Μπορεί κανείς να είναι ικανοποιημένος σήμερα, μέσα Νοεμβρίου 2020, με την πορεία αποκατάστασης των πολύ μεγάλων ζημιών που προκάλεσαν οι έντονες κακοκαιρίες του Φεβρουαρίου 2019 σε αρκετές περιοχές του Δήμου Πλατανιά; Με το χέρι στην καρδιά: όχι. Δεν είναι θέμα αντιπολιτευτικής διάθεσης. Ούτε ανέξοδης κριτικής, για ένα ζήτημα δύσκολο και σύνθετο σε μεγάλο βαθμό. Είναι θέμα ουσίας, ταχύτητας, λειτουργίας, αποτελεσματικότητας.
Eχουν περάσει περισσότεροι από είκοσι μήνες από εκείνες τις πολύ δύσκολες μέρες για τον Δήμο Πλατανιά. Οι καταστροφές ήταν πραγματικά τεράστιες και αποκάλυψαν τη «γύμνια» του Δήμου σε σύγχρονα έργα υποδομής, ικανά να ανταποκριθούν στις ανάγκες των καιρών, αλλά και τη διαχρονική απουσία αναγκαίων παρεμβάσεων, ειδικά στον ποταμό Κερίτη.
Η αντιπλημμυρική προστασία αποδείχθηκε κενό γράμμα. Οι στοχευμένες παρεμβάσεις θωράκισης που έπρεπε να έχουν γίνει εγκαίρως, ειδικά σε περιοχές όπου τα προηγούμενα χρόνια είχαν σημειωθεί μεγάλες πυρκαγιές, ουδέποτε υλοποιήθηκαν. Ούτε καν τέθηκαν ως προτεραιότητα. Και ταυτόχρονα το παλιό οδικό δίκτυο αποδείχθηκε ανεπαρκές καθώς «είχε φάει τα ψωμιά του», χωρίς, για πολλά χρόνια, να έχουν γίνει έργα για τον εκσυγχρονισμό του.
Η κατάρρευση της ιστορικής γέφυρας του Κερίτη και το μέγεθος των καταστροφών έστρεψε τα πανελλαδικά φώτα της δημοσιότητας στα Χανιά. Το γεγονός ότι ήμασταν σε προεκλογική περίοδο, αποτέλεσε ενισχυτικό παράγοντα στην προσπάθεια που καταβλήθηκε, με αρκετά γοργούς ρυθμούς αρχικά, από την τότε κυβέρνηση, την Περιφέρεια Κρήτης και τον Δήμο, για να προχωρήσουν σε πρώτη φάση οι αναγκαίες παρεμβάσεις προσβασιμότητας και στη συνέχεια οι οριστικές αποκαταστάσεις. Εξαγγέλθηκαν δεκάδες εκατομμύρια ευρώ και επισημάνθηκε η ανάγκη ενός σχεδιασμού αποκατάστασης των ζημιών με ορίζοντα πεντηκονταετίας.
Και μετά; Μετά έγιναν οι εκλογές και επανήλθαμε στην… «κανονικότητα» και τους συνηθισμένους ρυθμούς που λειτουργεί το ελληνικό «γκουβέρνο». Με αποτέλεσμα σήμερα, να υπάρχουν ακόμη σημεία του οδικού δικτύου που παραμένουν επικίνδυνα και η εκπόνηση των αναγκαίων μελετών να προχωρά με ρυθμούς που δεν μπορεί να ικανοποιούν ακόμη και τον πιο καλοπροαίρετο κάτοικο του Δήμου Πλατανιά.
Έτσι, τα σημάδια που άφησαν οι κακοκαιρίες του Φεβρουαρίου 2019 παραμένουν ορατά ακόμα και σήμερα, είκοσι μήνες μετά, καθώς οι αρχικές παρεμβάσεις, σε πολλά σημεία, έχουν παραμείνει στα ίδια ακριβώς επίπεδα, χωρίς καμία εξέλιξη, με αποτέλεσμα να είναι ελλιπείς και να αποτελούν, ουσιαστικά, πρόχειρες αποκαταστάσεις. Παράλληλα, η απουσία ολοκληρωμένου σχεδιασμού για την αντιπλημμυρική προστασία, ειδικά των περιοχών που επλήγησαν και τελούν υπό διαρκή κίνδυνο, προβληματίζει τους κατοίκους του Δήμου μας.
