Αγνοεί ή παραβιάζει τους όρους παραχώρησης των ιστορικών κτηρίων στον λόφο Καστέλι;
Εύλογα ερωτηματικά και αμφιβολίες για τη νομιμότητα των ενεργειών της Συγκλήτου του Πολυτεχνείου Κρήτης -σήμερα αλλά και το 2017- προκαλούν τα έγγραφα που φέρνουν σήμερα στο φως της δημοσιότητας τα “Χανιώτικα νέα” (βλ. σελ. 7).
Από τα έγγραφα αυτά, γίνεται σαφές ότι τα κτήρια παραχωρήθηκαν (και δεν αγοράστηκαν όπως έγινε σαφές σε χθεσινό ρεπορτάζ των “Χ.ν.”) στο Πολυτεχνείο, αποκλειστικά για την ικανοποίηση των στεγαστικών του αναγκών. Επιπλέον, υπάρχει σαφής όρος, βάσει του οποίου το Ιδρυμα δεν νομιμοποιείται να εκχωρήσει τα κτήρια αυτά σε οποιονδήποτε, πόσω δε μάλλον σε μια ιδιωτική επιχείρηση που “οραματίζεται” ξενοδοχεία στην ιστορική ακρόπολη των Χανίων.
Δεν γνωρίζουν άραγε τα μέλη της Συγκλήτου αυτές τις δεσμεύσεις που έχει αναλάβει το ίδρυμα όταν του παραχωρήθηκαν τα ιστορικά κτήρια; Μόνο τις δεσμεύσεις έναντι των ξενοδοχειακών συμφερόντων αναγνωρίζουν; Μονάχα για αυτές μας μίλησαν στην πολυσέλιδη ανακοίνωσή τους, που έμοιαζε με τον κυνικό επικήδειο της χανιώτικης Ιστορίας.
Οσο κι αν επιχειρεί η Σύγκλητος να παρουσιάσει ως “μονόδρομο” την ξενοδοχοποίηση των ιστορικών κτηρίων στον λόφο Καστέλι, δεν πρέπει να ξεχνά ότι είναι απλά ένα διοικητικό όργανο, η σύνθεση του οποίου είναι αποτέλεσμα συσχετισμών και συγκυριών, όπως γίνεται σε όλα τα ελληνικά Πανεπιστήμια
Δώδεκα άνθρωποι δηλαδή, καθηγητές, ερευνητές, με δεδομένη επιστημονική γνώση και προσφορά, οι οποίοι τώρα εμφανίζονται ως οι μόνοι αρμόδιοι για να ορίσουν τις τύχες των κτηρίων στα οποία γράφτηκαν σημαντικές πτυχές της τοπικής ιστορίας. Διαγράφοντας ιστορικές δεσμεύσεις που έχει αναλάβει το Ιδρυμα, αδιαφορώντας για τις αντιδράσεις της κοινής γνώμης, προσβάλλοντας την ιστορική μνήμη αυτού του τόπου.
Πέραν του νομίμου των ενεργειών της, εν αμφιβόλω τίθεται και η ηθική των αποφάσεων αυτών. Κατά πόσο νομιμοποιείται ηθικά η Σύγκλητος αυτή, να πάρει μια απόφαση που θα ακολουθεί για πάντα το Πολυτεχνείο και θα καθορίσει τη σχέση του με την πόλη; Σήμερα αυτοί οι άνθρωποι διδάσκουν εδώ, αύριο η καριέρα τους θα τους φέρει σε ένα άλλο επιστημονικό ή διοικητικό μετερίζι. Δυσκολεύεται άλλωστε κανείς να βρει έναν Χανιώτη στη λίστα των 12 της σημερινής Συγκλήτου.
Αυτοί θα φύγουν, το Πολυτεχνείο όμως θα συνεχίσει να υπάρχει, να αλληλεπιδρά με την κοινωνία, όσο κι αν επιχειρείται να “ταμπουρωθεί” στο κτηριακό συγκρότημά του στα Κουνουπιδιανά, κοιτώντας… αφ’ υψηλού την πόλη και λαμβάνοντας αποφάσεις σε κλειστές συνεδριάσεις.
