Οι Δυνάμεις και δεξιότητες της φύσης

Η φύση είναι προικισμένη με πολλά χαρίσματα και δώρα. Η ομορφιά του σώματος και της ψυχής του ανθρώπου είναι δώρο της φύσης. Κανείς δεν είναι αμέτοχος της ευεργετικότητας της Δημιουργίας και της πλάσης. Η φύση διαθέτει τα μέσα και έχει τις δεξιότητες να μοιράζει δώρα και αγαθά στα γεννήματα της.
Η παμήτωρ Γη φροντίζει και τρέφει και ολοκληρώνει τα φθαρτά της όντα. Από τα σπέρματά τους ξαναγεννιούνται, άλλα νέα, με την ίδια ταυτότητα παιδιά, που ακολουθούν τον ίδιο δρόμο και έχουν την ίδια τύχη σ’ αυτό τον κόσμο. Στη φύση η Γη είναι η ζεστή αγκαλιά και ο μητρικός κόλπος αλλά και ο πάντοτε ανοικτός τάφος για να καταλήξουν, να ενωθούν και να γίνουν ένα με το άπειρο του σύμπαντος και της ύλης. Μέσα στα σπλάχνα της Γης εκεί που έχει γεννηθεί το παιδί της, ο Εριχθόνιος Θεός και έχουν σμιλευτεί σπήλαια και καμάρες με φανταστική αρχιτεκτονική, υπάρχει το υγρό στοιχείο που αναβλύζει από ένα βαθούλωμα και αναπηδά και ρέει στο αυλάκι που έχει ανοίξει ανάμεσα από βράχους που έχουν χωριστεί στα δύο για να διασχίσει τις πεδιάδες και τους κάμπους γάργαρο κάτω από το ζεστό Ήλιο. Το θεόσταλτο δώρο της φύσης θα απολαύσει σε όλη τη διαδρομή του χωρίς περιορισμό στο σύνολο του ο οργανικός κόσμος. Ο Ήλιος ψηλά από τον ουρανό δίνει θερμότητα και φως, κάνει ορατά τα σώματα, επιδρά στους ζωντανούς οργανισμούς και μετατρέπει το διοξείδιο του άνθρακα σε τροφή και οργανικά μόρια. Ποια είναι ακριβώς η σχέση που έχει η θερμότητα του Ηλίου και το φως του με τα μετεωρολογικά φαινόμενα πάνω στη Γη, δεν μπορεί να προσδιοριστεί. Η όποια αλλαγή όμως αυτής της σχέσης δε θα επιτρέπει και θα εξαφανίσει τη ζωή στη φύση.
Η φωτιά ως πηγή θέρμανσης και δράσης είναι μια άλλη δεξιότητα που μεταβάλλει καταστάσεις και για τη σπουδαιότητα της την κατείχε μόνο ο Δίας. Ο Προμηθέας όμως την έκλεψε και την έδωσε στους ανθρώπους και γι’ αυτό ο Δίας τον ετιμώρησε και τον έδεσε σε ένα βράχο, όπου ένας αετός του έτρωγε τη μέρα το συκώτι του που τη νύχτα ξαναγινόταν, ως την ημέρα που ήρθε αυτός που πρόσμενε, ο “Ηρακλής” και απελευθέρωσε του βράχου το Δεσμώτη και τον απάλλαξε από το μαρτύριο αυτό. Οι διχόνοιες των Θεών που αναστατώνουν πολλές φορές τον Όλυμπο έχουν κυρίως ως σκοπό να αναδείξουν τη δύναμη και τις δεξιότητες της φύσης. Οι γάμοι του Δία και της Ήρας συμβολίζουν τη ένωση των δυνάμεων της φύσης για τη μεγαλύτερη γονιμότητα της Γης. Η πάλη και η ταραχή των στοιχείων της φύσης έχουν ως σκοπό να επιφέρουν την πρέπουσα τάξη στο Σύμπαν ώστε να δημιουργηθούν οι κατάλληλες προϋποθέσεις για την καρποφορία της Γης και τη συνέχεια της ζωής. Όταν η καταιγίδα μαίνεται και ξεσπά με ορμή, ο περήφανος αετός πετάει πάνω από αυτή. Ο άνεμος τον σηκώνει ψηλά όταν ανοίγει κατάλληλα τα φτερά του και χρησιμοποιεί την καταιγίδα για να πετάξει ψηλότερα και να δοκιμάσει τις αντοχές του. Όταν θα διαπιστώσει πως έχει φθαρεί και έχει κουραστεί απομονώνεται στο