Όταν γεννηθείς στην ομορφιά του χωριού, όταν τη ζήσεις και την περπατήσεις από τα παιδικά σου χρόνια, δεν μπορείς να την αποχωριστείς ,μα ούτε και να ζεις μακριά της για πολύ καιρό.
Τα αρώματα της άνοιξης από τα λουλούδια, τα φυτά και τα δέντρα μεθούν ολόκληρη τη φύση και την κάνουν να φαίνεται σαν να είναι τρελά ερωτευμένη. Η ζεστή αγκαλιά του ήλιου ξυπνά ζώα, φυτά μα και ολόκληρη τη φύση από τον βαθύ χειμωνιάτικο ύπνο. Ένας λήθαργος διαρκείας που νομίζεις ότι κάθε Ζωή δεν θα μπορούσε να ξεφύγει από το βάρος του. Την άνοιξη δεν χορταίνεις να παρατηρείς,να ακούς και να περπατάς. Να βλέπεις τις μέλισσες και τα σκαθαράκια αχόρταγα να ρουφούν το νέχταρ των λουλουδιών με το μέλι που χαρίζουν. Είναι μια από τις πηγές Ζωής της επίπονης εργασίας τους που ανταμείβετε. Τα λουλούδια, τα καινούργια φύλλα,τα αρώματα και οι τρυφεροί βλαστοί των δέντρων με των φυτών, στέλνουν μηνύματα Ζωής και αναγέννησης επίμονα, ολόγυρα παντού.Τη διήγηση χαράς που σου εκμηστηρεύουνται παρατηρώντας τα, καταλβαίνεις και νιώθεις την ανάγκη να συμμεριστείς τα συναισθήματα τους και να δεχτείς τη χαρά που σου σκορπούν και σου χαρίζουν και προσφορές, χωρίς να ζητούν ανταλλάγματα και πληρωμές. Απλωμένος είναι ένας απέραντος πλούτος ομορφιάς, με χρώματα και με μεθυστικά αρώματα που συνθέτουν συναισθήματα και εικόνες που όσες φορές και αν θα τη ζήσεις είναι σαν και πρώτη φορά.
Όταν βλέπεις να ανοίγουν τα κρινάκια στη γη αισθάνεσαι να σου λένε και καινούργια μυστικά, που πάντα σε γεμίζουν με ιδέες, όνειρα και σε βοηθούν να βλέπεις τη πραγματικότητα. Σε κάνουν να φιλοσοφείς τη Ζωή κάθε φορά διαφορετικά να βγάζεις συμπεράσματα, να αναζητάς και να αγκαλιάζεις ότι είναι γύρω σου με αγάπη και στοργή. Η απέραντη ομορφιά, τα τραγούδια του νερού υπόσχονται αναγέννηση και ζωή.
Το μαγευτικό λάλισμα των πουλιών όταν χτίζουν τις φωλιές τους ή όταν έχουν μωρά, προσπαθούν να σε παρασύρουν να βρεις τον τρόπο έκφρασής τους και να τραγουδείς μαζί τους, για να συμμεριστείς τη χαρά και τον ενθουσιασμό τους για όλα όσα η φύση τους χαρίζει. Και αν το βλέμμα σου μείνει απλανές, βλέπεις ολόκληρη τη Ζωή τριγύρω σου να χορεύει στον γιορταστικό δικό της ρυθμό και να μεταδίδει ατέλειωτη χαρά. Και μετά τον τρελό έρωτα που παρασύρεται η φύση την άνοιξη, έρχεται το καλοκαίρι, που φυτά και δέντρα φορτωμένα με καρπούς κάνουν τον κύκλο τους για τα καινούργια φυτά που η γη αναλαμβάνει αυτή την υποχρέωση με στοργή και σοφία.
Τα πρώτα μηνύματα η φύση τα παίρνει δειλά-δειλά., ότι πρέπει να αναπαύεται το φθινόπωρο. Μετά το ξεσήκωμα της άνοιξης και του καλοκαιριού και της χαράς, τα σκηνικά παίρνουν μια άλλη επιβλητική όψη, που έρχεται με τη σειρά του ο χειμώνας να την ολοκληρώσει. Ο κύκλος των εποχών, ο κύκλος της Ζωής, φορτωμένος δώρα και υποσχέσεις παίρνει και δίνει μηνύματα με μοναδική απαίτηση, του σεβασμού για τους απαράβατους νόμους της φύσης. Για τις αρμονικές ισορροπίες. όταν η φύση δεν μπορεί να κρατηθεί άλλο και θέλει να τα πει όλα, να υμνήσει και να εξιστορήσει την ιστορία της, για το κάθε ένα που συμπληρώνει την ομορφιά και την αρμονία της. Θα πρέπει για να την καταλάβεις συναισθηματικά να σου αγγίξει την καρδιά και την ψυχή. Οι εκμυστηρεύσεις, οι αγωνίες με τη στοργή που νιώθει όταν το δέος και ο σεβασμός που επιβάλλει εφαρμόζεται.
