Ξεκίνησε στην Κορνουάλη της Νότιας Αγγλίας και τέλειωσε η Σύνοδος των G7 με προεδρεύοντα ως οικοδεσπότη τον Μπόρις Τζόνσον. Η Αγγλία είχε ξαναπροεδρεύσει το 2013. Η Σύνοδος των ισχυρότερων οικονομικά κρατών του κόσμου θεωρείται σημαντική, διότι πάντα λαμβάνονται αποφάσεις, ώστε να μη γίνονται λάθη, που συμβαίνουν στο παρελθόν. Επιχειρήθηκε να ληφθεί μέριμνα για καλύτερη ζωή μετά την ύφεση του 2008-2009 και την κρίση της πανδημίας, ένεκα της απώλειας δισεκατομμυρίων δολαρίων σε παγκόσμιο επίπεδο, αλλά και της απώλειας εκατομμυρίων θέσεων εργασίας.
Συμμετείχαν οι ΗΠΑ, το Ηνωμένο Βασίλειο, η Γαλλία, η Γερμανία, ο Καναδάς, η Ιταλία και η Ιαπωνία στους οποίους επικρατεί το δόγμα ότι σήμερα «κανείς δεν είναι ασφαλής, μέχρι όλοι να είναι ασφαλείς». Στο περιθώριο της Συνόδου παρευρέθηκε η Ευρωπαϊκή Ένωση με τους προέδρους Φον ντέρ Λάιεν της Ευρωπαϊκής Επιτροπής και Σάρλ Μισέλ του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου. Η ομάδα των G7 ιδρύθηκε το 1975 κατόπιν ενεργειών του Καναδά.
Αντιπροσωπεύει το 14% του πληθυσμού της γης, το ακαθάριστο προϊόν του οποίου φτάνει το 60% του παγκόσμιου πλούτου. Το 2008 προσετέθη η Ρωσία και έγινε G8, αλλά μετά τα γεγονότα της Κριμαίας διεγράφη και η «οικογένεια» ξανάγινε G7.
Οι αποφάσεις της Συνόδου δεν είναι δεσμευτικές για κανένα μέλος, όμως αποτελούν βαρύνουσα σημασία και προπομπό για θέματα που αφορούν άλλα παγκόσμια φόρα κυρίως τους G20. Στόχος του Μπάιντεν, όπως δήλωσε, είναι «η συσπείρωση των δημοκρατικών όλου του πλανήτη γύρω απ’ την Αμερική». Μετά την Κορνουάλη, ο πρόεδρος των ΗΠΑ μετέβη στις Βρυξέλλες για τη σύνοδο κρατών μελών του ΝΑΤΟ, όπου θα έχει διμερείς συναντήσεις με τον Έλληνα πρωθυπουργό και τον Τούρκο πρόεδρο σε μια περίοδο κρίσιμων εντάσεων.
Ένα θέμα που ετέθη από τον Μπάιντεν, σοβαρό, είναι η θέσπιση παγκόσμιου φόρου ύψους 15% από τις πολυεθνικές εταιρείες, ένεκα της αύξησης των δημοσίων δαπανών των κρατών απ’ την πανδημία. Ομοίως, επροτάθη από τον ίδιο να ισχύσει κατώτατη εργατική ωριαία αποζημίωση σε 7,25 δολάρια από 15 δολάρια που είναι σήμερα. Δηλαδή δίνουν από τη μία μεριά, παίρνουν από την άλλη. Το κεφάλαιο δεν χάνει. Το φάσμα των ανισοτήτων εξελίσσεται και η διανομή του παραγόμενου πλούτου κατανέμεται ανισομερώς, αναδεικνύοντας νέα γενιά χαμηλόμισθων.
Ωστόσο, οι ηγέτες των G7 αποφάσισαν να δώσουν σε 100 φτωχά κράτη ένα δισ. εμβόλια μέχρι τέλους 2020.
Ο Μπάιντεν που έχει ταχθεί υπέρ της άρσης της προστασίας των πατεντών, δεσμεύτηκε για 500 εκατομμύρια δόσεις της Pfizer εκ των πλεονασμάτων των ΗΠΑ, η Ε.Ε. και ο Τζόνσον από 100 εκατομμύρια, ενώ η Μέρκελ είπε ότι θα είναι και η Γερμανία αρωγός. Δήλωσε ότι «οι G7 θα πρέπει να αναδείξουμε ότι δεν νοιαζόμαστε μόνο για τον εαυτό μας, αλλά και για τους άλλους που δεν έχουν τη δυνατότητα να εμβολιαστούν, όπως οι αφρικανικές χώρες».
Συζητήθηκε η στάση της Δύσης απέναντι στη Ρωσία και το θέμα της ραγδαίας οικονομικής και στρατιωτικής ανάπτυξης της Κίνας. Ανακοίνωσαν παγκόσμιο σχέδιο υποδομών σε απάντηση του νέου «δρόμου του μεταξιού», που σχεδιάζει το Πεκίνο, το οποίο λέει ότι «η εποχή, που μια ομάδα χωρών υπαγορεύει τι πρέπει να κάνουμε, έχει παρέλθει».
Αν και οι οργανώσεις κατά της φτώχειας βλέπουν την προσφορά σταγόνα στον ωκεανό, τη θεωρούν «καλοδεχούμενη». Πιστεύω, όμως, ότι μ’ αυτόν τον ρυθμό εμβολιασμών «θα χρειαστούν 50 χρόνια, για να φθάσει ο λαός των πτωχών χωρών στο επίπεδο προστασίας των λαών των G7».