κατάλληλο σημείο και αναδιπλώνεται. Εκεί θα αποκόψει ο ίδιος τα ράμφος του που το χτυπάει επίμονα σε μια πέτρα. Μετά που θα αποκτήσει καινούριο θα αποκόψει τα νύχια του, που δεν μπορούν πλέον να κρατούν την τροφή του και στη συνέχεια βγάζει τα γερασμένα φτερά του για να βγάλει νέα και να μπορεί να πετάει καλύτερα. Η φύση τον προτρέπει και τον καθοδηγεί πως να πετύχει την παράταση και την επιμήκυνση της ζωής του. Το ένα από τα δύο μέρη του καρπού των φυτών είναι το περικάρπιο, που φυλάει γερά το σπέρμα και εξασφαλίζει τη διασπορά του. Η φύση μπορεί να διατηρεί τη δύναμη της με την κατάλληλη διανομή της ύλης, με την κίνηση και την εξέλιξη της. Το κάθε είδος διαιωνίζεται παρά τους κινδύνους που το απειλούν. Η Αλκυόνη γεννά τα αυγά της στις παραθαλάσσιες περιοχές και θα κινδύνευαν να καταστραφούν αν οι άνεμοι δε θα σταματούσαν να πνέουν για επτά μέρες που χρειάζεται να τα κλωσήσει και άλλες επτά για να μεγαλώσει τους νεοσσούς της κατά τη διάρκεια του χειμώνα. Ο άυλος και αόρατος άνεμος γίνεται μέσο μεταφοράς διαφόρων σωμάτων και αντικειμένων καθώς και της θερμότητας και της υγρασίας σε άλλες περιοχές. Είναι ο φορέας του ήχου, παρέχει ενέργεια και είναι απαραίτητος για την αναπνοή και για τη μεταφορά των σπερμάτων από το μία περιοχή στην άλλη. Αλλά οι δεξιότητες της φύσης που είναι αρίφνητες και δεν έχουν τελειωμό, σκοπεύουν σταθερά στην προστασία και τη διαιώνιση των ζωικών και φυτικών ατόμων του κάθε γένους και φυλής.  Η φύση με τις τόσες δεξιότητες και τις ικανότητες της σε αιχμαλωτίζει και αξίζει να της παραδοθείς. Με τις υπερκόσμιες δυνάμεις της γίνεται το τελευταίο όριο της σκέψης που ο άξιος κοινωνός της αλήθειας, έχει μαθητεύσει σ’ αυτήν. Οι ικανότητες και η δεξιότητές της οδηγούν στο πλάτωμα εκείνους που τις έχουν ανακαλύψει. Η Γη στο φυσικό κόσμο είναι όπως το δέντρο που κάνει τα χρυσά μήλα στον Κήπο των Εσπερίδων. Οι αλήθειες της φύσης φωτίζουν το νου και οδηγούν προς τον δρόμο των γαλάζιων ονείρων. Σ’ ένα δρόμο που πάει να χαθεί και να σβήσει, από το σημερινό κατάφορτο με πίκρες, δειλό και ασταθή κόσμο, που δεν έχει τη σκόνη και το άρωμα της φύσης, που το ώριο της άρμα είναι γεμάτο με κάλλη και με αρετές.
Και που όσοι τις ξέρουνε και τις ζούνε θα σου ψάλλουνε πάντα ω φύση των αγγέλων τον αίνο. Και θα θέλουνε πάντα να γίνουνε ένα μ’ εσένα και ν’ ανεβούνε πάνω στο άρμα σου για να πάρουνε λίγη από τη σκόνη σου και το άρωμά σου. Να πάρουνε λίγη από τη χάρη και τη δύναμή σου την ατελείωτη την ουράνια και όπως ένας σοφός Έλληνας είπε, «κάλλιστον κόσμος, ποίημα γαρ Θεού». (Ωραιότατος ο κόσμος επειδή είναι έργο του Θεού.)
Το έργο του Θεού ας ευχηθούμε να παραμείνει όπως στην αρχέγονη χρυσή εποχή του. Και να συνεχίσει να φωτίζει ο πάμφωτος Ήλιος στη φύση για να εξαφανίσει από παντού το πυκνό σκοτάδι της αμάθειας και της δεισιδαιμονίας και να στερεωθεί η αρετή και ο σεβασμός στους φυσικούς και ηθικούς κανόνες της ζωής.
ΚΑΛΕΣ ΓΙΟΡΤΕΣ!