«Οι περισσότεροι άνθρωποι δεν θέλουν πραγματικά ελευθερία, επειδή η ελευθερία προϋποθέτει ανάληψη ευθύνης και οι περισσότεροι άνθρωποι τρέμουν την ανάληψη ευθύνης»
Ζίγκμουντ Φρόυντ
Η εποχή της πλασματικής ελευθερίας έχει εδραιώσει υπερήφανα τη θέση της σε όλα τα επίπεδα της ζωής μας. Ο λόγος, οι πράξεις, οι σκέψεις, τα συναισθήματα όλα σέρνουν βαριές αλυσίδες και θυσιάζονται στο βωμό μιας ψεύτικης ασφάλειας.
Η ελευθερία συνεπάγεται γενναιότητα και η γενναιότητα συνεπάγεται ανυπαρξία φόβου. Δεν μπορείς να φοβάσαι και να είσαι γενναίος. Αν λοιπόν αποφασίσεις να είσαι γενναίος, θα πρέπει να θάψεις βαθιά το συναίσθημα του φόβου. Δεν έχουμε πια να αποδείξουμε και να δείξουμε τίποτα άλλο πέρα από αυτή τη μικρή γενναιότητα μας. Αυτή είναι η παρακαταθήκη και η κληρονομιά που θα πρέπει να αξιώσουμε να αφήσουμε στα παιδιά μας. Οι παππούδες και οι προπαππούδες μας ξέρουμε πως ήταν γενναίοι. Εάν χρειαστεί θα πρέπει κι εμείς να φανούμε γενναίοι.
Το τίμημα της ελευθερίας που νομίζαμε ότι πληρώθηκε από κάποιους άλλους για λογαριασμό μας εχει έρθει στη λήξη του. Ο δικός μας αγώνας ξεκινά πάλι από την αρχή, μήπως μπορέσουμε να κάνουμε για τους επόμενους αυτό που έκαναν οι προηγούμενοι για εμάς. Μια μικρή ζωή, όπως είναι η δική μας, αξίζει να τη ζήσεις ελεύθερος.
Μια μικρή ζωή, όπως είναι η δική μας, αξίζει να τη ζήσεις χωρίς φόβο. Κανένας πολιτισμός δεν αναπτύχθηκε μέσα από την καταπίεση και τον φόβο. Καμία ζωή δεν δικαιώθηκε μέσα από την έλλειψη ελευθερίας. Δεν μπορεί το πολυτιμότερο αγαθό να γίνεται θυσία στο βωμό μιας αρρωστημένα ψεύτικης ασφάλειας. Δεν μπορεί να θυσιάζονται στοιχειώδεις ελευθερίες για μια μικρή σιγουριά. Η ελευθερία δεν είναι δικαίωμα αλλά υποχρέωση, είναι θέμα σεβασμού και οφείλουμε στον εαυτο μας πρώτα από όλα να παλεύουμε καθημερινά γι’ αυτήν.
Οι αξίες μας, οι πεποιθήσεις μας, κάθε φορά που τις αγνοούμε ή τις παραδίδουμε, παραδίδουμε ένα μέρος από τον εαυτό μας. Στην “Ασκητική” ο Καζαντζάκης θα γράψει. «Η ανώτατη αρετή δεν είναι να´σαι ελεύτερος, παρά να μάχεσαι για λευτεριά» και «Οταν πολεμάς για λευτεριά είσαι κιόλας λεύτερος».
Ο αγώνας λοιπόν, έστω κι ο μικρός καθημερινός αγώνας γι’ αυτά τα μικρά που δικαιούμαστε, γι’ αυτό το δικαίωμα της επιλογής που είναι μόνο δικό μας, προσδιορίζει την ελευθερία μας. Ένας ολόκληρος κόσμος βασίζεται στη διεκδίκηση αυτής της μικρής ατομικής ελευθερίας που γίνεται η βάση για εκείνη τη μεγάλη που κατακτά τη γη και ανυψώνει το ανθρώπινο είδος.
