Η στοχοποίηση συγκεκριμένων κοινωνικών ομάδων σίγουρα δεν είναι μια νέα τάση. Κάθε άλλο, διάφορες ηλικιακές ομάδες μπαίνουν στο στόχαστρο της κοινωνικοπολιτικής καθημερινότητας για να κουβαλήσουν όλο το κακό που αυτή φέρει. Πριν λίγους μήνες, η πολύπαθη τρίτη ηλικία ήταν η απείθαρχη και ανεύθυνη, «εξαιτίας» της οποίας οι υπόλοιποι βρισκόμασταν σε καθεστώς καραντίνας. Λίγο αργότερα, το σενάριο άλλαξε και οι νεότεροι ανέλαβαν τα ηνία της ανευθυνότητας και ο μέσος όρος του ηλικιακού ρατσισμού έπεσε κατά πολλές δεκαετίες.
Πριν λίγο καιρό, λοιπόν, οι νέοι ήταν αυτοί που αδιαφορούσαν για τη δημόσια υγεία. Τώρα, οι νέοι εκτός από ανεύθυνοι είναι και τεμπέληδες· ευθύνονται για την απελπιστική κατάσταση στην οποία έχουν περιέλθει, παίρνουν πτυχία και μετά δε ξέρουν να δομούν ένα βιογραφικό σημείωμα για να τα αξιοποιήσουν. Επιπροσθέτως, δε γνωρίζουν πώς και πού να ψάξουν για τις άπειρες θέσεις εργασίας. Ναι, πολύ καλά ακούσατε. Η ανεργία στους νέους καλπάζει και ενώ υπάρχουν λύσεις, εκείνοι δε μπορούν να τις δουν.
Ο άνεργος νέος πασχίζει να βρει μια δουλειά, να πληρώσει τους λογαριασμούς που τρέχουν, συχνά παράλληλα με τις σπουδές του, μαζεύει όλο και περισσότερα «χαρτιά» για να γεμίσει το προσοντολόγιό του κι, εν τέλει, είτε φεύγει στο εξωτερικό για να έχει μια καλύτερη επαγγελματική τύχη (κριτικάρεται βέβαια και για αυτό μιας και του καταλογίζεται εγκατάλειψη) είτε μένει εδώ για να παλέψει με τα θηρία.
Δύσκολη η σημερινή πραγματικότητα για όλους μας. Είναι ακόμη πιο δύσκολη όταν βρίσκεσαι στην εκκίνηση του επαγγελματικού σου στίβου με σπασμένα φτερά, πόσω μάλλον όταν μπαίνουν εμπόδια για να μη σε αφήσουν να τερματίσεις. Εύκολος δρόμος η επίρριψη ευθυνών, την ίδια περίοδο που η ατομική ευθύνη έχει γίνει μότο στα χείλη των πολιτικών -κι όχι μόνο- προσώπων της χώρας… άραγε οι λύσεις στα προβλήματα που ταλανίζουν τους νέους θα γίνουν ποτέ τάση;
Οι “κακοί” νέοι φταίνε και για το σήμερα
1 Comment
Αφήστε ένα σχόλιο
Εντός εκτός και επί τα αυτά
Μικρές αγγελίες
Μόνιμες στήλες
Θα ξεκινήσω τις απόψεις μου από κάτω προς τα πάνω. Πιστεύω ότι τα γεγονότα ΔΕΝ είναι ακριβώς όπως τα περιγράφετε και ίσως η επιλογή της επίρηψης ευθυνών να είναι η εύκολη λύση. ΔΕΝ είναι όμως έτσι. Οι νέοι, τουλάχιστον οι περισσότεροι, διστάζουν να εργαστούν επειδή ΔΕΝ εμπιστεύονται τους “ψυχοβγάλτες” και “εκμεταλλευτές” εργοδότες, που ΔΕΝ είναι και λίγοι. Κακά τα ψέματα, επειδή ΔΕΝ είναι και λίγες οι περιπτώσεις που προσλαμβάνονται αλλά στην ουσία με δόλιο σκοπό και τρόπο. Τους εκμεταλλεύονται καλά καλά με υποτυπώδη αμοιβή και περισσότερες ώρες εργασίας από τα συμφωνημένα και με καθήκοντα άσχετα με τη μόρφωση τους αλλά μετά από λίγο καιρό τους απολύουν με την δικαιολογία ότι δεν τους κάνουν. Η εμπιστοσύνη χάνεται και μετά… τίποτα. Επίσης όσον αφορά την πανδημία, πάλι ΔΕΝ μπορούμε να τους κατηγορήσουμε, επειδή σκέπτονται διαφορετικά λόγω ηλικίας. Και ΔΕΝ είναι ότι έχουν το “ακαταλόγιστο” αλλά ίσως η νεανική επιπολαιότητα που τους οδηγεί να φαίρονται έτσι. Η συμπεριφορά μας εξαρτάται πάντα από την σοβαρότητα που αντιμετωπίζεται από τους υπευθύνους η εκάστοτε κατάσταση. Αν αυτό που λαμβάνουμε ΔΕΝ είναι ξεκάθαρο, τότε και η συμπεριφορική μας αντίδραση είναι και αυτή ανάλογη. Ίσως αν η πολιτεία ήταν πιο κοντά στην νεολαία θα μπορούσε να φέρει καλύτερα αποτελέσματα. Εξάλλου, οι καταστάσεις που ζούμε τον τελευταίο καιρό είναι πρωτόγνωρες στη σύγχρονη εποχή και σίγουρα ΔΕΝ έχουν εκτιμηθεί σωστά από όλους μας με την ανάλογη βαρύτητα αλλά και με ένα “έλλειμμα” από μέρους μας στο να ακούσουμε και να κατανοήσουμε τις οδηγίες των ειδικών επειδή και αυτές με τη σειρά τους αλλάζουν διαρκώς λόγω της “ρευστότητας” των γεγονότων. Με εκτίμηση!