(Ενα «ευχαριστώ» στη ζωγράφο Βασιλική Τζάλου,
που έδωσε ψυχή στη γειτονιά μας)
Λιακάδες του χειμώνα γεμάτες θαλπωρή
δοξάζουν τις ζωγραφιές στους τοίχους της γειτονιάς μας
γλάστρες και αμφορείς και πιθάρια
όπου ανθίζει χρώμα και φως
ρόδινες βουκαμβίλιες, μπλε ορτανσίες,
φτέρες, γαρύφαλα και γεράνια.
Από κοντά κάποιος σκύλος να φιλοσοφεί
με τη μουσούδα του ακουμπισμένη στα μπροστινά πόδια
μια γάτα που, με ακάθεκτο βλέμμα,
σου ζητά να σκεφτείς
«εκτός εμπορίου»
ένα παγκάκι με την εφημερίδα της ημέρας
και ένα πανέξυπνο ποντίκι
που ξεπροβάλλει
πίσω από το μαδημένο σουβά.
Εδώ ένα ποδήλατο, πιο κει ένα καρότσι
στέκουν φορτωμένα λουλούδια
και ένας πολύχρωμος παπαγάλος
άραξε πάνω στο κουτί της Δ.Ε.Η.
Πέτρινες κρήνες με κεφάλια λιονταριών
πουλιά που αντιμάχονται την ακινησία
ανθισμένα καλάμια
ο λαγός που ξαποσταίνει στη χλόη
ένα παιδί συντροφιά μ’ ένα σκύλο
κι οι όρνιθες με τα χρώματα της σκουριάς
που ψάχνουν για λίγη τροφή.
Ένας μικρός πίθηκος ξέφυγε απ’ την αιχμαλωσία
και σκαρφαλώνει αμέριμνος σ’ ένα κλαδί
μια τίγρη μόλις βγαίνει απ’ το κλουβί της
και πέρα, στο γαλάζιο νερό,
τα ψάρια και ο δύτης κολυμπούν
ανάμεσα σε βράχια και κοράλλια.
Στο φωτεινό στερέωμα γλάροι φτερουγίζουν
χαρμόσυνα, σαν ελπίδες
και στην αλτάνα λησμονημένα άνθη
με ολάνθιστους μίσχους σαν σπαθιά
μενεξελιές και κόκκινες συνθέσεις ορθώνονται
πλάι σε χρυσοκίτρινους θάμνους.
Ζωγραφιές κι ανάσες ζωής
για τους όποιους διαβάτες
καταχωρούνται στο θησαυροφυλάκιο της μνήμης
ως Δώρο αναπάντεχο και ανέλπιστο
και πια όλοι γνωρίζουν πως
κάπου κοντά η αθόρυβη ζωγράφος
αφήνει τον ελέφαντα να βγει μέσα απ’ τον τοίχο
κι ολοένα απλώνει
τα χρώματα της επόμενης μέρας.
