Χάρη στους δραστήριους παράγοντες της αρχαιολογικής μας υπηρεσίας και του δασαρχείου αντιμετωπίστηκε ένα πρόβλημα άνω του μισού αιώνα. Από τα πρώτα χρόνια της δημιουργίας του Εθνικού Δρυμού Σαμαριάς ξεκινήσαμε μια προσπάθεια να σωθούν και να αναδειχθούν οι πέντε εκκλησίες μέσα στο φαράγγι, σαν ιστορικά μνημεία, αφού εκεί είχαν βρει κατά τους δύσκολους καιρούς καταφύγιο επαναστάτες και κυνηγημένοι μα και σαν μνημεία πίστης.
Κατά διαστήματα εκκλήσεις και δημοσιεύσεις για αρκετές φορές στον τοπικό Τύπο χωρίς αποτέλεσμα. Μια αρχική επέμβαση στην οσία Μαρία ήταν καταστροφική. Είχε βελτιωθεί η κατάσταση στον Άγιο Νικόλαο οπωσδήποτε και στον Άγιο Γεώργιο, από μέλη της οικογένειας Καλογεράκη γεννημένα στο φαράγγι αλλά τίποτα το συστηματικό. Μάλιστα τα πρώτα χρόνια δημιουργήσαμε μια ομάδα, μπορούμε να πούμε για συγκέντρωση χρημάτων, αλλά δεν προχωρήσαμε μήπως παρεξηγηθούμε κατά όποια χρηματική συμβολή. Ένα διάστημα στον Χριστό των Πορτών η κατάσταση ήταν σαν να πρόκειται για υπό κατεδάφιση λεηλατημένο χώρο. Το 1989 καθιερώσαμε το ετήσιο πανηγύρι της οσίας Μαρίας που είχε να λειτουργηθεί δεκαετίες. Συγχαρητήρια σε όλους τους συντελεστές.
