«Τα ζώα δεν διώχτηκαν ποτέ από τον παράδεισο»
Μίλαν Κούντερα
Τι οδηγεί έναν άνθρωπο στο να αφήσει αβοήθητο ένα συνάνθρωπο του; Τι οδηγεί έναν άνθρωπο στο να κάνει κακό σε ένα συνάνθρωπο του; Η πλήρης συνειδητοποίηση αυτού του γεγονότος είναι πράγματι συνταρακτική.
Υποθέτουμε ότι υπεύθυνος είναι ο φόβος, η αδιαφορία, η κακή ανατροφή, είτε η κακομεταχείριση που κάποιος έχει υποστεί σαν παιδί, αλλά όλα αυτά είναι μόνο φθηνές και ανόητες δικαιολογίες. Σε τέτοιες περιπτώσεις η έννοια του ανθρώπου, η νοημοσύνη του, η οποιαδήποτε μορφής ηθική το, η οποιαδήποτε μορφής λογική του, το οποιοδήποτε συναίσθημα εξαφανίζεται, δεν υπάρχει, και αυτό αποτελεί μία πολύ τρομακτική πραγματικότητα για τον κόσμο των ανθρώπων. Γιατί απλά αυτός ο κόσμος, από κόσμος ανθρώπων μετατρέπεται σε κόσμο τεράτων. Το ανησυχητικό αυτή τη στιγμή, είναι ότι η ´´πολιτισμένη ´´ κοινωνία μας προσπάθει αλλά δεν μπορεί να το δικαιολογήσει. Ο πολιτισμός μας λοιπόν είναι αυτός που δημιουργεί τα τέρατα, αυτός έχει σκοτώσει κάθε ηθική, κάθε αξία και κάθε ελπίδα. Και είναι αυτός ο πολιτισμός που βιώνεται σήμερα από το ανθρώπινο είδος.
Το κακό φορτίζεται μαζικά καθημερινά, με περισσότερο κακό. Αυτό το κακό, συντηρεί ένα σύστημα εκφοβισμού και απαξίωσης του ανθρώπινου είδους. Έχει απλώσει τα πλοκάμια του παντού, ακόμα και στην τέχνη και παγιδεύει καθημερινά όλο και περισσότερους ανθρώπους. Η συντροφιά ενός ζώου που αναζητούν οι περισσότεροι δεν είναι ένα τυχαίο γεγονός. Είναι απόρροια της ανάγκης για κατανόηση , για άδολη αγάπη και για συντροφικότητα. Αυτά ακριβώς που θα έπρεπε να του προσφέρει ο συνάνθρωπος του. Ο κόσμος των ζώων, είναι ο κόσμος από τον οποίο οι άνθρωποι τώρα πιά, θα πρέπει τόσο να παραδειγματιστούν, αλλά πιο πολύ να αναρωτηθούν. Η παρακάτω ιστορία που εμφανίζεται στα social τον τελευταίο καιρό ίσως πρέπει να μας συνταράξει όλους.
Ο διάσημος Ιταλός δύτης Έντσο Μαγιόρκα ήταν έτοιμος να βουτήξει στη θάλασσα των Συρακουσών. Η κόρη του Ροσάνα βρισκόταν στο σκάφος.
Κάποια στιγμή ένιωσε ένα σκούντημα στην πλάτη. Γύρισε και είδε μπροστά του ένα δελφίνι. Γρήγορα συνειδητοποίησε ότι δεν του ζητούσε να παίξουν αλλά να προσπαθούσε να του επικοινωνήσει κάτι.
Το δελφίνι βούτηξε και ο Μαγιόρκα το ακολούθησε. Σε βάθος περίπου 12 μέτρων βρέθηκαν μπροστά σε ένα άλλο δελφίνι που ήταν παγιδευμένο μέσα σε ένα εγκαταλελειμμένο δίχτυ.
Ο Μαγιόρκα αναδύθηκε και ζήτησε από την κόρη του τη βοήθειά της και δύο μαχαίρια κατάδυσης. Μέσα σε λίγα λεπτά οι δυο τους κατάφεραν να ελευθερώσουν το δελφίνι.
Ο Μαγιόρκα, η κόρη του και το άλλο δελφίνι βοήθησαν το παγιδευμένο δελφίνι να βγει στην επιφάνεια.
Ένα δελφίνι μπορεί να μείνει κάτω από το νερό περίπου 10 λεπτά. Μετά πνίγεται. Αφού ελευθερώθηκε, ο Μαγιόρκα ισχυρίστηκε ότι διέκρινε ένα σχεδόν ανθρώπινο δάκρυ στο δελφίνι.
Η έκπληξη πατέρα και κόρης ήταν μεγάλη όταν αντιλήφθηκαν ότι το δελφίνι που παραλίγο να πνιγεί ήταν έγκυο.
Το αρσενικό, που αποδείχθηκε σωτήρας για το ταίρι του, τους κύκλωσε, κολύμπησε προς το μέρος του Μαγιόρκα κι άγγιξε ανεπαίσθητα το μάγουλο του, σαν να ήθελε να τον φιλήσει. Μια ένδειξη βαθιάς ευγνωμοσύνης στον άνθρωπο, από ένα υπέροχο πλάσμα.
Ο Μαγιόρκα είπε «Μέχρι ο άνθρωπος να μάθει να σέβεται τον κόσμο των ζώων και να μιλά στη γλώσσα τους, δεν θα καταλάβει πλήρως τον σκοπό του σε αυτή τη Γη».
