Στον ψηφιακό κόσμο, έγραφε πριν κάποια χρόνια η τεχνο-κοινωνιολόγος Zeynep Tufekci σε άρθρο της στους New York Times, οι αλγόριθμοι μηχανικής μάθησης μαθαίνουν να καταλαβαίνουν τα χαρακτηριστικά των ανθρώπων που αγόρασαν ένα εισιτήριο ή μια ηλεκτρική συσκευή και να τους ταξινομούν (Tufekci, 2018). Οι αλγόριθμοι δηλαδή κατανοούν σιγά-σιγά την ανθρώπινη συμπεριφορά και κάνουν τις ανάλογες προτάσεις. Μάλιστα, φέρνοντας ως παράδειγμα το Youtube, η Tufekci επισημαίνει ότι όταν κάποιος ξεκινήσει να βλέπει ένα βίντεο για ένα θέμα, αυτά που του προτείνονται στη συνέχεια για το ίδιο θέμα αφορούν όλο και πιο ακραίες εκδοχές του, επιδιώκοντας να τον δελεάσουν.
Είτε, λοιπόν, λόγω της κακόβουλης χρήσης των προσωπικών μας δεδομένων, είτε εξαιτίας των αλγορίθμων της τεχνητής νοημοσύνης, το σίγουρο είναι ότι είμαστε εκτεθειμένοι. Και πιθανόν ματαιοπονούμε προσπαθώντας να αλλάξουμε τις μηχανές ή να επενδύσουμε στις αγαθές προθέσεις όσων βρίσκονται πίσω από αυτές. Εκεί που πρέπει να επικεντρωθούν οι προσπάθειές μας είναι στο να εκπαιδευτεί το κοινό να αλλάξει τον τρόπο που σκέφτεται, να εντρυφήσει στην παιδεία στα μέσα (media literacy) και να αντιληφθεί ότι οι δικές του επιλογές είναι αυτές που θα του προσφέρουν καλύτερη ενημέρωση και κυρίως προστασία από την κακόβουλη χρήση των προσωπικών του δεδομένων. Εκτός αν δεν την επιδιώκει και επιμένει να αναζητά διαρκώς αλλού ευθύνες.
