Μητρός τε και πατρὸς και των άλλων προγόνων απάντων τιμιώτερόν εστιν η Πατρὶς και σεμνότερον και αγιώτερον και εν μείζονι μοίρα και παρα θεοίς και παρ᾿ ανθρώποις τοις νουν έχουσι.
Σωκράτης, 469-399 π.Χ., Έλλην Φιλόσοφος
Προφανώς ο Νίτσε στηρίχθηκε στον μεγάλο μας Σωκράτη για να διατυπώσει: ‘’Μην κάνετε τα παιδιά σας έναν δεύτερο εαυτό σας, κάντε παιδιά δημιουργούς’’. Αυτή την ρήση του Νίτσε μου έφερε στον νού η σκέψη για την ονοματοδοσία των νέων Ελλήνων. Στο νέο μέλος της οικογένειας συνηθίζουμε κατά το μεγαλύτερο ποσοστό να δίνουμε το όνομα του Παππού, το οποίο κατά κανόνα προέρχεται από το επίσημο Χριστιανικό εορτολόγιο.
Ο Παππούς αισθάνεται υπερήφανος όταν ακούει το δικό του όνομα να επαναλαμβάνεται επάνω στον εγγονό του. Ίσως μάλλον να ήταν και η πρώτη φορά στη ζωή του που αναγνωρίστηκε κοινωνικά, αλλοιώς τον είχε φάει η ανυπαρξία. Το παιδί δεν ρωτήθηκε ποτέ τι όνομα θα ήθελε να έχει, θα προτιμούσε το όνομα ενός ισχυρού άνδρα ή γυναίκας που θα κοσμούσε την προσωπικότητά του σε όλη του την ζωή, όπως ας πούμε του φιλοσόφου Πλάτωνα ή του Στρατηγού Παυσανία που έσωσε την Ευρώπη από την Βαρβαρότητα ή το όνομα ένός άσημου και σχεδόν ανύπαρκτου Παππαδάκου. Εδώ προέχει ο εγωισμός του Παππού και της Γιαγιάς και όχι η ανάδειξη του νεογνού σαν μια έντονη φωτεινή Ελληνική προσωπικότητα. Δεν είναι και τόσο αναγκαίο να ξαναλάμψει το Ελληνικό πνεύμα με το εκτυφλωτικό φώς του, αφήστε μας στην τύφλα μας. Για όνομα του θεού, πρέπει να φυλαγόμαστε λίγο. Το συμφέρον του παιδιού πάει στον κάλαθο των αχρήστων και προέχει το μικροσυμφεροντάκι του ετοιμόρροπου γέροντα της προηγούμενης και λήξασας από ετών γενιάς. Ζήτωσαν οι γέροντες, ισοπεδώστε τις νέες προσωπικότητες, κινδυνεύει το παγκόσμιο συμφέρον. Δηλαδή τι θέλετε, να ξυπνήσουν οι Έλληνες και να έχουμε νέους Αλέξανδρους και Δημόκριτους, νέους Αριστείδες και Πυθαγόρες? Ε, όχι, πάει πολύ! Φάε κατά κέφαλα έναν Μήτσο, πιάσε κει δα έναν Θοδωρή και έναν Θανάση, μην παίρνουν τα μυαλά σας αέρα με Αισχύλους και Σοφοκλήδες, άντε πριν εκνευριστούμε και πάρουμε κι άλλα μέτρα με Μαρίες και Κωστάδες. Καθίστε φρόνιμα, άντε καλά παιδιά, γιατί μπορούμε να πάρουμε και πιο δραστικά μέτρα, να το φυσάτε και να μην κρυώνει με τίποτα!
Θεωρείτε “μικροσυμφεροντάκι του ετοιμόρροπου γέροντα”το να δοθεί στο εγγόνι του το όνομα του;;
Μα, μπορεί να μην το απαίτησε καν και τούτο να έγινε από αγάπη των παιδιών προς τους γονείς τους!
Δυσνόητο και τουλάχιστον παράξενο το παραπάνω κείμενο.