Η ψυχραιμία στα Χανιά είναι η υπέρτατη αρετή στις ώρες της κρίσης που περνάμε με τα έκτακτα περιοριστικά μέτρα για την Covid.
Και αν η ψυχραιμία είναι φίλη τούτες τις ώρες, φιλτάτη είναι η αλήθεια για τα γενεσιουργά αίτια αυτής της κρίσης με τη μολυσματική ασθένεια.
Οι τοπικοί ηγήτορες ελιάζοντο αμέριμνοι με την πανδημία, για να πουν μετά «είδατε βρε, ήλθαμε να σας σώσουμε».
Οι αντιεμβολιαστές, ηθικά ορμώμενοι από την ταλαιπωρία της ψυχικής παλινδρόμησης έπιασαν τις ρούγες στα Χανιά… και κάθε ημέρα είχαμε τριψήφιο αριθμό κρουσμάτων.
Δεν γνωρίζω (ο αδαής) ποιο μαθηματικό μοντέλο αναλύουν οι λουόμενοι και αυτοί που λιάζονται στα Χανιά, αλλά μάλλον ο κ. Χαρδαλιάς κατάλαβε ότι τα νούμερα μας διέψευσαν και δεν βγαίνουν. Και όταν δεν ευημερούν οι αριθμοί, δεν ευημερούν και οι άνθρωποι.
Αναρωτιέμαι στεντόρεια αν η τοπική Αυτοδιοίκηση των Χανίων είναι πυλώνας ασφαλείας για τη Δημόσια Υγεία του τόπου.
Αντιλαμβάνεστε ότι μέσα σε αυτήν τη λαίλαπα, η τοπική Αυτοδιοίκηση οφείλει να συνδράμει την επίσημη πολιτεία, να βγει στο ξέφωτο.
Ακόμη θυμούμαι τη χαρά στο πρόσωπο τους, όταν έβγαιναν φωτογραφία σε μια παράσταση στο θέατρο της Ανατολικής Τάφρου.
Στις παρυφές της ορθοφροσύνης κινούνται κάποιοι στα Χανιά. Εύχομαι να μην το μετανιώσουν…
Κανείς δεν φταίει για τα περιοριστικά μέτρα· φταίει και πάλι ο Χατζηπετρής.
Μην αγχώνεστε, τα κρούσματα προέκυψαν από τα έγκατα της γης των Χανίων.
