Μία εβδομάδα πριν από τις εκλογές της 21ης Μάη και με αφορμή τη γιορτή της μητέρας επιλέγουμε να απευθυνθούμε στις γυναίκες της εργατικής λαϊκής οικογένειας οι οποίες μαζί με τους εργαζόμενους συντρόφους τους αποτελούν την κινητήριο δύναμη της ιστορίας. Μία δύναμη η οποία μπορεί και πρέπει να τραβήξει μπροστά, μία δύναμη η οποία θα πρέπει, στη δεδομένη στιγμή, να δώσει τρόπο στην οργή στηρίζονταςτο ΚΚΕ. Γιατί, απλά, σε αντίθεση με τα αστικά κόμματα το ΚΚΕ κοιτάζοντας στα μάτια τις μητέρες, τις εργαζόμενες, τις άνεργες, τις αυτοαπασχολούμενες, τις συνταξιούχους, τις φοιτήτριες, τις αγρότισσες, τις πρόσφυγες και τις μετανάστριες στέκεται με υπερηφάνεια μπροστά τους, υποκλίνεται στο μεγαλείο τους, στο μεγαλείο της γυναίκας – αγωνίστριας του καθημερινού μόχθου και δηλώνει ότι την επόμενη μέρα των εκλογών, όπως και την προηγούμενη, όπως πάντα θα καταθέσει όλες τις δυνάμεις του για να μπορέσουμε να πάρουμε ανάσες στο τώρα, αλλά και για να οραματιστούμε και να οργανώσουμε την κοινωνία όπου στον πυρήνα της θα είναι ο άνθρωπος και όχι τα κέρδη μιας χούφτας παρασίτων.
Το ΚΚΕ από την πρώτη μέρα της ίδρυσής του παλεύει για την ισοτιμία και τη χειραφέτηση της γυναίκας και προς αυτή την κατεύθυνση έμπαινε, μπαίνει και θα μπαίνει μπροστά για όλα τα ζητήματα τα οποία αφορούν τις γυναίκες και, συνολικά, το λαό μας. Αγωνίζεται για το αδιαπραγμάτευτο δικαίωμα στη μόνιμη και σταθερή εργασία για όλες και όλους στο αντικείμενο ειδίκευσης και με δυνατότητα δωρεάν επανειδίκευσης. Για πλήρη εργασιακά και ασφαλιστικά δικαιώματα, με Συλλογικές Συμβάσεις Εργασίας. Για τη μείωση του εργάσιμου χρόνου, με σταθερό ωράριο. Για μέτρα προστασίας της μητρότητας, του γυναικείου οργανισμού. Για ουσιαστικές αυξήσεις στους μισθούς και τις συντάξεις. Για την κατάργηση όλων οι αντεργατικών νόμων, όπως ο νόμος Χατζηδάκη και άλλοι.
Συγκρούεται με αναχρονιστικές απόψεις οι οποίες θέλουν τη γυναίκα στο περιθώριο, φοβισμένη, να αποδέχεται τη βαρβαρότητα με όποια μορφή και αν αυτή εμφανίζεται – ενδοοικογενειακή ή εργοδοτική βία, πόλεμος, προσφυγιά – ή της δημιουργούν την ψευδαίσθηση μίας κίβδηλης ελευθερίας ή μίας υποτιθέμενης ανέλιξης, αν φυσικά έχει τα προσόντα να πετύχει ή, ακόμα καλύτερα, μίας κάλπικης αυτοδιάθεσης του σώματος. Αλήθεια, όμως, ας αναρωτηθούμε πώς μπορεί να είναι ελεύθερος/η κάποιος/-α στον καπιταλισμό, όταν όλη μας η ζωή είναι αλυσοδεμένη στο άρμα της δικής τους ανάπτυξης; Όταν πάνω από τα κεφάλια μας στέκεται σαν δαμόκλειος σπάθη το φάντασμα των πλειστηριασμών, της απόλυσης, του μισθού που δεν φτάνει να καλύψει ούτε στο ελάχιστο τις σύγχρονες ανάγκες μας; Όταν, συγκεκριμένα, οι διακρίσεις εις βάρος των γυναικών υπολογίζονται ως κόστος από τις αστικές κυβερνήσεις και τα επιτελεία της ΕΕ τα οποία φτάνουν στο σημείο να μετράνε με ευρώ τις συνέπειες, τις οποίες έχει ακόμα και η κακοποίηση μιας γυναίκας στη χαμηλότερη παραγωγικότητά της στην εργασία, το κόστος των υπηρεσιών συμβουλευτικής, ψυχολογικής, νομικής υποστήριξης, την οποία, ενδεχομένως, χρειάζεται.
