Οι εθνοπατέρες και η Δημοκρατία μας

Μπορεί στη Ρώμη να υπάρχουν δικασταί, στην Αθήνα όμως είναι βέβαιον πλέον, ότι υπάρχουν “Βολευτές”.
Μάρτυρες για πολλοστή φορά των τραμπουκισμών… συγγνώμη, διαξιφισμών ήθελα να πω… μεταξύ των εθνοπατέρων μας, στη συζήτηση στη Βουλή.
Είναι προφανές πλέον, ότι η νέα κουλτούρα που επικρατεί στον ναό της Δημοκρατίας, είναι της αυτοπροβολής μέσω κουτσαβακισμών και ύβρεων.
Ο εθνικός τσαμπουκάς, έχει επιβληθεί πλέον στο ελληνικό κοινοβούλιο… εκεί που κανονικά θα έπρεπε να αντιμάχονται οι πολιτικές ιδεολογίες και να αναμετριούνται τα οράματα και οι στόχοι των πολιτικών παρατάξεων.
Αντί οι πατέρες του έθνους να δίνουν το παράδειγμα σε εμάς τους υπηκόους, κάνουν ό,τι μπορούν για να μας απομακρύνουν… κυρίως τους νέους… από τα κοινά.
Άξιος ο μισθός τους, γιατί ήδη το κατάφεραν: οι νέες γενιές να μη θέλουν να ασχοληθούν με την πολιτική και τα κοινά, γιατί έχουν σιχαθεί τέτοιου είδους συμπεριφορές.
Και μια και μιλάμε για τον ναό της Δημοκρατίας και την ποιότητα των πολιτικών ανδρών:  Δεν θα έπρεπε να υπάρχει ένα ηθικό και αξιακο πλαίσιο, για να κινούνται; Δεν θα έπρεπε να υπάρχουν κάποια όρια, τουλάχιστον να μην ρυπαίνουν τ’ αυτιά μας;
Δεν θα έπρεπε να τους υπενθυμίζουμε κατά καιρούς, ότι βρίσκονται εκεί για να ικανοποιούν τις ανάγκες της κοινωνίας και όχι τα προσωπικά τους συμφέροντα;