Κάτσε να δεις, πως το λέει στο τραγούδι… αα ναι: «Του άντρα, του πολλά βαρύ, µην του µιλάτε το πρωί». Λέει το άλλο τραγούδι: «Να σου δώσω µια να σπάσεις, αχ βρε κόσµε γυάλινε και να φτιάξω µια καινούργια κοινωνία άλληνε».
Αµ το άλλο που λέει: «Μα γιατί το τραγούδι να ‘ναι λυπητερό, µε µιας θαρρείς κι απ’ την καρδιά µου ξέκοψε». Χαµογέλασα µόλις µου έστειλαν τη συγκεκριµένη φωτογραφία, διότι σκέφτηκα, πως αν το κολωνάκι ήταν τσιµεντένιο ή σιδερένιο, ο φίλος οδηγός θα σταµατούσε 10 πόντους πιο πριν, το φιλήσει… Τα καλά και συµφέροντα.
Όπως και στη ζωή άλλωστε. Τους αδύναµους προσπαθούν να τους κολλήσουν στον τοίχο και οι ίδιοι άνθρωποι όταν βρεθούν µπροστά σε κάποιον µε ισχύ ή δύναµη, τότε… άλλα λόγια να αγαπιόµαστε. Αλλά δεν αγαπιόµαστε, διότι αν αγαπιόµασταν, οι κολώνες θα ήταν όρθιες και κανείς δε θα τις λύγιζε. Γιατί οι κολώνες, έχουν και αυτές όχι µόνο τη σηµασία τους, αλλά και την αξία τους.
– ο παρατηρητικός –
Μ. π. Λ.