Ιδιαίτερα, σήμερα, μια μέρα σαν και αυτή όπου ακούμε από όλα τα αστικά επιτελεία την υποτιθέμενη ανησυχία τους και το περίσσιο ενδιαφέρον τους για τη μητέρα ας θυμηθούμε τα έργα και τις ημέρες τους όλο το προηγούμενο διάστημα. Ειλικρινά ο κατάλογος της αντιλαϊκής πολιτικής είναι μεγάλος. Αξίζει, όμως, να σταθούμε στα παρακάτω: Το ΚΚΕ για την υπεράσπιση των δικαιωμάτων των εργαζόμενων γυναικών και τη στήριξη της μητρότητας, κατέθεσε πριν λίγους μήνες δύο τροπολογίες: Η πρώτη προβλέπει την κατάργηση της απαράδεκτης διάταξης, η οποία θέτει ως προϋπόθεση για να χορηγηθεί η άδεια και το επίδομα μητρότητας, τη συμπλήρωση 200 ενσήμων τα τελευταία δύο χρόνια, αποκλείοντας έτσι χιλιάδες εργαζόμενες μητέρες από στοιχειώδη μέτρα προστασίας. Η δεύτερη αφορά στη χορήγηση άδειας και επιδόματος μητρότητας στις αυτοαπασχολούμενες γυναίκες επαγγελματίες και επιστήμονες και στις αγρότισσες, 2 μήνες πριν και 6 μήνες μετά τον τοκετό, ανεξαρτήτως ασφαλιστικής ενημερότητας, στο ύψος του κατώτατου μισθού με ευθύνη του κράτους, με ταυτόχρονη απαλλαγή από ασφαλιστικές εισφορές.Η κυβέρνηση της ΝΔ απέρριψε ασυζητητί και τις δύο τροπολογίες του ΚΚΕ. Το ίδιο είχε κάνει και η προηγούμενη προοδευτική κυβέρνηση συνεργασίας την οποία συγκρότησε ο ΣΥΡΙΖΑ με τη βοήθεια, τότε, των ακροδεξιών ΑΝΕΛ. Στο όνομα των ίσων ευκαιριών στην εργασία καθιερώθηκαν ως σύγχρονος μεσαίωνας τα ευέλικτα και ακανόνιστα ωράρια εργασίας, η μειωμένη απασχόληση με αντίστοιχη περικοπή όλων των εργασιακών δικαιωμάτων, η τηλε-εργασία από το σπίτι σε όλη τη διάρκεια του 24ωρου, εντείνοντας την εκμετάλλευση, εκμηδενίζοντας τον ελεύθερο χρόνο των εργαζόμενων μητέρων. Αυτή τη βαρβαρότητα προσπαθούν να συγκαλύψουν με γιορτές, τραγούδια και λουλούδια.
Όμως εμείς έχουμε συσσωρεύσει αρκετή και φορώντας τα ταξικά γυαλιά μας, αυτά τα οποία οι σειρήνες της αστικής τάξης μας καλούν να πετάξουμε, γιατί θεωρούνται παρωχυμένα, με θάρρος και αποφασιστικότητα θα απαντήσουμε στο εκβιαστικό δίλημμα: Αστάθεια ή κυβερνητική σταθερότητα. Για εμάςσταθερότητα σημαίνει σταθερή εργασία με σταθερό ωράριο και μέσα προστασίας του γυναικείου οργανισμού, της μητρότητας, σταθερό εισόδημα με αυξήσεις στους μισθούς, στις συντάξεις. Σημαίνει σύγχρονη, φθηνή και ασφαλή στέγη, για να μην αναγκάζονται 7 στις 10 νέες και νέους να μένουν μέχρι τα 35 μαζί με τους γονείς τους. Σύγχρονες, ασφαλείς μετακινήσεις και υποδομές. Σύγχρονα και ασφαλή σχολεία, παιδικοί σταθμοί. Απέναντι σε όλα αυτά, η γυναίκα της εργατικής- λαϊκής οικογένειας δεν έχει λόγο να ψάχνει διαφορές οι οποίες δεν υπάρχουν στα προγράμματα των κομμάτων τα οποία κυβέρνησαν και κυβερνούν τη χώρα. Αντίθετα, μπορεί να αντλήσει διδάγματα από τη δράση των κομμουνιστών και των κομμουνιστριών μέσα από τα Ταξικά Σωματεία και το Ριζοσπαστικό γυναικείο κίνημα, μέσα από τη δράση του ΚΚΕ εντός και εκτός βουλής. Μπορεί να αντλήσει διδάγματα από την ιστορική πείρα και να δει πως η διπλή εκμετάλλευση της γυναίκας στην καθημερινότητα και την εργασία, έσπασε στην πράξη όταν έγινε η πρώτη απόπειρα σοσιαλιστικής οικοδόμησης, όπου η εκμετάλλευση γυναικών και ανδρών ξεκίνησε να εξαλείφεται, πρακτικά και νομοθετικά, και τα δικαιώματα των γυναικών εκτοξεύθηκαν, από την υγεία μέχρι τη συμμετοχή στα κοινά, δίνοντας έτσι το έναυσμα για την πλήρη αλλαγή και την ανατροπή της ανισοτιμίας μέσα από την ανατροπή του ίδιου του συστήματος εκμετάλλευσης.
Οι γυναίκες μπορούμε και πρέπει να κάνουμε τη διαφορά. Με όραμα τη σοσιαλιστική κοινωνία του μέλλοντος, με δυνατό ΚΚΕ, να βαδίσουμε στο δρόμο για την ισοτιμία και τη χειραφέτησή μας. Για να δυναμώσει η ουσιαστική συμμετοχή μας στην κοινωνική δράση και να ανοίξουμε τον δρόμο για την κοινωνία της πραγματικής ελευθερίας, με τον λαό στην εξουσία και ιδιοκτήτη του πλούτου που παράγει, για τον σοσιαλισμό – κομμουνισμό, όπου χέρι-χέρι με τους συντρόφους μας θα κάνουμε τα σκοτάδια φως.
ΨΗΦΙΖΟΥΜΕ ΚΚΕ ΓΙΑ ΤΗ ΖΩΗ ΠΟΥ ΟΝΕΙΡΕΥΟΜΑΣΤΕ ΚΑΙ ΜΑΣ ΑΞΙΖΕΙ ΤΟΝ 21ο ΑΙΩΝΑ
*Άρθρο της Μαρίας Γιαννάκη, μέλους του ΔΣ του Συλλόγου Εκπαιδευτικών Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης Χανίων, της Ένωσης Γονέων Χανίων και υποψήφιας βουλευτή του ΚΚΕ στα Χανιά
