσει, θεωρείται ‘’Lost’’.
Η όλη περιπέτεια διήρκεσε 93 δευτερόλεπτα. Μετά το όρος Αιγάλεω και με επίπονες προσπάθειες του μηχανικού της πτήσης, το αεροπλάνο ανάβασε ταχύτητα στα 200 μίλια την ώρα, έγειρε αριστερά του Αιγάλεω έφτασε πάνω από τον Σαρωνικό, άδειασε ο Μιγάδης τα μισά καύσιμα (τα άλλα μισά διηγείται ο ίδιος τα λυπήθηκα για την εταιρεία) και σε λίγο ακούμπησε απαλά τις ρόδες του Jumbo στον διάδρομο του Ελληνικού και σταμάτησε μπροστά στην αίθουσα αναμονής των επιβατών.
Το σπουδαίο είναι πως την ίδια μέρα το απόγευμα κατά τις 6, το Κρητικό Γεράκι οδηγούσε ένα ίδιο αεροπλάνο και σε 10 ώρες προσγειωνόταν στο αεροδρόμιο της Νέας Υόρκης. Μήπως γι αυτόν τον γίγαντα πιλότο υπάρχει κανά μικρό δρομάκι σε κάποια Ελληνική πόλη να δοθεί το όνομά του. Λέω μήπως και περισσέψει από κανάν Υπουργό ή από καναν Δεσπότη να χωρέσει κάπου και το όνομα του ήρωα-σωτήρα χιλιάδων ανθρώπινων ψυχών, λέω μήπως, που ξέρεις καμιά φορά, και τα πιο παράξενα γίνονται!!