Την ίδια ώρα, τα οικονομικά στοιχεία «μαρτυρούν» την πρόοδο των σχεδιαζόμενων έργων και προκαλούν απογοήτευση, αν όχι θυμό και οργή. Συγκεκριμένα, σύμφωνα με στοιχεία που είδαν πρόσφατα το φως της δημοσιότητας, στο πλαίσιο κατάθεσης σχετικής ερώτησης στη Βουλή, από βουλευτές του ΚΚΕ, προς τους Υπουργούς Εσωτερικών και Υποδομών, μολονότι το αίτημα χρηματοδότησης του Δήμου Πλατανιά για τα απαιτούμενα έργα αφορούσε τεχνικά δελτία ύψους 83.651.000 ευρώ, εγκρίθηκε πίστωση για 33.207.000 ευρώ και για 11.986.539 ευρώ στο Πρόγραμμα Δημοσίων Επενδύσεων, ενώ συμβασιοποιημένα ήταν μόλις τα 8 με περίπου 8,5 εκατ. ευρώ. Την ίδια στιγμή, είκοσι μήνες μετά, σε φάση μελετών βρίσκεται ακόμα το θέμα της αποκατάστασης της ιστορικής γέφυρας του Κερίτη, όπως και της κατασκευής νέας, σύγχρονης γέφυρας, που θα συνδέσει το νοτιοανατολικό τμήμα του Δήμου Πλατανιά με το κύριο επαρχιακό δίκτυο Χανίων – Ομαλού.
Επιπλέον, σε εκκρεμότητα παραμένει μέχρι και σήμερα η έκτακτη οικονομική ενίσχυση στους κατοίκους της περιοχής που βίωσαν το 2019 την καταστροφή των σπιτιών τους, των περιουσιών τους, ενώ για κατοικίες που υπέστησαν σοβαρές ζημιές δεν εγκρίθηκε αποζημίωση -έστω και αν χαρακτηρίστηκαν με κόκκινο ή κίτρινο- με το πρόσχημα ότι δεν αποτελούσαν πρώτη κατοικία.
Όλα τα παραπάνω δεδομένα φανερώνουν ολιγωρία, καθυστερήσεις, ενδεχομένως και ανεπάρκεια. Δεν έχω καμία πρόθεση να αμφισβητήσω τις όποιες καλές προθέσεις και τις όποιες ενέργειες έχουν γίνει μέχρι σήμερα για να προχωρήσουν κάποια από τα αναγκαία έργα. Το σίγουρο, όμως, είναι ένα: μέχρι στιγμής, οι προθέσεις και οι ενέργειες αυτές αποδεικνύονται ανεπαρκείς και αναποτελεσματικές, κρίνοντας με βάση τα μέχρι σήμερα πολύ φτωχά και απογοητευτικά αποτελέσματα. Δεν αμφιβάλλω ότι κάποια στιγμή, κάποια -όχι όλα- από τα αναγκαία έργα θα γίνουν. Έως τότε, ωστόσο, πολλοί κάτοικοι του Δήμου μας θα βιώνουν μία δύσκολη, συχνά και επικίνδυνη καθημερινότητα. Με τον φόβο να επαναληφθούν ανάλογες καταστροφές και με την πεποίθηση ότι η Ελληνική Πολιτεία, η Περιφέρεια και ο Δήμος, με τις ευθύνες να επιμερίζονται, δεν μπορούν να σταθούν στο ύψος των περιστάσεων.
Παραφράζοντας τη γνωστή ρήση: «Ο δρόμος που οδηγεί προς την κόλαση είναι στρωμένος με καλές προθέσεις», νιώθω ολοένα και περισσότερο, συνομιλώντας με κατοίκους πληγεισών περιοχών του Δήμου Πλατανιά, ότι κάποιες από αυτές τις περιοχές εξακολουθούν να είναι μία «κόλαση». Και αυτό, δύο περίπου χρόνια μετά, δεν μπορεί να είναι ανεκτό από κανέναν.