Η γλώσσα διήγησης που έχει ο κόσμος της φύσης έχει τη δύναμη να σε στριφογυρίζει σε όλες τις εποχές. Να μπορείς να ζεις και να οραματίζεσαι γεγονότα και συμβάντα που έχουν αφήσει καθοριστικές μνήμες ημερών που παραδειγματίζουν και οδηγούν φωτεινά στους κόσμους της κάθε εποχής. Μετά από χρόνια η φύση φιλοσοφεί και διηγείται μυστικά, καλά φυλαγμένα σαν αληθινά παραμύθια. Χωρίς να παρασύρει και να παραπλανεί. Ο απόηχος των εκμηστηρεύσεων που διηγείται για πολέμους, νίκες, με συνθήκες Ζωής, έρωτες και συγκινήσεις, πανηγύρια, με γιορτές για θυσίες, γάμους, θανάτους και ξεχωριστών γεγονότων, που σημάδεψαν εποχές τόπους και ανθρώπους.
Δεν σταματά να διηγείται και όταν έχεις τη δύναμη και την υπομονή να την παρατηρείς, να την ακούς και να την αγαπάς, είναι το αντάλλαγμα πληρωμής που παίρνεις. Που είναι αναντικατάστατα λάφυρα που δεν μπορείς να τα βρεις πουθενά αλλού. Το χαράκι διηγείται τα λόγια από το γράμμα της κοπελιάς του παληκαριού που το διάβαζε ξανά και ξανά, όταν καθόταν για να ξεκουραστεί. Ήταν η μόνη δικιά του στιγμή που ένιωθε την αγκαλιά της να τον σφίγγει και να του επαναλαμβάνει τους αιώνιους όρκους αφοσίωσης. Και με ανανεωμένες τις δυνάμεις και ευτυχισμένο για να συνεχίζει τη δύσκολη πορεία της αποστολής του στη ζωή. Όταν τα πουλιά επαναλαμβάνουν τα τραγούδια και τις μελωδίες από τις ξεχωριστές στιγμές της ζωής καταλήγουν στο τέλος όμως και στο κάλεσμα για το ταίρι που επίμονα αναζητούν για οικογένεια και συντροφιά.
Οι μυρωδιές, το χώμα, το νερό, ο ίσκιος των δέντρων μεθούν με ευχαρίστηση, αποκομίζουν, ξεκουράζουν και κάνουν να ονειρεύονται αυτούς που βρίσκουν καταφύγιο ηρεμίας κάτω από τη σκέπη και το χάδι τους.
Χρώματα με λουλούδια μεθυστικά σε παρασύρουν να ζεις και να χαίρεσαι στιγμές χαράς όλης της πλάσης ολόγυρα. Με τ’ αποθέματα ψυχής να γίνονται σε όλα αυτά φωτεινοί ορίζοντες απέραντοι. Οι ψίθυροι των δέντρων, το κατρακύλισμα του νερού των πηγών, οι επικοινωνίες των διάφορων ζώων, το τραγούδι των πουλιών με τις διάφορες φωνές, όλοι οι ήχοι της φύσης και ο κάθε ένας χωριστά λένε τη δικιά τους ιστορία, αφήνουν το δικό τους μήνυμα , τη μελωδία τους που εκδηλώνει τη χαρά ή τη λύπη τους. Ο απόηχος όλων μαζί ανεβαίνει και καταλήγει στο άπειρο της ομορφιάς του ουρανού. Και όλος αυτός χορός της πορείας της Ζωής αφήνει σπόρους με άσφαλτα φύτρα από το παρελθόν για το μέλλον και το σήμερα..
*Η Μαρία Νίκ. Γρρυφάκη είναι Συγγραφέας Μέλος της Λογοτεχνικής Παρέας Χανίων
