«Το μόνο πράγμα που πρέπει να φοβόμαστε ειναι ο ίδιος ο φόβος»
Φ. Ρούζβελτ
Γύρω μας είναι ένας κόσμος που δεν ξέρει τελικά από που έρχεται και που πάει. Μια μπερδεμένη πραγματικότητα η οποία βολεύεται και βολεύει. Έτσι έγινε η καθημερινότητα μας γιατί μάλλον έτσι ήταν πάντα. Ο ύποπτος άνθρωπος της μάζας είναι πράγματι ύποπτος για πολλά, ενώ η πλειοψηφία των ανθρώπων ήταν πάντοτε και θα είναι εναντίον εκείνων που θέλουν το καλό. Η εξέλιξη προς ανώτερα επίπεδα, η δράση, η υπερνίκηση του εγωισμού, η πίστη που οδηγεί στην αληθινή πνευματικότητα, πάντοτε είναι δουλειά των λίγων.
Όσο και αν το πεπρωμένο φαίνεται προσδιορισμένο από ορισμένες καταστάσεις, όσο κι αν γίνεται προσπάθεια να υπονομευτεί η ζωή και η καλή προαίρεση των ανθρώπων, οι δυνατότητες της ζωής, της μεταμόρφωσης, έρχονται μέσα από αυτό.
Ο κόσμος πιθανόν να υπήρξε πολύ χειρότερος κάποτε και πολύ καλύτερος, όμως η ζωή είναι αναντικατάστατη και μόνο η ύπαρξη κάτω από οποιεσδήποτε συνθήκες είναι πολύτιμη. Γνωρίζοντας και συνειδητοποιώντας το αυτό θα μπορούσαμε να γίνουμε όχι φοβισμένοι αλλά απλά σκεπτόμενοι άνθρωποι αφού μας πιέζει η ευκαιρία.
Θα μπορούσαμε να πιστέψουμε περισσότερο στον άνθρωπο και λιγότερο στην τεχνολογία αφού μας απέδειξε τρανά ότι τελικά είναι ανίσχυρη να μας προσφέρει κάτι ουσιαστικό.
Θα μπορούσαμε να αγαπήσουμε περισσότερο όταν ο κίνδυνος είναι κοντά μας.
Θα μπορούσαμε να καταλάβουμε ότι είμαστε ελεύθεροι να αποκτήσουμε μια δική μας άποψη γιατί αυτό είναι το μεγαλύτερο δώρο που δόθηκε στην ανθρώπινη φύση μας, γνωρίζοντας ότι είμαστε δυνατότητες που έχουμε δύο δρόμους μπροστά μας και ενώ ο ένας οδηγεί στην ανυπαρξία, ο άλλος οδηγεί στο πνεύμα και στο αιώνιο.
Η μεγάλη δύναμη του πνεύματος είναι η μοίρα του ανθρώπου και πρέπει να αναγνωρίσουμε και να αναζητήσουμε την ύπαρξη του.
Ο φόβος ο οποίος προκαλεί οργή, η οργή η οποία προκαλεί μίσος και ακολουθούν πολλά άσχημα και επικίνδυνα συναισθήματα είναι μακριά από την ανθρώπινη υπόστασή μας. Ο μόνος δρόμος που μπορεί να μας οδηγήσει ο φόβος είναι ο δρόμος της αποτυχίας στη σχέση μας με τον εαυτό μας και στις σχέσεις μας με τους άλλους.
Η διαστρέβλωση και η λανθασμένη άποψη καθιστά τον κανονικό άνθρωπο υπάκουο και νομοταγή σε μια κοινωνία η οποία τελικά κρατά τα εύσημα της για εκείνους που την περιφρόνησαν. Η διανοητική αδράνεια και η επιθυμία να διατηρήσει κάποιος την ησυχία του είναι οι χειρότεροι εχθροί μας. Η ελπίδα του κόσμου βρίσκεται στον άνθρωπο που έχει τη δυνατότητα της δράσης και του στοχασμού.
Το χάσμα μεταξύ μας μόνο με την αγάπη μπορεί να γεφυρωθεί. Όταν προσπαθήσουμε να αντικαταστήσουμε το φόβο και την οργή με την αγάπη, όλα θα αρχίσουν να αλλάζουν και το μέλλον μας θα υπάρξει φωτεινό και σίγουρο.
Ο πολιτισμός που υπήρξε πάντοτε η κινητήριος δύναμη που οδηγεί στην πνευματικότητα του ατόμου, έχει αντικατασταθεί με την τεχνολογία.
Σήμερα λοιπόν μεταξύ άλλων πληρώνουμε και το τίμημα μιας ανορθόδοξης τεχνολογικής ανάπτυξης και στον αντίποδα έχουμε το τίμημα του πολιτισμού που δε ζήτησε ποτέ να πληρωθεί.
