Σε πολλούς πολίτες του πλανήτη μας δεν είναι σαφής η διάκριση ανάμεσα στην ποσοτική αύξηση (Growth) των οικονομικών μεγεθών και στην ολοκληρωμένη κοινωνική ανάπτυξη (Development), που εξασφαλίζει στους πολίτες μια διηνεκή, διαχρονική και βιώσιμη ποιότητα ζωής. H διάκριση αυτή αντλείται από μια συνολική αντίληψη που εναρμονίζει τις οικονομικές, κοινωνικές και περιβαλλοντικές επιδιώξεις, αξίες και επιλογές, επιτρέποντας στις επόμενες γενιές να καλύψουν, και αυτές, τις δικές τους ανάγκες. Έτσι οι πυλώνες της Οικονομίας, της Κοινωνίας και του Περιβάλλοντος διαμορφώνουν το πλαίσιο – τρίγωνο της γνήσιας, ουσιαστικής και βιώσιμης ανάπτυξης των πρακτικών, των στάσεων και των συμπεριφορών που βελτιώνουν την ποιότητα ζωής. Προς τούτο: • Η πλευρά των οικονομικών διαστάσεων (στο τρίγωνο της αειφορικής ανάπτυξης) ζητά από τις ανθρώπινες κοινωνίες να δημιουργήσουν πλεονάσματα αγαθών (νερού, μη επιβλαβών καυσίμων και άλλων υλών) και για τις επόμενες γενιές, μέσω της παραγωγικότητας, της εξοικονόμησης ενέργειας, της τεχνογνωσίας, της τεχνολογίας, αλλά και της παιδείας, της εκπαίδευσης και της ανακύκλωσης που παρατείνει τη χρήση και τη ζωή των υλικών. • Η πλευρά των οικολογικών επιδράσεων, προτρέπει όχι μόνο στην αναγνώριση των περιβαλλοντικών αξιών, αλλά και σε περιορισμούς και σύνεση στη χρήση των φυσικών πόρων. • Η πλευρά των κοινωνικών επιδιώξεων (στο αειφορικό τρίγωνο της ανάπτυξης) παραπέμπει στην ολοκληρωμένη κοινωνική ανάπτυξη, με όρους παιδείας, υγείας, απασχόλησης, ασφάλειας, ελευθερίας, αισθητικής και ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Ωστόσο, ο τύπος αυτός της αειφορικής-βιώσιμης ανάπτυξης, ως κώδικας διαπραγμάτευσης των σχέσεων ανθρώπου – κοινωνίας – οικονομίας και φύσης, δεν μπορεί να εξαντλείται μόνο σε φιλοσοφικές ρητορείες. Αλλά και σε εφικτές και αποτελεσματικές κοινωνικο-περιβαλλοντικές δράσεις, ενταγμένες στο πλαίσιο των αγορών που θα λειτουργούν λογικά, συνετά και όχι υπερκερδώα. Γι’αυτό επιβάλλουν, αλλαγή στις σκέψεις, στις νοοτροπίες, στις στάσεις και στις συμπεριφορές των πολιτών, οι οποίοι χρειάζεται να αντιλαμβάνονται τον Πλανήτη Γη, ως Πλανητικό Χωριό, που απαιτεί από όλους οικολογική συνείδηση, περιβαλλοντική ευθύνη, πλανητικό ήθος και κοινωνική ευαισθησία, μέσω και της περιβαλλοντικής εκπαίδευσης, της επιστημονικής έρευνας και της τεχνολογικής εξέλιξης. Για να μπορέσουν να επιβιώσουν και να προοδεύσουν σε ένα υγιές, ασφαλές και ποιοτικό ολιστικό περιβάλλον (φυσικό, κοινωνικό και πολιτισμικό). *Ο δρ. Αρτέμιος Μιχ. Αθανασάκης, M.Sc., M.Ed., M.Rd. είναι Καθηγητής Περιβαλλοντικών Επιστημών Παν/ου Αθηνών
Σχεδίαση εισήγησης στον Ροταριανό Ομιλο Χανίων, την Πέμπτη 29/11, στις 9 μ.μ. (Κέντρο ΖΥΓΟΣ, Καλαμάκι).
