Στον περίγυρο μας: Διαλογιζόμαστε:
Στην αμάθεια υπάρχει άγνοια. Στις γνώσεις διαφαίνονται εγωισμοί. Το εγώ, τα ξέρω αυτά, φωτογραφίζει άγνοια και εγωισμό μαζί. Το εγώ, γνωρίζω λίγα απ’ αυτά που πρέπει, εκδηλώνει δίψα για μάθηση και μετάδοση αυτών που μαθαίνει, για να τα μάθουν και άλλοι που αγνοούν. Με την απόκτηση και τη μετάδοση των γνώσεων, συμβάλλεις στον δικό σου γνωστικό εμπλουτισμό και σ’ αυτούς που το μεταδίδεις για την παρά πέρα προώθηση τους.
Με τη συμμετοχή μας στις διασταυρώσεις των απόψεων γινόμαστε από αδιάφοροι, ενεργοί πολίτες στα κοινά ζητούμενα. Ο σεβασμός στις απόψεις των άλλων, οδηγεί στην αναζήτηση της αλήθειας μέσα από τις αντιφάσεις του διαλόγου. Οι προθέσεις για συγκλίσεις απόψεων προσεγγίζουν την πραγματικότητα των γνωστικών μας υποδομών. Στην τάση ένταξης του υποκειμενισμού στον αντικειμενισμό, ξεδιπλώνονται πειστικά λόγω και έργω οι συμπεριφορές μας. Τα λεγόμενα με τα πραττόμενα σαν ταυτίζονται πείθουν πιο εύκολα τους διαφωνούντες για αλήθειες. Εάν άλλα λέγονται και άλλα πράττονται, τότε οι λέγοντες, οι ομιλούντες αξιοποιούν την τεχνική τους γνώση στο ψέμα διαστρεβλώνοντας τις αλήθειες.
Σ’ αυτές τις συμπεριφορές υπάρχει ολόκληρη επιστήμη. Η τεχνική στην πολιτική κατεύθυνση. Κάποιος στον περίγυρο μας, με θυμό, ίσως τραβηγμένα, λέει: ο κοινοβουλευτισμός, όπως εκφράζεται, φωτογραφίζει πολιτική αναρχία, ακούγοντας, αποσπασματικά ομιλίες βουλευτών. Κάποιοι φλυαρούν με ειδικό σκοπό να ξεγελούν τον λαό.
Κάποιοι άλλοι ορθώνουν το ανάστημα τους, προσπαθώντας να διασώσουν το κύρος του κοινοβουλευτισμού. Εμείς, πολλοί δυστυχώς παρακολουθούμε τις φλυαρίες και αρρωσταίνουμε. Στον αντίλογο της φλυαρίας από τους ορθώνοντας το ανάστημα τους, προβληματιζόμαστε. Από τις συγκρούσεις των αντιφάσεων, θα διαφανεί κάποιο φως προς θετική για εμάς κατεύθυνση, ίσως, εάν εμείς, τολμήσουμε την αλλαγή.
Συνέχεια στους διαλογισμούς μας
Στην αμάθεια: Ο αμαθής παραμένει απαθής
Η στον περίγυρο μας υπάρχουσα αμάθεια ξεδιπλώνεται από μερίδα συνανθρώπων μας, που είναι αδιάφοροι χωρίς να το διαισθάνονται. Οι ίδιοι παραμένουν μακριά από τα κοινωνικά δρώμενα χωρίς επίγνωση. Ο λόγος της αναφοράς μου είναι για πολλούς συνταξιούχους της τρίτης ηλικίας. Όταν οι συντάξεις μειώνονται, τα έξοδα της καθημερινότητας αυξάνονται, τα φάρμακα και τα της υγείας αγαθά μετατρέπονται σε κερδοφόρα εμπορεύματα, ισχυρίζονται κάποιοι, ότι διανύουμε περίοδο κρίσης.
Η κρίση φέρνει άλλη κρίση, οικονομική και αξιακή. Απ’ αυτήν κάποιοι κερδίζουν κάποιοι χάνουν. Κάποιοι συσσωρεύουν πλούτο, που είναι ολίγοι στον αριθμό, αλλά με γνώσεις στο σχεδιασμό των κινήσεων τους. Οι άλλοι, οι πολλοί στον αριθμό, βλέπουν να χάνονται τα εισοδήματα τους, να περνούν στους ολίγους και να αδυνατούν να σχεδιάζουν κινήσεις υπεράσπισης, των δικών τους συμφερόντων.
Η αλήθεια και το ψέμα είναι οι αντιφάσεις της καθημερινότητας μας. Η διάχυση της αλήθειας απαιτεί γνώσεις με τεκμηρίωση και διαβλέψεις με πειστικά χαρακτηριστικά. Το ψέμα οικοδομείται στην τεχνική παραπλάνηση της αλήθειας, καλύπτοντας τις υποκειμενικές τους επιδιώξεις, οι έχοντες γνώσεις και προσωπικά συμφέροντα. Το ψέμα λέγεται απ’ αυτούς που έχουν σπουδάσει την τεχνική μετάδοση του λόγου και απευθύνεται σ’ αυτούς που έχουν άγνοια να το διαχωρίσουν από την αλήθεια.
Οι έχοντες άγνοια που παραμένουν αμαθείς, ενώ διακατέχονται από καχυποψίες, συνεχίζουν να είναι ευάλωτοι στις παραπλανήσεις, από τους έχοντες συμφέροντα προσωπικά. Είναι αδρανείς στην κοινωνική προσφορά για τα δικά τους οφέλη. Οι συνταξιούχοι, που θα πρεπε να έχουν εμπειρίες για τα συμβαίνοντα σε βάρος τους και να αντιδρούν στις πολιτικές επιλογές, ζουν αδιάφοροι. Αφήνουν κάποιους άλλους να φροντίζουν γι’ αυτούς χωρίς αυτούς, παρ’ ότι στην καθημερινότητα τους πηγαίνουν από το κακό στο χειρότερο και μεταξύ τους διαμαρτύρονται. Οι αδρανείς καλούμαστε να γίνουμε ενεργοί σε δράσεις, για να ελπίζουμε.
Να μάθουμε ότι η ζωή απαιτεί γνώσεις και δράσεις.