Αποφάσεις που παραβιάζουν τους όρους παραχώρησης των κτηριακών εγκαταστάσεων. Αποφάσεις, ενός οργάνου και όχι ενός Εκπαιδευτικού Ιδρύματος για το οποίο έδωσε και δίνει καθημερινά “μάχη” η τοπική κοινωνία, στηρίζοντας κάθε διεκδίκησή του. Αποφάσεις για τα Χανιά, χωρίς τη γνώμη των Χανιωτών.
Η ιστορία θα τους κρίνει όλους.
Μπράβο ! Συγχαρητήρια για την εξαιρετική δουλειά σας για τον λόφο Καστέλι !
Τα έγγραφα που ανακαλύψατε θα αλλάξουν την πορεία αυτής της θλιβερής ιστορίας !
Δεν θα έπρεπε ο πρώην πρύτανης και νυν υφυπουργός να παραιτηθεί πλέον ; Σκανδαλώδεις οι πράξεις του!
Η παραχώρηση γράφει “για καλυψη στεγαστικων ανσγκων” αλλα δεν αναφέρει οτι αποκλείεται απο δω κι έπειταη οποιαδήποτε άλλη χρήση, ούτε ότι θα αφαιρεθεί η κυριότητα όταν πάψει η ανάγκη τέτοιας στέγασης Και πράγματι για πολλά χρόνια καλυψε τις στεγαστικές του ανάγκες του, ενω σήμερα με την μεταφορα στις Κορακιές δεν υπάρχει πλέον αυτο το θέμα. Να σας κανω και τρεις ερωτήσεις: α) Η πρόταση του δήμου για βιβλιοθήκη είναι στεγαστική ανάγκη του Πολυτεχνείου; β) Η επι 16 χρόνια παράνομη κατάληψη του χώρου ήταν εκπαιδευτική διαδικασία που δεν παρέβαινε την σύμβαση; γ) Έχετε στοιχεία για το τίμημα που οπως λετε πηγε απο Υπουργείο σε Υπουργείο αν αφαιρέθηκε απο την κρατικη επιχορήγηση προς το ίδρυμα; Διότι με το δεδομένο της αυτοδιοίκησης των ανωτατων Ελπαιδευτικών ιδρυμάτων της χώρας εμένα η αποψη ότι δεν την χρεώθηκε το Πολυτεχνείο μου φαίνεται παράλογη
Σας ευχαριστώ
Και για να κανω καλυτερα κατανοητό το προηγούμενο σχόλιο με παράδειγμα:
Όταν παιρνομε δάνειο για στεγαστική αναγκη πρώτης κατοικίας γράφομε προφανώς τον σκοπό που το λαμβάνουμε . Αυτο προφανώς μετα που θα το ξεχρεωσουμε και δεν μας καλυπτει πια, δεν μας δεσμεύει να μην το εκποιήσουμε με γονικη παροχή πώληση ή ενοικίαση σε τρίτι
Και ενα ακομη σχολιο
Η συμβαση του 1984 εγινε μεταξυ δύο φορέων. Οπως και στα συμβολαια , οποιαδήποτε τροποποιητικη σύμβαση μεταξύ των ίδιων φορέων σήμρα, μπορει να αρει τις οποιεσδήποτε ασάφειες ως προς την περαιτερω χρηση των κτισματων . Για να μην κουραζεσθε αδικα
Σας ευχαριστώ και πάλι
Η “Χανιώτικη Ιστορία” την οποία επικαλείσθε, Κε Περάκη, τι ωφελήθηκε από την κατάσταση στο Ιτζεδίν και στα πολλά άλλα μνημεία του τόπου; Μήπως όπου διαχειρίζεται το δημόσιο, τα μνημεία ρημάζουν? Αφήστε τις συναισθηματικές κορώνες περί “ξενοδοχοποίησης” και “για΄πάντα” (είναι προφανές ότι δεν έχετε κατανοήσει τη σύμβαση leasing) και ενημερώστε μας: πόσο κοστίζει η αναπαλαίωση (όχι η βελτίωση) του κτηρίου της Μεραρχίας και αν είστε ΕΣΕΙΣ, ως φορολογούμενος πολίτης, διατεθειμένος να πληρώσετε ΠΕΡΙΣΣΌΤΕΡΑ στο κράτος για να το αναπαλαιώσει. Ξεκάθαρα και απλά.
Μάρκος Δασκαλάκης