Πολλοί συνάνθρωποί µας έχουν ως τάµα να επισκεφθούν τους Αγίους Τόπους για να νιώσουν το θείο και να ικανοποιήσουν το θρησκευτικό τους συναίσθηµα.
Το δικό µου καλοκαιρινό τάµα είναι να επισκεφθώ τα Ρούστικα κάθε καλοκαιρινό Αύγουστο, για να συναντήσω δυο πολύτιµους φίλους που γνωρίζω από το 1983, όταν ήµουν υπεύθυνος του γραφείου Τύπου της µόνιµης Ελληνικής Αντιπροσωπείας στο Συµβούλιο της Ευρώπης. Πρόκεται για την Jeannette et Pierre Boulay.
Την Ζανέτ και τον Πιερ Μπουλέ απο προάστιο του Στρασβούργου το Σιλτιχάϊµ. Η Ζανέτ διετέλεσαι καθηγήτρια κλασικής φιλολογίας και µια περίοδο ήταν επί κεφαλής 25.000 καθηγητών και επιστηµόνων που αγωνιζόταν για τη διατήρηση της διαδασκαλίας των Αρχαίων Ελληνικών και των Λατινικών στη γαλλική εκπαίδευση. Ο Πιερ διετέλεσαι καθηγητής αγγλικής φιλολογίας και όταν τον γνώρισα στο Συµβούλιο της Ευρώπης ήταν εκπρόσωπος των οργανισµών και συλλόγων για την υπεράσπιση τνω Ανθρωπίνων ∆ικαιωµάτων. Φιλοµαθέστατοι, φιλότιµοι, φιλόξενοι και λάτρεις της Ελλάδας, όπου έρχονται από το 1979. Η Ζανέτ είναι και εξαίρετη µαγείρισσα, γιατί στο σπίτι τους έχω φάει τον καλύτερο µουσακά που έχω φάει έως τώρα αλλά και την καλύτερη τοπική σπεσιαλιτέ την Σουκρούτ. Στα Ρούστικα έρχονται κάθε καλοκαίρι από το 2003. Τους τα είχε συστήσει το µέλος των “Φίλων του Λουξεµβούργου” και δυναµικό στέλεχος τότε του τοπικού τουρισµού, ο Χάρις Κακουλάκης το 2001.
Τότε που η κυρία Μπουλέτ είχε συµµετάσχει στο Παγκόσµιο συνέδριο για την ελληνική γλώσσα που είχε οργανωθεί στις Γούβες από την δευτεροβάθµια εκπαίδευση Ηρακλείου µε διευθυντή τότε τον δραστήριο και ικανό Παντελή Μπικάκη σε συνεργασία µε το γραφείο Τύπου της ελληνικής πρεσβείας στο Λουξεµβούργο. Και δεν έρχονται κάθε καλοκαίρι µόνο αυτοί αλλά και τα παιδιά τους και τα εγγόνια τους. Η κόρη τους µάλιστα Άννα διευθύντρια σε γαλλικά λαοφιλή περιοδικά και πρώην δηµοσιογράφος στη Liberation και ο σύζυγος και συνάδελφός της στην ίδια εφηµερίδα Φιλίπ έχουν κτίσει ένα θαυµάσιο σπίτι στα Ρούστικα όπου περνούν αρκετές ηµέρες µες στο χρόνο, µόνοι τους, µε τα παιδιά ή µε φίλους τους. Εκεί ήταν και φέτος ο γιος τους Νικόλας µε τη σύζυγό του Στέλλα και τα παιδιά τους, δικηγόροι και οι δύο στο Παρίσι.
∆εν πηγαίνω να τους δω µόνο εξ αιτίας της αγάπης τους για τη χώρα και τον τόπο µας, αλλά και γιατί κάθε φορά κάτι καινούριο έχω να µάθω για την περιοχή. Στην ιστοσελίδα µάλιστα του συλλόγου Αλσατία -Κρήτη www.alsace-crete:eu και ιδιαίτερα στο πλέον των 500 σελίδων ηλεκτρονικό βιβλίο αφιερωµένο στη γνωριµία της Κρήτης, υπάρχει ένα κεφάλαιο αφιερωµένο στα Ρούστικα που έχει συντάξει η φίλη µας η Ζανέτ.
Αξεδίψαστοι σε γνώση και µάθηση σκέφτηκα αυτή τη φορά πως θα εκτιµούσαν πολύ µια επίσκεψη στο Μουσείο της Τυπογραφίας του Γιάννη και της Ελένης Γαρεδάκη. Ετσι το περσµένο Σάββατο το πρωί επισκεφθήκαµε αυτό το κόσµηµα για τα Χανιά, την Κρήτη και την Ελλάδα. Χάρις στην εξαίρετη ξεναγό κυρία Μυρτώ Κοντοµιτάκη πέρασαν δυο ώρες να ακούν και να ρωτούν για όλα εκείνα τα θαυµάσια για την ιστορία της Τυπογραφίας και και τη µοναδική ιστορία Γραφής του τυπογράφου- καλλιτέχνη Αντώνη Παπαντωνόπουλου και τις εν γένει ποικίλες και παιδαγωγικές δραστηριότητες του Μουσείου. Πριν από την επίσκεψη τους είχα δώσει να διαβάσουν το γαλλικό κείµενο που είxα γράψει για το Μουσείο και που είχε δηµοσιευθεί στο πολιτιστικό ένθετο Kulturissimo της καθηµερινής εφηµερίδας του Λουξεµβούργου Tageblatt. Ακούοντας και τα όσα τους είπε η προικισµένη ξεναγός Μυρτώ Κοντοµιτάκη, άρχισαν να διατυπώνουν µια σειρά ιδέες για συνεργασίες µε πνευµατικούς φορείς στους οποίους συµµετέχουν στο Στρασβούργο. Ο κύριος Πιερ ανέλαβε να στείλει τις ιδέες και τις προτάσεις αυτές γραπτά στη διευθύντρια και ξεναγό κυρία Κοντοµιτάκη.
Επί τέλους κι εγώ κάτι τους έµαθα ως ένα µικρό αντάλλαγµα των όσων µου µαθαίνουν κάθε φορά που τους επισκέπτοµαι.
Για µένα ήταν ακόµα µια επίσκεψη στο θαυµάσιο αυτό Μουσείο για το οποίο µια επίσκεψη δεν είναι καθόλου αρκετή. Κάθε φορά σου αποκαλύπτει και κάτι καινούργιο, ύµνο στην ανθρώπινη διάνοια, δηµιουργία, µεγαλείο και µνήµη. Άλλωστε δεν είναι τυχαίο ότι δεκάδες σχολεία από την Κρήτη, την Ελλάδα και το εξωτερικό το επισκέπτονται συνεχώς. Μετά από εµάς άλλωστε µια µεγάλη παρέα µε νέους αλλά και από τις υπόλοιπες ηλικίες µας διαδέχθηκε και ξενάγησε η δηµοσιογράφος κυρία Ελένη Φουντουλάκη.
Το να περνάς δυο µέρες µε τους εξαίρετους αυτούς φίλους είναι µια πραγµατική απόλαυση και τόνωση της αλληλοεκτίµησης, του αλληλοσεβασµού και της φιλίας. Μια µοιρασιά που όσο τη µοιράζεσαι πλουταίνεις και αυξάνεται.
