«Αν θέλαμε απλώς να ήμασταν ευτυχισμένοι, θα ήταν πολύ εύκολο. Αλλά θέλουμε να είμαστε πιο ευτυχισμένοι από τους άλλους και αυτό -σχεδόν πάντα- είναι δύσκολο, μιας και τους νομίζουμε πιο ευτυχισμένους από ότι είναι».
Μοντεσκιέ
Φαίνεται ότι τα αγαθά αυτής της γης είναι τόσο άνισα μοιρασμένα. Το γεγονός όμως, ότι υπάρχουν πλούσιοι και φτωχοί, είναι μέσα στα σχέδια και αντανακλά τη σοφία του Θεού, διαφορετικά δεν θα μπορούσε να εξηγηθεί το πόσο μεγάλη και αφόρητη απόσταση υπάρχει στη ζωή των ανθρώπων. Άλλωστε και γι’αυτό επιτρέπετε να υπάρχουν τέτοιες σχέσεις ανάμεσα στους ανθρώπους, επειδή διαφορετικά θα τους ήταν πολύ δύσκολο ή μάλλον αδύνατο να εκπληρώσουν τον αληθινό στόχο της ζωής τους. Φανταστείτε λοιπόν ότι κάθε άνθρωπος, ήδη από τη γέννηση του είχε τα πάντα, έτσι ώστε να μην χρειάζεται το παραμικρό από κάποιον άλλο. Σύντομα θα ζούσε όπως τα ζώα του δάσους και τα πουλιά. Αυτά δεν χρειάζονται να χτίσουν μεγάλα σπίτια, δεν χρειάζονται να αποταμιεύουν χρήματα, ούτε έχουν ανάγκη να καλλιεργούν χωράφια ή αμπέλια και ούτε ακόμα να φροντίσουν για τα ρούχα τους. Αν μάλιστα είχαν στις σπηλιές και στις φωλιές τους την απαραίτητη καθημερινή τροφή, τότε δεν θα της εγκατέλειπαν ποτέ, παρά θα έμεναν ήσυχα και ακίνητα, τρώγοντας σαν τους πολύποδες στον βυθό της θάλασσας. Επειδή όμως τα ζώα για να ζήσουν, πρέπει να αναζητήσουν την τροφή τους, αναγκάζονται να είναι πολύ κινητικά και ξεκουράζονται μόνο αφού έχουν βρεί όσα χρειάζονται για να χορτάσουν.
Ο Θεός συνεπώς, ενήργησε πιθανόν, με μεγάλη σοφία με το να μοιράσει πολύ άνισα στους ανθρώπους αυτής της γης τα λίγα επίγεια αγαθά και να δώσει στους ανθρώπους επίσης διαφορετικά χαρίσματα κα ικανότητες. Έτσι ο ένας άνθρωπος είναι απόλυτα απαραίτητος και απόλυτα συνδεδεμένος με τον άλλο. Ούτε ο φτωχός μπορεί να ζήσει χωρίς τον πλούσιο, ούτε ο πλούσιος χωρίς τον φτωχό. Ο πλούσιος ιδιοκτήτης χρειάζεται διαφόρους ανθρώπους για να του κάνουν τις δουλείες του και να αμείβονται. Δεν θα μπορούσε διαφορετικά να λέγεται πλούσιος, γιατί τι διαφορά θα είχε από τον φτωχό που τα κάνει όλα μόνος του; Μπορεί να ζήσει κάποιος πλούσιος εάν δεν έχει στη δούλεψη του, την καθαρίστρια, το χτίστη, το σιδηρουργό, τον κάθε είδους μάστορα αλλά και πολλούς άλλους ακόμα; Έτσι ο ένας ζει από τον άλλο, γιατί ο ένας υπηρετεί τον άλλο. Όπως ο φτωχός υπηρετεί τον πλούσιο έτσι κι ο πλούσιος υπηρετεί τον φτωχό.
Μόνο με τον τρόπο αυτό μπορεί το ανθρώπινο γένος να διατηρηθεί πάνω στη γη και να φθάσει, ασκούμενο στην υπηρεσία, τον αιώνιο στόχο της πνευματικής τελειότητας. Στόχος, ο οποίος είναι και ο μοναδικός που εξυπηρετεί η ζωή του ανθρώπου επάνω στη γη. Η ανθρωπότητα βέβαια, θα μπορούσε, να βρίσκεται σε πολύ καλύτερη κατάσταση, αφού τα αγαθά αρκούν για όλους. Το γεγονός ότι υπάρχει, ειδικά στις μέρες μας, αυτή η τρομακτική ανισότητα – δημιούργημα των ανθρώπων- οφείλετε στην τόσο υπέρμετρη πλεονεξία, αδηφαγία και αρχομανία. Το ότι κάποιοι έχουν ξεχάσει κα ξεπεράσει την ιδέα του δίκαιου και του άδικου, του καλού και του κακού και έχουν χάσει το μέτρο του διαχωρισμού μεταξύ των δύο, δεν τους απαλλάσσει από τις μεγάλες τους ευθύνες. Αυτοί όμως πάντοτε δοκιμάζονται σκληρά από τον Θεό και συνήθως τιμωρούνται ήδη σε αυτήν την γη, ενώ η περιουσία που με άδικο τρόπο δημιούργησαν και νομίζουν πως θα διατηρήσουν, χάνεται στην αμέσως επόμενη γενιά.
