Όπως είναι γνωστό, ο Θεός έδωσε στο Σινά στο Μωυσή τις δέκα εντολές για να ορίσει τη ζωή των ανθρώπων κατά το θέλημά του.
Οι εντολές αυτές και ένα σωρό άλλες που συναντάμε στα βιβλία της Παλαιάς Διαθήκης αποτελούν, επί σειρά αιώνων, τη βάση του μωσαϊκού νόμου, ο οποίος με τη σειρά του κατευθύνει τη δημόσια και την ιδιωτική ζωή των Εβραίων και μερικές από τις διατάξεις του έχουν “περάσει” και στο Χριστιανισμό και σε άλλες θρησκείες.
Παρά ταύτα, πολλά από τα εγκλήματα, που μαστίζουν, στις ημέρες μας, το ανθρωπολόι, αποδίδονται από πολλούς στο ότι οι άνθρωποι έχουν ξεφύγει από το δρόμο του Θεού και έχουν φτάσει στα πρόθυρα του ολικού ολέθρου.
Όταν κάνουμε λόγο για το δρόμο του Θεού, δεν εννοούμε μονάχα τις εντολές του Μωυσή.
Υπάρχουν και άλλες, αρκετές στον αριθμό, παραγγελίες του Θεού διάσπαρτες στην Καινή Διαθήκη, που ο άνθρωπος με τη σύνεση και την αυτογνωσία δύναται να τις ερμηνεύσει και να τις εφαρμόσει στην καθημερινή ζωή του. Και φτάνουν σε μας διά των κειμένων των Ευαγγελιστών και των Αποστόλων.
Στο σημερινό μας, λοιπόν, σημείωμα, θα σταθούμε σε τρεις εξ αυτών και θα προσπαθήσουμε να ιδούμε το βαθύ νόημά τους.
Πρώτα – πρώτα, τα λόγια τούτα από την 1η Επιστολή του Ιωάννη, “Τεκνία μου, μή ἀγαπῶμεν μέ λόγον, μηδέ μέ γλῶσσαν, ἀλλά μέ ἔργον καί ἀλήθειαν” (κεφάλαιο γ’, 18).
Πολύ σοφά τα γράφει ο Ιωάννης. Τα λόγια έρχονται και παρέρχονται. Δεν αξίζουν το παραμικρό εάν δεν συνοδεύονται από έργα. Η αληθινή, άδολη και ανιδιοτελής αγάπη δεν κρύβεται πίσω από όμορφες λέξεις αλλά φανερώνεται έμπρακτα με γενναίες από κοινού πράξεις, με αμοιβαίο δόσιμο χωρίς να φειστούμε κόπων ποτέ και θυσιών…
Και ο Απόστολος Πέτρος στην 1η Επιστολή του, μεταξύ άλλων, γράφει: “ἕκαστος κατὰ τὸ χάρισμα, τὸ ὁποῖον ἔλαβεν, ὑπηρετεῖτε κατὰ τοῦτο εἰς ἀλλήλους ὡς καλοὶ οἰκονόμοι τῆς πολυειδοῦς χάριτος τοῦ Θεοῦ” (κεφάλαιο δ’, 10). Κατ’ αυτόν τον τρόπο ο Πέτρος μας δίνει και μας δείχνει την προϋπόθεση της αρμονικής κοινωνικής συμβίωσης, ο καθένας μας οφείλει να συνεισφέρει στο κοινό καλό προσφέροντας όσα μπορεί στηριζόμενος στη δεξιότητα και στις δυνάμεις που του έχει χαρίσει εκ γενετής ο Θεός.
Και τέλος, από τη 2η Επιστολή του Αποστόλου Πέτρου διαλέξαμε τούτο το εδάφιο το οποίο μάς εφιστά την προσοχή σε όσους με πλανευτικά λόγια μάς περιβάλλουν προς ίδιον συμφέρον στην εποχή μας που, όπως προαναφέρθηκε, όλα δείχνουν, σύμφωνα με όσα λέγονται και ακούγονται από πολλούς, ότι διάγουμε πολύ δύσκολες ημέρες: “[…] θέλουσιν ἐλθεῖ ἐν ταῖς ἐσχάταις ἡμέραις ἐμπαῖκται, περιπατοῦντες κατὰ τὰς ἰδίας αὑτῶν ἐπιθυμίας” (κεφάλαιο γ’, 3)…
Αν θέλουμε, επομένως, να σωθούν οι ψυχές μας και η ανθρωπότητα από τις επίγειες παγίδες των δόλιων που ανταμώνουμε εμπρός μας καθημερινά στη δημόσια και στην ιδιωτική μας ζωή, ας τηρούμε τις εντολές του Κυρίου και, κυρίως, ας προτάξουμε, έργω τε και λόγω, την πραγματική αγάπη και ανοίγοντας τα μάτια διάπλατα ας ξεδιακρίνουμε την αλήθεια, με ποιο δρόμο και πώς θα φτάσουμε έμπρακτα και ως αυτήν και κοντά στο Θεό μας…
