Οι εμφύλιοι στην Ελλάδα

Άφθονα πατριωτικά έχουμε καμωμένα
όσον καιρό εζούσαμε σωστά κι αγαπημένα.
Απομακρύνανε σκλαβιά που ‘χαν πολλούς αιώνες
εδιώξανε τσι βάρβαρους αρχαίοι Μακεδόνες.
Μεγάλη δόξα είχανε άρχοντες Βυζαντίου
τη λευτεριά λατρεύουμε Έλληνες δια βίου.
Βένετοι και Ισλαμιστές τη χώρα μας σκλαβώσαν
τόσα, λαοί εγνώρισαν, κλάψανε και ματώσαν.
Η φιλική εσκέφτηκε τη λευτεριά να φέρει
για να μη μένει ο λαός σκλάβος και υποφέρει.
Αρχιξ’ αγώνας, λευτεριά καθημερνά απλώνει
ήρθε σε λίγο διχασμός, μαύρος που δυναμώνει.
Η Παναγιά που οδηγεί τα έργα των Ελλήνων
βοήθησε και γίνηκε, κυβέρνηση εκείνων.
Όμως δεν κράτηξε πολύ, έριδες μπαίνουν πάλι
τον κυβερνήτη σκότωσαν αγωνιστές μεγάλοι.
Αργότερα που γίνηκε κράτος σωστό σπουδαίο
πάλι η έχθρα μίλησε και χάλασε τ’ ωραίο.
Όσο κι αν κουραστώ ξανά το διχασμό να λέω
θαρρώ πως μας εγίνηκε συνήθεια πιστεύω.
Έπρεπε να θυμούμαστε ζημιές του (εμφυλίου)
κι αγαπημένοι να ‘μαστε οι Έλληνες δια βίου.